Love lesson บทเรียนรักกั๊กหัวใจยัยตัวร้าย

ณ คฤหาสน์หลังงาม บ้านของฝ่ายชายหนุ่ม
แม่ : ลูกแม่มีเรื่องจะคุยด้วย
เขื่อน: มีอะไรครับแม่
แม่ : ลูกจะต้องแต่งงานในไม่ช้านี้แล้วนะ
เขื่อน: อะไรนะครับ นี่แม่จะยอมให้ผมกับฟางต่งงานกันแล้วใช่ไหมครับ ผมรักแม่ที่สุดเลย [ฝ่ายลูกโผเข้ากอดแม่เต็มแรง ทำให้ผู้เป็นแม่เริ่มผงะเล็กน้อย]
แม่ : ไม่ใช่ ลูกต้องแต่งงานกับเฟย์ น้องสาวของฟาง [แม่เน้นคำว่าน้องสาวให้หนักแน่นยิ่งขึ้น]
เขื่อน: อะไรนะครับ อย่างนี้ก็เท่ากับว่าผมหักหลังฟางสิครับ [ชายหนุ่มค้านเสียงดัง]
แม่ : ไม่หรอก ฟางก็แต่งกับน้องชายแกไง…นั่นไง พูดถึงก็มาเลย ป๊อปปี้ [แม่ตะโกนเรียกชายหนุ่มให้มานั่งสนทนาด้วยกัน]
ป๊อปปี้: ครับ [ตอบตกลงก่อนจะค่อยๆเดินมา]
เขื่อน: ไอป๊อป [ตะโกนสุดเสียงก่อนจะเข้าไปปล่อยมัดใส่หน้าป๊อปปี้อย่างแรงทำเอา ป๊อปปี้ ล้มลงไปกับพื้นเลย]
แม่ : ป๊อปปี้ ลูก [แม่รีบถลาเข้าไปประคองป๊อปปี้ ให้ลุกขึ้น]
เขื่อน : ไอน้องเลว แกทำยังงี้กับฉันได้ไง แกแย่งแฟนฉันไปทำไมม [เขื่อนตะโกนอย่างคนเสียสติ พร้อมกับเขวี้ยงของทุกอย่างที่อยู่ใกล้มือทิ้ง]
เคร้งงง!!!
แม่/ป๊อปปี้: เขื่อน [แม่ลูกตะโกนพร้อมกันเพราะหนุ่มอารมณ์ร้องได้ทำรูปพ่อที่ติดอยู่บนผนังแตก]
เขื่อน : แม่…ป๊อป ฉันไม่ได้ตั้งใจ
แม่ : ต่อไปนี้แกไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่…ถ้าแกไม่ยอมหมั้นกับหนูเฟย์
ป๊อปปี้: ผมว่าพี่พลาดแล้วนะ [พูดทิ้งท้ายก่อนจะประคองแม่ที่มีทีท่าเหมือนคนจะเป็นลมขึ้นไปพักผ่อน]
            ‘ฮีก พ่อครับผมขอโทษ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ผมทำรูปเพียงรูปของพ่อแตกกระจาย ฮึก… แม่เกลียดผมแล้วสิครับพ่อ’ ชายหนุ่มนั่งร้องไห้ทั้งคืนจนเผลอหลับไป
            เช้าวันต่อมา
ป๊อปปี้: เขื่อนๆๆๆ [น้องชายพยายามปลุกพี่ชายตัวเองที่หลับไม่รู้เรื่องอยู่บนโซฟา]
เขื่อน: อือ… ใครมาปลุกแต่เช้าหา [ตื่นขึ้นก็โวยวายทันที]
ฟาง: เขื่อน [สาวน้อยน่ารักแฟนของเขื่อนที่กำลังจะเป็นคู่หมั้นของน้องชายเอ่ยทักเสียงค่อย]
เขื่อน : เธอมาทำอะไรที่นี่ ฉันคิดถึงเธอจะตาย [โผเข้ากอดหญิงสาว]
เฟย์: นี่ไอผู้ชายลามกอย่าแตะต้องพี่ฉันนะ [น้องสาวของฟางที่มีอาการหวงพี่สาวขั้นรุนแรงขัดขวางไม่ให้ทั้งคู่กอดกัน]
ฟาง: ฉันว่าปล่อยเถอะ [ดันตัวชายหนุ่มให้ออกห่างจากตัวก่อนจะไปยืนควงแขนป๊อปปี้]
เขื่อน : นี่เธอทำอะไรอยู่ ฟาง[หนุ่มถามออกไปอย่างหัวเสียเพราะแฟนตัวเองไปควงแขนผู้ชายคนอื่นอยู่]
เฟย์: สวัสดีค่ะ คุณแม่ [เอ่ยทักทายผู้ใหญ่ แล้วรีบไปควงแขนเขื่อน ก่อนจะยกมือไหว้]
เขื่อน/ ป๊อปปี้: แม่!!!
