Friendshipฉันรักนาย

เพื่อนคนใหม่
2อาทิตย์ต่อมาาาาา
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
"โหวววววว  เซ็งอ่า = =q" ฉันหันไปมองยัยมิวที่บ่นมาเมื่อกี้ มันก็จริงอยู่แหละ ปิดเทอมมันช่างเร็วอะไรขนาดนี้แต่ก็ดีนะปิดเทอมก็ไม่ได้ทำ = ='
"บ่นจริงๆเลยนะแกอ่ะ" ฉันก็เอามือไปโคกหัวยัยมิว1ที
"ก็อ่านะ เวลาปิดเร็วจังแต่เวลาเรียนช้าาาาา ~"
"เวลามองผู้ชายสิท่าเร็ว "
"ไอ้บ้า!! ไม่ใช่อย่างงั้นนะฝ้ายอ่ะ -/\-" พอเราสองคุยกันอยู่ก็มีเสียงอ๊อดดังขึ้น
"เข้าแถวได้แล้ว"
"อื้ม !~" เราทั้งสองก็วิ่งไปที่โดม เคารพธงชาติทำกิจกรรมร.ร.เสร็จ ฉันกับมิวก็เดินไปห้องน้ำ ก็เจอคนหนึ่งเดิน แน่นอนยัยมิวมองตามตูดไม่ติด
"ฝ้าย ชายคนนี้หล่ออ่า เทพบุตรเลยอ๊าาาาา~" เอาล่ะยัยนี้เห็นผู้ชายหล่อน้ำลายไหลเลยทีนี้ยัยนี้ ไม่ไหวจริง ๆ หล่อแล้วไงอ่า - -
"เทพบุตรตกเหวสิท่า-_-"
"อีนี่ พูดซะ !!"
"อย่าพูดมากน่า ขึ้นห้องได้แล้ว" ฉันจับมือยัยมิวลากขึ้นห้องเรียน ในห้องของฉันมีความวุ่นวายทุกครั้งเมื่อเปิดเทอมมาใหม่ อ่านะมันก็ต้องมีเรื่องคูยแหละเช่นเรื่องเวลาปิดเทอม ไปเที่ยว ไรยังงี้ แต่ฉันก็ขี้เกียจอ่านะ ไม่มีไรน่าสนใจนี่นา เฮ้อออออ
"เอาเข้าไป คุยทั้งห้องเลยนะนักเรียนนนนน" เอาล่ะครูประจำชั้นมาเสียที แต่หนูไม่ได้คุยนะ ว่าแต่มีเรื่องไรเน้อออออ
"นักเรียนทำความเคารพพพ!!" นี่คือหน้าที่ของฉันเอง ฉันเป็นหัวหน้าห้องค่ะ
"สวัสดีค่ะ/ครับ"
"วันนี้ครูมีข่าวดีนะ " พอครูพูด ทุกคนต่างสงสัยกัน คุยกัน
"จะฟังหรือไม่ หื้มมมม..." ครูออกเสียงล่ะ จนคนเงียบเลย
"เอาล่ะ ห้องเรามีนักเรียนมาใหม่ อ่ะ! เข้ามาได้ ^^" ทันใดนั้น ฉันก็เห็นเท้าตรงที่ประตู แล้วเริ่มเห็นใบหน้าก็รอยยิ้ม จนทำให้ยัยมิวเนี่ย ตัวละลายเมื่อฉันหันไปข้างๆ คนที่ยืนอยู่หน้าชั้นก็คือ อีเทพบุตรตกเหวไงล่ะ
"เห้ยยย แก!!!~ ฉันเจอคนนี้อีกแล้ว โอ้ววว เทพบุตรของฉันนน*-*" เห้ออออ เทพบุตรตรงไหน มันคือมนุษย์อย่างพวกเราอ่าแหละน่า มองแล้วจะอาลัยเลย
"แนะนำตัวสิจ๊ะ"
