บ่วงแค้น

เริ่มเรื่อง
ณ คฤหาสน์ เดชาโรจน์
 
คุณหลวงเดชาโรชน์//ฉันพักงานแล้ว ฉันว่าจะพาลูกๆ ไปเที่ยวดีไหมดรินันท์
ดรินันท์//แล้วแต่เจ้าคุณพี่เถอะค่ะ
คุณหลวงเดชาโรชน์//อืม...ดีๆๆ ว่าแต่ แม่นางฟ้าทั้งสองหายไปไหนกันหมดนี่
สิตางค์//มาแล้วค่ะๆๆสิมาแล้วค่ะเจ้าคุณพ่อ
สิตางค์พูดพร้อมกระโดหอมแก้มคุณหลวงเดชาโรชน์
ดิรนันท์//แล้วยัยสุล่ะ
สุวลี//สุอยู่นี่ค่ะ เจ้าคุณพ่อ
สุวลีเดินมาพร้อมกับนั่งลงด้วยท่าทางที่สง่างาม
ดิรนันท์//นี่ยัยสุ ยัยสิ คุณพ่อจะพาเราสองคนไปเที่ยวทะเลบ้านพักบนเกาะไงดีมั้ยจ๊ะ
สุวลี//ก็ดีนะคะ สุอยากไป พาชอุ่มไปด้วยสิคะ
สิตางค์//แหวะ!ไม่เห็นน่าไปเลยนะคะ ไปตากแดดตากลม เดี๋ยวก็ผิวก็เสียกันพอดี
ดิรนันท์//นี่!มากๆไปละยัยสิ
สิตางค์//ก็สิไม่ชอบนี่คะคุณอา
คุณหลวงเดชาโรชน์//เอาล่ะ เดี๋ยวพ่อจะสั่งคนงานทำห้องไว้สำหรับสิตางค์ห้องอย่างดีมิให้โดนแดดเลยดีมั้ย
สิตางค์//ดีค่ะ เจ้าคุณพ่อ
คุณหลวงเดชาโรชน์//แล้วสุวลีไม่อยากได้อะไรรึ
สุวลี//เอ่อ....
สิตางค์//โอ๊ย...ยัยสุรึคะเจ้าคุณพ่ออยู่ได้หมดแหละค่ะ
คุณหลวงเดชาโรชน์//ลูกสิ ให้น้องพูดก่อนสิ
สิตางค์//ค่ะ(สลด)
สุวลี//สุอยากให้ชอุ่มและก็ครกไปด้วยได้มั้ยคะเจ้าคุณพ่อ
คุณหลวงเดชาโรชน์//อ่อ...ได้สิจ๊ะ
สุวลี//เย่........
นั่นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมื่อ6ตอนนั้น ทั้งสองอายุเพียง12ปีเท่านั้น