ฟาง: สวัสดีค่ะ [ยกมือไหว้]
แม่ : โล่งอกที่เข้าใจกันสักที ป๊อปพาหนูฟางไปตัดชุดหมั้นนะ ตาเขื่อนด้วยพาเฟย์ไป ตอนนี้เลย
เขื่อน/ป๊อปปี้ /เฟย์/ฟาง: หา!!!
แม่ : ไปได้แล้วจ้าเดี๋ยวไม่ทัน เราจะหมั้นกันมะรืนนี้แล้วนะ
เขื่อน : แต่แม่ครับผมยังไม่ตกลงเลยนะ ใครจะไปหมั้นกับยัยนี่ สู้ฟางที่…อุ๊บ [เฟย์รีบยกมือปิดปากเขื่อนทันทีก่อนที่จะพูดมากไปกว่านี้จนทำให้แผนเสีย]
แม่ : เอ๊ะ นี่ลูกยังไงกันแน่
ป๊อปปี้: 555 แม่ไม่รู้หรอครับคู่นี้เขาเป็นแบบนี้กันตลอด อีกไม่นานแม่คงได้อุ้มหลานของคู่นี้ก่อนคู่ผมซะแล้วม้าง [ป๊อปปี้ หัวเราะกลบเกลื่อน พร้อมกับส่งสายตาไปทางสองสาวให้ช่วยสนับสนุน]
เฟย์/ ฟาง: 555 [สองสาวรีบหัวเราะตาม]
แม่ : จริงหรอจ้ะหนูเฟย์
เฟย์: คุณแม่ก็…หนูอายนะคะ ป๊อปปี้ ก็พูดไป ยังไปไม่ถึงไหนกันเลย [แกล้งทำท่าม้วนอาย]
แม่ : 555 ไวไฟกันจริง ดีแล้วแม่จะได้อุ้มหลานไวๆ
เขื่อน : แม่อยากได้กี่คนหละครับ [หลังจากที่เงียบไปนานก็พูดขึ้นมาพร้อมกับทำสายตาเจ้าเล่ห์]
แม่ : 3-4 คนกำลังดี เอ๊ะ 5 คนดีกว่า [แม่ตอบอย่างร่าเริงพร้อมกับยิ้มแฉ่ง]
เขื่อน : ได้ครับเดี๋ยวผมจัดให้ [พูดพร้อมกับลากเฟย์ออกจากบ้านไป]
ฟาง/ป๊อปปี้ /แม่: เขื่อน-เฟย์
แม่ : หวังว่าเขื่อนจะไม่ทำอะไรหนูเฟย์นะ แม่ก็พูดเล่นๆ ทำท่าจริงจังไปได้
ป๊อปปี้ /ฟาง: ครับ/ค่ะ [เดินตามไปเงียบๆ]
            ‘หึหึ ที่แท้ทุกคนก็รวมหัวกันหลอกฉัน คอยดูฉันจะความแค้นทุกอย่างมาลงที่เธอคนเดียว เธอทำให้ฉันต้องเลิกกับหมีพูแถมยังต้องมาหมั้นกับเธออีก อย่าหวังว่าจะรอดไปได้’เขื่อน