กลร้อน เล่ห์รักชีค

บทที่ 9

นี่ก็เป็นวันที่ 3แล้วที่ฉันได้รับวัคซีนของพี่คนสวยที่ชื่อด้านั้นมา ส่วนเรื่องค่าจ้างพี่เขาก็โอนให้ตามสัญญาหนี้เกือบทั้งหมดสูญไปเพราะเงินนี่ซึ่งฉันแอบไปใช้หนี้แบบลับๆซึ่งเรื่องนี่พ่อก็ไม่รู้หรอก

 และยังเหลือเงินอีกก้อนหนึ่งซึ่งฉันก็ตัดสินใจบอกพ่อหลังเย็นวันนั้นโดยหวังว่าพ่อจะชมหรือปลอบโยนซักนิดแต่น่าผิดหวังมากที่พ่อกลับด่าทอและเกือบจะลงไม้ลงมือกับฉันยังดีที่แม่เลี้ยงที่พ่อเก็บได้จากไหนไม่รู้มาห้ามทัน

“พอเหอะค่ะพี่...เดี๋ยวเด็กมันก็ตายหรอก”

“แต่อรจ๊ะ ดูมันทำสิมันมีเงินตั้งมากมายแต่กลับเอาไปใช้หนี้จนหมด เหลือเงินไม่กี่บาทเอง”  พ่อที่ห้ามอารมณ์โกรธได้ลงแล้วหันไปโอบเอวแม่เลี้ยงที่พึ่งเข้าบ้านเพียง 2 อาทิตย์เดินจากไปข้างนอกพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตฉันไม่หาย เหลือไว้เพียงฉันที่น้ำตานองหน้าทรุดนั่งกับพื้นอย่างหมดอาย

“ฮือ...แม่จ๋าหนูเหนื่อยเหลือเกิน พ่อคนเดิมหนูหายไปไหนไม่รู้”

ฉันร้องไห้กับท่อนแขนตัวเองบนพื้นพรมเช็ดเท้าในห้องเพียงลำพังด้วยความเจ็บปวดแล้วอ้างว้างอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ทางด้านสมศักดิ์ที่อาระวาดกับลูกเขาแล้วจนพอใจก็พาบังอรสาวในวงไพ่ในผับชื่อดังมากินอาหารที่ภัตตาคารด้วยความชื่นใจเมือนึกถึงเงินในกระเป๋านั้น อันที่จริงนั้นเมือก่อนเขาไม่ได้มีนิสัยอย่างนี้หรอกเขาเริ่มคิดได้ตอนที่เพื่อนฝูงเขาพาไปเที่ยวผับชื่อดังบ่อยๆจนเขาชักจะติดใจและในที่สุดเขาคิดจะทิ้งอดีตอันแสนเจ็บปวดไว้เบื้องหลังแล้วอยู่กับปัจจุบันที่เขามีความสุขนักหนา

สมศักดิ์ทำเสียงฮึดฮัดในลำคอเมื่อนึกถึงลูกที่อาจจะไม่ใช้ลูกเขาและอาจจะใช้ลูกเขาแต่เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคล้ายพิมระดาผู้หญิงที่เขารักหมดใจทั้งในอดีตและปัจจุบันอย่างมาจนเขาแยกไม่ออกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกเขาจริงหรือเปล่าซึ่งหลักฐานนั้นก็มีอยู่แล้วแต่พิมระดาเธอเก็บไว้โดยบอกเขาว่าหลังเลิกงานเธอจะบอกเขาเองพร้อมกับหลักฐานที่เขาเฝ้ารอคอย

แต่แล้ววันนั้นเธอมายืนรอเขาหน้าปากซอยอีกด้านของถนนแท้ๆเพียงแต่เขาข้ามถนนเร็วกว่านี้รถคันนั้นอาจจะชนเขามากกว่าที่จะชนเธอก็ได้ซึ่งเขายินดีที่จะสละชีวิตตัวเองเพื่อเธอคนนั้นคนที่เขารักหมดใจดังนั้นหลักฐานที่ค้างคาใจเขามาตลอดชีวิตก็ต้องปิดตายในวันนั้น...พอเขาคิดมาถึงตรงนี้น้ำตาบ้าๆนี่จะพลางไหลอยู่เรื่อยเขาเพียงทำให้แค่ยิ้มกลบเหลื่อนแล้วทำหน้าที่ป้อนอาหารหญิงสาวที่เขารักในปัจจุบันนี้

บังอรสังเกตเห็นว่าชายตรงหน้าเหม่อลอยแล้วไม่นานน้ำตาก็คลอที่หน่วยตาแต่เขาคนนี้เลือกที่จะยิ้มทั้งๆน้ำตาคลอหน่วยอย่างนี้ซึ่งเธอก็ไม่สนใจสักเท่าไรสิ่งที่สนใจนั้นก็คือฐานะและหน้าที่การงานต่างหาก

ชายคนนี้เขาให้เธอหมดจริงๆเธอรู้อยู่ในใจว่าชายคนนี้เขาไม่ได้รักเธอหรอก แต่เขาหลงเธอบวกกับความเหงาต่างหากหึๆแต่เธอก็ไม่แคร์เพราะตอนนี้โอกาสทองมาถึงแล้วเธอต้องโกยทรัพย์สินมาชายคนนี้มาให้มากที่สุดก่อนที่เขาจะหมดความหลงจากตัวเธอไป เธอคิดพร้อมกับแค่นยิ้มอย่างร้ายกาจคนเดียวแล้วหันไปใส่หน้ากากมารยาหญิงแทน

“พี่ศักดิ์ค่ะ พี่ได้เงินจากลูกพี่กี่บาทค่ะ”

“ทำไมหรือจ๊ะ”  บังอรเก็บความโกรธไว้จนมิดแล้วฉีกยิ้มต่อไป ไอ้แก่นี่ฉลาดไม่เบา

“ออ บังอรกลัวว่าเรามากินอาหารภัตตาคารนี่แล้วไม่มีเงินจ่ายไงจ๊ะ พี่คิดดูสิเรากินอาหารแค่ 3-4 อย่างปาเข้าไปเกือบ 5000-6000 แล้วบังอรเป็นห่วงค่ะ”

“โถๆบังอรน่ารักเหลือเกิน ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกจ๊ะ”

............................

ค่ะติดตามกันเยอะๆน้า...

เป็นกำลังใจให้นางเอกหน่อยนะจ๊ะ