Love lesson บทเรียนรักกั๊กหัวใจยัยตัวร้าย

 เช้าวันใหม่ที่แสนจะสดชื่น กลิ่นอาหารหอมฟุ้งลอยมาแตะจมูกหญิงสาวทำให้หล่อนรีบอาบน้ำแต่งตัวเตรียมลงไปข้างล่างทันทีและไม่ลืมที่จะฝากอะไรเล็กๆน้อยๆไว้บนหน้าชายหนุ่ม]
เฟย์ : เหอะ นายทำกับฉันไว้เยอะถึงเวลาที่ฉันจะแก้แค้นหน่อย จิ๊บๆไปก่อนก็แล้วกัน [พูดกับคนที่หลับไม่รู้เรื่องบนเตียง เธอเอาปากกาเมจิกมาเขียนตาหมีแพนด้าบนหน้าชายหนุ่มและเติมหนวดแมวไว้เป็นของฝาก]
เฟย์ : 55555555555555555555555 [ขำคนเดียวแล้วรีบเก็บหลักฐานลงไปร่วมโต๊ะอาหารข้างล่างทันที]
            โต๊ะอาหารบ้านชายหนุ่ม
ฟาง : เฟย์ น้องรัก [วิ่งไปกอดเฟย์ทันทีที่เจอ]
เฟย์ : พี่ฟาง [กอดตอบ]
ฟาง : เราไปไหนมาหะรู้ไหมพี่เป็นห่วงแทบแย่ [ผละออกแล้วถามทันที]
เฟย์ : เดี๋ยวเฟย์เล่าให้ฟังค่ะมันยาววววว [หญิงสาวทำเสียงยานเรียกเสียงหัวเราะจากผู้เป็นพี่ทันที]
ป๊อปปี้ : อ้าวมาแล้วหรอ คิดว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว
เฟย์ : ก็เห็นอยู่ว่ามา [ตอบกวนๆแล้วไปนั่งที่]
ป๊อปปี้ : เหอะ ยิ้มอย่างนี้แสดงว่าเมื่อคืนรอดสินะ [พูดเหน็บๆ]
ฟาง : หมายความว่าไง [หลังจากที่เงียบมานานเอ่ยถามไปทันที]
แม่ : คุยอะไรกันอยู่จ้ะเด็กๆ [แม่ของฝ่ายชายมาพอดีเฟย์เลยไม่ได้ตอบอะไร]
ป๊อปปี้/ฟาง/เฟย์: สวัสดีครับ/ค่ะคุณแม่ [ทั้งหมดพูดขึ้นพร้อมกัน]
แม่ : แล้วตาเขื่อนหละยังไม่ลงมาอีกหรอ
เฟย์ : ตายแล้วมั้ง [พูดประชดประชันกับทำสีหน้าเบื่อหน่าย]
ฟาง : เฟย์ [พี่สาวสกิดเตือนน้องที่พูดจาไม่ดี]
เฟย์ : เอ่อ…ขอโทษค่ะ [เฟย์รีบยกมือไหว้ทันที]
แม่ : ไม่เป็นไรจ้ะ หนูเฟย์ไปตามมาสิลูก [แม่เอ่ยขึ้นใบหน้ายิ้มแย้ม]
เฟย์ : เอ่อ ค่ะ [ทำหน้าเซ็งสุดชีวิตกำลังลุกขึ้นยืน]
ป๊อปปี้ : เดี๋ยวผมไปเองดีกว่า [ป๊อปปี้เห็นหน้าของหญิงสาวจึงเสนอตัวไปเรียกเอง]
แม่ : งั้นก็ได้จ้ะ
            10 นาทีต่อมา
ป๊อปปี้ : เดี๋ยวมันลงมาครับ [พูดแล้วกลับมานั่งที่เดิม]
เฟย์ : ไม่ต้องลงมาก็ได้
ฟาง : เฟย์ [คราวนี้ตีแขนน้องสาวแทนการสกิดเตือน]
เขื่อน : ผมได้ยินแว่วๆใครนินทาผมอยู่ครับเนี่ย [ชายหนุ่มเดินมานั่งบนโต๊ะอาหารตรงข้ามกับเฟย์]
แม่ : ลงมาแล้วหรอลูก
เขื่อน : ครับแม่
เฟย์ : กินไม่ลง [หญิงสาวพูดออกมาทันทีที่อาหารมาวางไว้บนโต๊ะแต่ชายหนุ่มได้ยินอย่างชัดเจน]
แม่/ป๊อปปี้/ฟาง/เฟย์ : 555555555555555555555 [ทั้งหมดขำพรวดออกมาทันทีที่เห็นหน้าเขื่อนอย่างชัดๆ ]
เขื่อน : มีอะไรกันหรอครับ ขำอะไรกัน [ถามอย่างงงๆ]
เฟย์ : ไม่มีอะไรหรอก กินข้าวกันดีกว่า
            ทั้งหมดก็ลงมือกินข้าวกันโดยมีเสียงหัวเราะเป็นระยะๆแต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้เอะใจอะไรจนกระทั่งกินกันเสร็จและเก็บเรียบร้อย
แม่ : เอ้อ แม่ก็ลืมถามไปเมื่อวานเขื่อนกับเฟย์ไปไหนกันมาลูก [เปิดประเด็นถามทันที]
ฟาง : หนูถามน้องแล้วน้องบอกว่ายาววววว [ลากเสียงยานตามที่เฟย์พูดไว้ก่อนแล้ว]
แม่ : 555 เล่ามาเถอะจ้า
เขื่อน : ผมก็พาเฟย์ไปทำอะไรสนุกๆแค่นั้นแหละครับ
แม่ : สนุกหนะสนุกแบบไหนกันจ้ะ [พูดแซวๆ]
เขื่อน : สนุกสุดเหวี่ยงเลยครับแม่แล้วผมก็พาเฟย์ไปนอนเล่นคอนโดผม
ฟาง : แล้วเฟย์หละสนุกไหม
เขื่อน : สนุกอยู่แล้ว [ไม่ปล่อยโอกาสให้หญิงสาวพูด]
ป๊อปปี้ : แล้วทำไมเมื่อคืนพี่กลับมาคนเดียวพอถามถึงเฟย์ก็รีบออกจากบ้านไป
แม่ : เรื่องมันเป็นไงกันแน่
เขื่อน : อ๋อ ผมกะ… [ไม่ทันจะพูดจบแม่ก็ยกมือห้ามไม่ให้ชายหนุ่มพูด]
แม่ : ไหนหนูเฟย์ลองเล่าซิว่าตาเขื่อนทำอะไรหนูรึเปล่า
เฟย์ : ค่ะ