หัวใจของฉันยกให้เธอ

                                        เช้า

เสียงนาฬิกาปลุก ดังขึ้นซึ่งมันเป็นอะไรที่ทำให้พี่น้อง4คนนี้ที่กำลังนอนหลับอย่าสบายๆอยู่ต้องลุกเฮือกขึ้นมา

เพราะวันนี้เป็นวันที่พวกเขาต้องไปแข่งกีฬาที่รร.แห่งหนึ่ง

ยกเว้นตะวัน กับ  ซัน ที่นอนใส่หูฟังเพลงหลับอย่างสบายอยุ่

ฝน: เช้าแล้วหรอเนี่ย ดูสิพี่ปาร์ค(อาทิตย์) พี่ซัน กับ ยัยตะวันยังไม่ตื่นอีก

อาทิตย์ :  งั้นเดียวพี่เรียกซันเองส่วนฝนก็เรียกตะวันเองน่ะ

ฝนกับอาทิตย์ เรียกซัน กับ ตะวัน จนตื่นแล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันไปอาบน้ำ

โต๊ะอาหารในมุมหนึ่งของบ้าน   ทุกคนก็กำลังกินข้าวกันอย่างอร่อย

ซัน : น่าเบื่อว่ะวันหนึ่งไปรร.ก้อต้องเจอไอแทน แม่งกวนตีน

อาทิตย์ : ซัน ไม่ต้องเครียดหรอกน่า เดี๊ยวยัยตะวันมันได้ยินล่ะก้อไอแทนไม่เหลือ

ตะวันที่แต่งตัวและกำลังหาชุดกีฬาอยู่  ตะวันหาไม่เจอจึงตะโกนถามฝน

ตะวัน : พี่ฝนๆ หนูหาชุดกีฬาไม่เจอ

ตะวันตะโกนลั่นบ้าน

ฝน : อยู่ ในตู้เสื้อผ้ากีฬาไง

ฝนตอบตะวัน

ตะวัน : เจอแล้ว

ตะวันรีบใส่เสื้อ  แล้วลงมา หาพี่ๆที่กำลังกินข้าว

ซัน : มาแล้ว นักวอลเลย์บอลรร.

ตะวัน : 5+5555 

ฝน : เร็วๆตะวันมากินข้าว

ตะวัน : จร้าๆ

อาทิตย์ : ต้องไปรายงานตัวตอน8.30น. ตอนนี้ 6.55

ซัน :  อยากเห็นหน้าไอพวกทีมฟุตบอลทีมนั้นจังเลย

ตะวัน : ได้ยินข่าวว่ารร.นี้ที่พี่จะแข่ง น่ากลัวน่ะ

ซัน : จะเก่งแค่ไหนเดี๊ยวก้อได้เจอกัน

อาทิตย์ :  ซันอย่าประมาทก้อแล้วกัน พวกเราต้องเอาถ้วยรางวัลชนะเลิศมาสู่โรงเรียนให้ได้

ทุกคน : ใช่

อาทิตย์ : บาสเก็ตบอลก็ต้องชนะ

ฝน : แชร์บอลก็ต้องชนะ

ซัน : ฟุตบอลก้อต้องชนะ

ตะวัน : วอลเลย์บอลก้อต้องชนะ

อาทิตย์ : 555+55สู้ๆน่ะน้องที่รักทุกๆคน โดยเฉพาะน้องคนเนี่ย

อาทิตย์เอามือลูบหัวตะวัน

ตะวัน : คอยดูน่ะ หนูจะต้องชนะพวกมันให้ได้จะได้ลบคำสบประมาทของไอแทนที่มันดูถูกพวกพี่ๆและหนูให้ได้

อาทิตย์ ซัน ฝน มองหน้ากันอย่างเป็นห่วงตะวัน

ฝน : ตะวัน น้องพี่ ตะวันฟังพี่น่ะ หนูต้องตั้งใจและพยายามเยอะๆน่ะ พี่ขอเป็นกำลังใจให้น่ะจร๊

อาทิตย์ : พี่ด้วย

ซัน : พี่ด้วย

ฝน : พี่เป็นห่วงหนูจังเลย

ตะวัน : ไม่ต้องป็นห่วงหรอกพี่ฝนหนุจะสู้จนใจขาดเลย

แล้วทุกคนก้อก้อรีบวิ่งไปที่รถแล้วรีบตรงดิ่งไปที่รถทันที