"คับ... สวัสดีครับผมชื่อคิวโจ พานุเดชากูล มาจากประเทศปารีส เรียกผมว่าคิวก็ได้นคับ ^__^" พอไอ้หน้าขาวแนะนำตัว อยู่ดีๆ มายิ้มให้ฉัน อะไรของมันวะ หรือฉันคิดไปเอง สงสัยคิดไปเอง หน้าก็ไม่เหมือนคนเมืองนอกสักนิด ไทยบ้านเราชัดๆ ดูสิสาวห้องเรากรี๊ดใหญ่ - -"
"เอาล่ะรู้จักกันแล้วนะ ทีนั่นก็ไปนั่งไหนล่ะ" ตายล่ะ ฉันนั่งคนเดียวสิ แต่ข้างหลังไม่มีคนนั่งนี่ สาธุๆ ขอให้มันไปนั่งข้างหลังไกลจากตัวข้าเถอะ! ไม่อยากนั่งกับไอ้หน้าขาวววววว
"งั้น...ไปนั่งกับแพรววาแล้วกันนะ ตรงกลาง" ชิบหายล่ะ นั่งกับฉันเนี่ย ไม่จริงนะ พระเจ้าลงโทษฉัน T^T สัญญาถ้ามันมาล้ำเส้นข้า ข้าจะฆ่ามันด้วยไม้บรรทัดหรือไม่ก็ดินสอ
"คับ" ฉันก็นั่งเงียบๆสักพัก
"สวัสดีคับ เธอชื่อไรหรอ ^^" อีนี่ ม่อหญิงหรือไง มีการจับมือด้วย ม่อชัดๆ ไม่มีทางชอบหรอก พอคิวมันจับมือฉัน ฉันก็สะบัดมือออกจากมันทันที แล้วนั่งนิ่งอีกที
"ขอโทษครับ พอดีอยู่ปารีสนานเลยไม่ค่อยรู้การทักทายที่นี้น่ะ ^^" "
"อ่อหรอออออ....." พอฉันพูดเสร็จครูประจำชั้นของฉันเลยออกไป จู่ๆยัยมิวก็มาแซกทันที
"หวัดดีคิว ฉันชื่อมิวนะ ยินดีที่รู้จัก ^///^" เอาล่ะ ฉํนเห็นเพื่อนแนะนำตัวแล้วไปจับมือนายคิวไอ้หน้าขาว อยากจับมือขนาดนั้นเชียว
"คับๆ มิว"ทันใดนั้น ยัยมิวก็เขินจนตัวบิดไปบิดมา แล้วเอาแขนมารัดคอฉัน จะหายใจไม่ออกล่ะ
"นี่ก็เพื่อนมิวนะ ชื่อฝ้ายน่ะ ยัยนี่ไม่ชอบผู้ชายหล่อหรอก ทนอยู่ไปก่อนแล้วกันนะ ^__^"
"อ่อคับ ท่าทางเพื่อนคุณหายใจไม่ออกล่ะ"
"อุ๊ยๆ นั่นสิ ขอโทษฝ้าย" ยัยมิวก็เอาแขนออกทันที
"ไม่เป็นไรหรอกน่า นิดหน่อย" ฉันกัดฟันยะ พอพูดกันเสร็จ ทุกคนต่างเรียนกัน ไอ้นี่มาร.ร.ไม่มีไรพก แม้แต่ปากกาก็ไม่ ยืมจังเลย -*- อ่านะคนอยู่เมืองนอกกกก เราเรียนไปแล้ง3ชม. เรียนเป็นไรที่ว่าได้รับความรู้ใหม่นิดนึง แต่ไอ้หน้าขาวอ่าสิ แอบนอนมา2คาบล่ะ ให้ตายเหอะ มาเรียนหรือมานอนกันแน่ อาเมนนนน พอห้องเราเรียนไปสักพักจนหมด3คาบ ได้เวลาพักกลางวันซะที เหนื่อยจัง
"คิวจ้าาาา" ยัยมิวมาอีกแล้ววว ยัยนี่จะมาไม้ไหนดีล่ะ
"คับ ^^?"
