หัวใจของฉันยกให้เธอ

                                        เช้า
เสียงนาฬิกาปลุก ดังขึ้นซึ่งมันเป็นอะไรที่ทำให้พี่น้อง4คนนี้ที่กำลังนอนหลับอย่าสบายๆอยู่ต้องลุกเฮือกขึ้นมา
เพราะวันนี้เป็นวันที่พวกเขาต้องไปแข่งกีฬาที่รร.แห่งหนึ่ง
ยกเว้นตะวัน กับ  ซัน ที่นอนใส่หูฟังเพลงหลับอย่างสบายอยุ่
ฝน: เช้าแล้วหรอเนี่ย ดูสิพี่ปาร์ค(อาทิตย์) พี่ซัน กับ ยัยตะวันยังไม่ตื่นอีก
อาทิตย์ :  งั้นเดียวพี่เรียกซันเองส่วนฝนก็เรียกตะวันเองน่ะ
ฝนกับอาทิตย์ เรียกซัน กับ ตะวัน จนตื่นแล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันไปอาบน้ำ
โต๊ะอาหารในมุมหนึ่งของบ้าน   ทุกคนก็กำลังกินข้าวกันอย่างอร่อย
ซัน : น่าเบื่อว่ะวันหนึ่งไปรร.ก้อต้องเจอไอแทน แม่งกวนตีน
อาทิตย์ : ซัน ไม่ต้องเครียดหรอกน่า เดี๊ยวยัยตะวันมันได้ยินล่ะก้อไอแทนไม่เหลือ
ตะวันที่แต่งตัวและกำลังหาชุดกีฬาอยู่  ตะวันหาไม่เจอจึงตะโกนถามฝน
ตะวัน : พี่ฝนๆ หนูหาชุดกีฬาไม่เจอ
ตะวันตะโกนลั่นบ้าน
ฝน : อยู่ ในตู้เสื้อผ้ากีฬาไง
ฝนตอบตะวัน
ตะวัน : เจอแล้ว
ตะวันรีบใส่เสื้อ  แล้วลงมา หาพี่ๆที่กำลังกินข้าว
ซัน : มาแล้ว นักวอลเลย์บอลรร.
ตะวัน : 5+5555 
ฝน : เร็วๆตะวันมากินข้าว
ตะวัน : จร้าๆ
อาทิตย์ : ต้องไปรายงานตัวตอน8.30น. ตอนนี้ 6.55
ซัน :  อยากเห็นหน้าไอพวกทีมฟุตบอลทีมนั้นจังเลย
ตะวัน : ได้ยินข่าวว่ารร.นี้ที่พี่จะแข่ง น่ากลัวน่ะ
ซัน : จะเก่งแค่ไหนเดี๊ยวก้อได้เจอกัน
อาทิตย์ :  ซันอย่าประมาทก้อแล้วกัน พวกเราต้องเอาถ้วยรางวัลชนะเลิศมาสู่โรงเรียนให้ได้
ทุกคน : ใช่
อาทิตย์ : บาสเก็ตบอลก็ต้องชนะ
ฝน : แชร์บอลก็ต้องชนะ
ซัน : ฟุตบอลก้อต้องชนะ
ตะวัน : วอลเลย์บอลก้อต้องชนะ
อาทิตย์ : 555+55สู้ๆน่ะน้องที่รักทุกๆคน โดยเฉพาะน้องคนเนี่ย
อาทิตย์เอามือลูบหัวตะวัน
ตะวัน : คอยดูน่ะ หนูจะต้องชนะพวกมันให้ได้จะได้ลบคำสบประมาทของไอแทนที่มันดูถูกพวกพี่ๆและหนูให้ได้
อาทิตย์ ซัน ฝน มองหน้ากันอย่างเป็นห่วงตะวัน
ฝน : ตะวัน น้องพี่ ตะวันฟังพี่น่ะ หนูต้องตั้งใจและพยายามเยอะๆน่ะ พี่ขอเป็นกำลังใจให้น่ะจร๊
อาทิตย์ : พี่ด้วย
ซัน : พี่ด้วย
ฝน : พี่เป็นห่วงหนูจังเลย
ตะวัน : ไม่ต้องป็นห่วงหรอกพี่ฝนหนุจะสู้จนใจขาดเลย
แล้วทุกคนก้อก้อรีบวิ่งไปที่รถแล้วรีบตรงดิ่งไปที่รถทันที