ตำรารัก ตำราเรียน 2

เช้าวันอาทิตย์ ผมลงมานั่งกินข้าวกับพ่อแม่ตามเคย

"ติ๊งหน่อง (มันใช้เสียงนี้จริงๆหรอ = =)"(ลีโอ)แม่ผมเดินออกไปเปิดประตู ซึ้งผมก็รู้ดีอยู่แล้วว่าใครมากดกริ่ง

บ้านผม(ต่อจากตอนที่ 1 เคยบอกไว้แล้ว)

"สวัสดีค่ะ" ผู้หญิงใส้เสื้อขาวพร้อมใส่เอี้ยมสีดำยืนยิ้มตาหยี๋อยู่หน้าประตูและกระเป๋าสะพายข้างใบตุงหนึ่งใบ

"สวัสดีจ้า ปลาหวานใช่ไหมจ๊ะ" แม่ผมถามเสียงใส

"ค่ะ ปลาหวานเองค่ะแล้วไหนคะ ลีโอ ที่คุณน้าให้ปลาหวานมาติว" นี้ไงจ๊ะ ลีโอ แม่ผมยิ้มพร้อมชี้มาทางผม

"หวัดดี" ผมหันไปม้องหน้าพร้อมพูดเสียงทื่อ
 
"พูดดีๆสิจ๊ะลี"แม่ผมหันมาพูดเสียงดุใส่ผม

"สวัสดีคร้าบบบบบ" จะมาอะไรนักหนากับผมเนี่ยยยยยย

"เข้ามาข้างในก่อนสิจ๊ะ"แม่ผมเชิญเธอเข้ามาข้างในอย่างยินดี

"สวัสดีค่ะ คุณอา"

"สวัสดีจ๊ะปลาหวาน ช่วยติวเจ้าลีมันทีนะ มีอะไรก็จัดการมันได้เลยอาอนุญาต" พ่อผมคงพูดออกมาจากใจ

จริงเลยสินะ เหอะๆ

"จะให้พี่ติวเรื่องอะไร ว่ามาเลยวันนี้พี่เตรียมหนังสือมาเยอะ" เธอพูดกับผม ที่จริงน่ะไม่ได้อยากให้มาติวซ่ะ

หน่อย ชิแม่นะแม่

"ติววิชาอะไรก็ได้ ผมทำได้หมดแหละ" ผมพูดด้วยความมั่นใจสุดๆ

"แหม ปากดีจังเลยนะจ๊ะ(เด็กบ้าเอ้ย กวนช่ะมัด) พูดเองนะ ถ้างั้นพี่จะตั้งโจทย์คณิตให้หนึ่งข้อทำให้ได้

นะ" ฉันคงคิดผิดแน่ๆ(ปลาหวาน)เลยที่ตั้งใจจะมาติวให้เจ้าเด็กนี้ คิดผิดมากๆจริง

"ได้อยู่แล้ว ผมมันเก่งอยู่แล้ว 555(หัวเราะอย่างยิ่งใหญ่)" เดี๋ยวจะตั้งโจทย์ยากๆเลย หึ หึๆ ค่อยดูไว้ ฉัน

เอาสมุดหนึ่งเล่มขึ้นมาตั้งโจทย์คณิตที่ฉันเคยเรียนมาก่อนๆ ซึ่งฉันเชื่อว่าเด็กแค่ ม.3 อย่างเจ้านี้ ไม่มีทางแก้

โจทย์ได้แน่ๆ

"555 กล้วยๆ" หึ กล้วยๆเลย เคยเรียนแล้วไง

"งั้นก็ทำให้ได้นะจ๊ะ 555"(ลีโอ) หึ ยัยนี้ร้ายๆไม่เบาเลยนะ โจทย์แบบนี้ฉันยังไม่เคยเรียนเลย บ้ารึป่าว ตั้งใจ

จะกวนสินะ หึ เดี๋ยวลีจัดให้

"นี้เสร็จแล้วไง ดูดิๆ" ผมยิ้ม(ในใจ)อย่างสะใจ หึ 5555 ฮุๆๆๆฮิๆๆๆ ระดับเราซ่ะอย่าง

"เฮ้ย! นี้มันอะไรกันลี เธอนี้มั่วเก่งนะ ทำไม่เป็นทีหลังก็บอกพี่สิ" เธอพูดเสียงดังต่อหน้าพ่อแม่ผม (เออ ลืม

พ่อกับแม่กินข้าวเสร็จแล้ว เลยนั่งดูผมกำลัง(โดนทรมานแบบเฉือดเฉือน) ติวหนังสือกับยัยปลาหวาน)

"อ่าวหรอครับ ขอโทษนะบังเอิญผมยังไม่เคยเรียน" ผมพูดด้วยเสียงสำออย

"อ่าวก็ลีบอกพี่ว่าทำได้หมด พี่ก็เลยลองตั้งโจทย์นี่ให้ลีทำดูไง" หึ เก่งนิหาข้อแก้รอไว้เลยอ่ะดิ

เดี๋ยวไปต่อตอนที่ 3 ละกันนะ วันนี้ไว้แค่นี้ก่อน ขอบคุณสำหรับผู้ที่ติดตาม ไว้จะหาเวลามาเขียนตอนที่ 3 ให้