"ไปกินข้าวกับพวกเ้ราไหม รู้สึกว่าเธอไม่มีเพื่อนไปกิน ไปกินกับฉันและฝ้ายกัน ไปไหม^////^" มาร่วมโต๊ะซะแล้วสิ จะกินข้าวลงไหมล่ะ
"กินคับ!!!"ตอบตกลงด้วยย ให้ตายเหอะโรบิ้น เอาเถอะๆ อะไรกับมันมากก
"ขอรบกวนหน่อยนะคับคุณฝ้าย^___^W
"เออ ๆ ร่วมไปเหอะ - -" ทั้งสามคนก็เดินมุ่งไปโรงอาหาร เดินไปเดินมามีแต่คนมองไอ้หน้าขาวตลอดทางอย่างกับว่าจะกินคิวแทนข้าวได้เลย กินไปเหอะ! แล้วจากนั้นก็นั่งกินกันกินเสร็จ ทั้งสองคนก็ไปแยกกันปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว ก็ดีนะ ฉันก็มุ่งเดินไปที่ห้องสมุด ทุกครั้งหลังกินข้าวเสร็จก็จะไปอ่้านคนเดียว
15นาทีผ่านไป
"อ่านอะไรอยู่คับ?"เสียงใครกัน พอฉันหันไป
"ไอ้หน้าขาว!!" ฉันตกใจมากที่มันมายื่นหน้าใกล้หน้าฉัน
"เงียบสิคับฝ้าย ห้องสมุดนะคับ ^__^"
"มาทำไม เมื่อกี้เห็นเดินไปกับมิวนี่"
"พอดีหามิวไม่เจอคับ ผมเลยไปห้องสมุด ไปหาไรอ่านอ่าคับ" หนีสิท่า หรือเปล่าวะ ช่างมันเหอะ ฉันเลยก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
"อ่านไรอยู่คับ"
"เรื่องของฉัน"
"งั้นไม่รบกวนดีกว่า ไปหาไรอ่านดีกว่า ^^""  พอไอ้หน้าขาวเอาหนังสืออ่าน ในความสงบในห้องสมุดก็เกิดขึ้น ในตอนนี้ก็รู้สึกว่าใจเราอยู่ๆก็เต้นผิดปกติทันที เพราะไรนะ ? ไม่มีสมาธิอ่านเลย ฉันเลยลุกทันทีแล้วมองนาฬิกา
"เอ้า ไม่อ่านแล้วหรอคับ"
"มันใกล้หมดเวลาแล้วยะ ไปล่ะ" ฉันก็เดินจากโต๊ะทันที โดยไม่รอไอ้หน้าขาว
"รอผมด้วยสิ~" ทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องสมุดมุ่งหน้าไปห้องเรียน ทุกคนก็ต่างเรียนกันจนหมดคาบบ่ายทัน
"ฝ้ายไปเที่ยวกันเถอะ" เอาล่ะยัยมิวจะไปเที่ยวอีกแล้ว เมื่อหลายวันก่อนก็ไปเที่ยวมาแล้วนี่นา สงสัยหาเรื่องชวนไอ้หน้าขาวสิท่า ฉันไม่ไปหรอก
"ไม่ดีกว่า ไปกันสองคนเถอะ วันนี้ฉันไม่ว่างต้องรีบกลับบ้านน่ะ"
"ดีเลย!!~ คิวจ้าไปกินติมที่ห้างข้างๆไหม" ยัยมิวห็ควงแขนไอ้หน้าขาวทันที ยัยนี้ทำตัวอย่างกับแฟนเลยจริง ๆเห้ออออ เพื่อนเรารึป่าววะเนี๊ยยยย
 
"คับ ๆ ทีนั้นไปดีกว่า บายฝ้าย ^_^"
"ไปไหนก็ไป ลาล่ะ" ต้องแยกกันอีกแล้วววว เออก็ดี ฉันก็เดินทางกลับบ้านคนเดียวอย่างเงียบ เดินได้สักพักก็รู้สึกว่ามีคนตามมา พอฉันหันหลังทันที ก็ไม่มีใครรร เดินไปสักพักถึงบ้านทั้งที
"เอ้าลูกกลับมาแล้วหรอจ้า"แม่ฉันก็กำลังหั่นผักเพื่อทำอาหารตอนเย็น ฉันเข้าห้องนอนแล้วทิ้งตัวเองที่เตียงแล้วจู่ๆมานึกตอนที่เรากับไอ้หน้าขาว(คิว) อยู่ด้วยสองคนในห้องสมุดเงียบและตอนหน้าคิวกับหน้าเราอยู่ใกล้กัน มันทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหวยังไม่รู้
"โอ๊ยยยยยย จะนึกทำไมวะเนี่ยยยย อาบน้ำดีกว่า "แต่ที่จริงแล้วฉันกำลังจะชอบมันเข้าล่ะสิ ไม่ใช่อย่างั้นน้าาาาาาา ~!