Love lesson บทเรียนรักกั๊กหัวใจยัยตัวร้าย

‘วันนี้เป็นวันที่ผมดีใจที่สุดผมจะได้แต่งงานกับคนที่ผมรักแต่ไม่รู้ว่าเธอจะรักผมบ้างหรือเปล่าแต่ยังไงก็ช่างเหอะมาถึงขั้นนี้แล้วคงต้องเล่นต่อไปและผมจะทำให้เธอหันมารักผมให้ได้!!!’ ป๊อปปี้
            งานหมั้นระหว่าง
ฟาง : คุณแม่คะหนูต้องหมั้นจริงๆหรอคะ [หญิงสาวที่กำลังแต่งหน้าทำผมอยู่เอ่ยถามมารดาด้วยน้ำเสียงเศร้า]
แม่ฟาง : ใช่จ้ะ ลูกต้องหมั้นนะ มาถึงขั้นนี้แล้วถอยไม่ได้แล้วแหละ [แม่พูดปลอบโยนลูกสาว]
ฟาง : แต่ฟางยังทำใจไม่ได้
แม่ฟาง : เดียวลูกก็ทำใจได้เองจ้ะ ไหน…เจ้าสาวยิ้มให้แม่ดูหน่อยสิ
ฟาง :ค่ะ [ตอบกลับแล้วฝืนยิ้ม]
แม่ฟาง : ถึงเวลาแล้วลูก ไปกันเถอะ [พูดขณะประคองให้เจ้าสาวลุกขึ้นและพาเดินไปเข้าพิธี]
            22.00 น.
            ป๊อปปี้กำลังพาตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอ ถึงเวลาอันควรแล้วสินะที่เธอจะได้เป็นของเอย่างเต็มตัวสักที เขารอวันนี้มานาน…
ฟาง : เห้อ [ถอนหายใจออกมาเมื่ออยู่ภายในห้องกับชายหนุ่มสองต่อสอง]
ป๊อปปี้ : นี่เธอไม่อยากหมั้นกับฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง [ถามขณะที่ถอดเสื้ออกโชว์ซิกแพ็กสุดเซ็กซี่]
ฟาง : ปะ…เปล่า [หญิงสาวกลัวชายหนุ่มโกรธจึงรีบพูดออกมาแต่ใจจริงเธอก็ไม่คิดอะไร]
ป๊อปปี้ : หึหึ หันหน้ามาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้
ฟาง : อื้ม [ตอบแล้วหันตัวมาเห็นหน้าชายหนุ่มอยู่ห่างจากหน้าเธอเพียงแค่คืบทำให้เธอสะดุ้งถีบขาป๊อปปี้จนเขาล้มลงมาทับบนตัวร่างบางทันที]
ฟาง : เอ่อ…ลุกออกไปได้แล้ว ฉันหนัก [หิงสาวเอ่ยออกไปแก้เขิน]
ป๊อปปี้ : ตัวนุ่มจัง [พูดทำหน้าเจ้าเล่ห์จนคนใต้ล่างเริ่มกลัว]
ฟาง : ฉันหนัก
ป๊อปปี้ : ฉันแน่ใจว่าเธอไม่หนักหรอก แก้มแดงซะขนาดนั้น [พูดยั่วโมโหร่างบาง]
ฟาง : หนักจนขึ้นสมองทำให้เลือดไปอุดอยู่ที่แก้ม แก้มเลยแดง [หญิงสาวเผลอพูดออกไปจนชายหนุ่มงง]
ป๊อปปี้ : ฉันไม่ยักรู้ว่าเธอกล้ากวนฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ [ชายหนุ่มเก็บความสงสัยไว้แล้วลุกออกจากตัวหญิงสาวไป]
ฟาง : ก็น้องฉันสอนไว้ [พูดโกหกออกไปโดยอ้างน้องสาวขึ้นมา]
ป๊อปปี้ : อื้ม เธอไปอาบน้ำได้แล้วฉันให้เวลา 20 นาที
ฟาง : อืม [แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป]
            ‘ฉันว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ปกติเธอไม่ใช่คนอย่างนี้ ถึงเธอจะกวนแต่ก็ไม่น่าจะถากถาง น้ำเสียงจริงจังขนาดนั้น เธอคิดจะทำอะไรกันแน่’ป๊อปปี้