Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

9:00 A.M.
ก๊อกๆๆ
 
                 เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำให้แันที่กำลังง่วนอยู่กับการแต่งตัวหน้ากรจะชะงักไปเล็กน้อย -_-^^ รู้สึกสังหรณ์ยังไงชอบกลกับเสียงนั่นเนื่องจากว่าบนเรือลำนี้นอกจากพวกแพลทตินั่มปีหนึ่ง (ทั้งชายและหญิง) ฉันก็ไม่รู้จักใครอีกเลย แล้วยัยพิม จินนี่ แล้วมีนก็ไม่รู้ด้วยว่าฉันพักอยู่ห้องไหน
 
                 ฉะนั้น...คนที่มาเคาะประตูห้องฉันก็ต้องเป็น...
 
 
แอ๊ด
 
"อรุณสวัสดิ์จ้ะแก้ว... แอ้ว แอ้ว แอ้ว แอ้ว ^_^/"
 
 
"หลับสบายมั้ยเอ่ย ♥"
 
...เควินกับเขื่อน -_-; ดูโอ้นรกตลอดกาล
 
 
"มีธุระอะไรแต่เช้า" ฉันถามด้วยแววตาระแวงสุดๆ เพราะว่ารู้สึกได้เลยว่าสองคนนี้มันต้องมาพร้อมกับเรื่องที่จะชวนให้ฉันปวดกบาลแน่ๆ
 
 
"เนื่องจกาวันนี้จะมีกิจกรรมในช่วงกลางคืน"
 
 
"กลางวันก็เลยว้างว่างงงงง"
 
 
"เพราะฉะนั้นพวกเราก็เลยอยากหาไรหนุกๆ ทำ"
 
 
"ก็เลย..."
 
 
"โนเวย์!!! :(" ฉันตะโกนขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงขาดเสียก่อนที่สองคนตรงหน้าจะผลัดกันพูดจบซะอีก แต่พพอปิดปประตูไล่แขก พวกมันก็ค่อยๆ เดินต้อนฉันมาในห้องด้วยรอยยิ้มดุจภูตผีปีศาจสุดๆ ทไให้ฉันชะะงักแล้วก้าวถอยหลังหนีทันที "พะ...พวกนายจะทำอะไร ออกไปจากห้องฉันนะ! =[ ]="
 
 
"แค่เล่นซ่อนหาด้วยกันเอง ไม่เห็นต้องใจร้ายกับพวกฉันขนาดนั้นนี่นา" เขื่อนยักคิ้วหลิ่วตาอย่างกวระประสาท
 
 
"ซะ...ซ่อนนหางั้นเรอะ -_-!"
 
นึกครึ้มอะไรขึ้นมาอีกล่ะ -_-+
 
 
"อือฮึ แต่เป็นแบบ...ซ่อนหนึ่งหาเจ็ดนะ :)"
 
 
"=O=!! หา เกมบ้าอะไรของพวกนายเนี่ย"
 
 
"ซ่อนหาไง"
 
 
"เธอซ่อน"
 
 
"พวกเราเจ็ดคนหา"
 
 
"ฮุเร่"
 
 
"Give me five!!"
 
ป้าบ!
 
                   แล้วมันสองคนก็แท็กมือกันฉลองความเข้าขาที่ไม่เข้าท่าเลยสักนิดแน่นอนว่าตอนนี้ฉันกำลังยืนอ้าปากค้างกับเกมชั่วๆ ที่พวกมันคิดค้นกันขึ้นมา TOT ซะ...ซ่อนหาบ้าาแกเซ่! แบบนั้นมันรุนททึ้งกันชัดๆ เลยนี่หวา ปกติเขาต้องหาหนึ่งคนแล้วนอกนั้นไปซ่อนำม่ใช่เหรอ ไหงมันกลับกันหล้ะ ไอ้พวกหมาบ้า ไอ้พวกสารเลว ไอ้พวก...กร๊าซซซซ!!
 
"กติกามีอยู่ว่า...ภายในสองชั่วโมง"
 
 
"ถ้าพวกเราหาเธอไม่เจอก็หมายความว่าเธอชนะ"
 
 
"และผู้ชนะจะมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้กับผู้แพ้"
 
 
"แต่ถ้า..."
 
 
"ไม่เอา! ฉันไม่เล่น! ยังไงก็ไม่เล่น! ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็ไม่เล่น! T[ ]T พวกนายออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!!" ฉันโหวกเหวกโวยวายกระทืบเท้าปึงปังไล่อีตาเควินกับเขื่อนที่ยืนหน้าสลอนอยู่ตรงหน้า แต่พวกมันกลับไม่มีความรู้สึกรู้สาอะไรเลย แถมยังมองหน้าฉันด้วยแววตาล้อเลียนสุดๆ อีด้วย
 
 
(-O-_-)-O+++(_^(_^)!! ตู้มมมมมม!
 
                   ฉันทนไม่ได้เลยหันไปปล่อยพลังคลื่นเต่าลูกใหญ่มหึมาใส่หน้าทั้งสองคน
 
"แต่ถ้าพวกเรา ใครคนใดคนหนึ่งหาเธอเจอก่อน..." <<< ยังกล้าจะพูดต่ออีกเรอะไอ้เวร
 
 
"ก็จะทำอะไรกับเธอก้ได้"
 
 
"แฟร์ๆ"
 
 
"...!!!"
 
 
                   ไม่อาววววว!! T[ ]T ถึงตายฉันก็ไม่เล่นเด็ดขาด เกมบ้าอะไรเนี้ย!!!
 
 
"อีกครึ่งชั่วโมงพวกเราจะเริ่มเกมกัน"
 
 
"ลัลล้า"
 
 
"ลัลล้าบ้านอาม่านายดิ! :( ใครจะเล่นกับพวกนายมิทราบยะ!" ฉันตะโกนกราดเสียงดังลั่นด้วยความทรมารนสุดหัวใใจ ยิ่งเห็นหน้ากวนประสาทของอีตาเควินกับเขื่อนแล้วยิ่งอยากจะตายซะให้ได้ "ฉันไม่เล่นเกมส์นี้ TOT ให้ฉันแก้ผ้าลอยคออยู่ในสระน้ำยังน่าทำกว่าเลย ยังไงฉันก็ไม่เล่น!!"
 
 
"เธอเล่นแน่ :)"
 
 
"ใช่ เล่นแน่ๆ"
 
 
"แล้วก็แพ้แน่ๆ ด้วย"
 
 
"ฮ่าๆ โฮะๆ อิๆ คิกๆ" สาระพัดขำ
 
 
                 ฉันเกลียดความมั่นใจของพวกมันจริงๆ!
 
"พวกนายมีแผนชั่วอะไน TOT"
 
 
"ถ้าไม่อยากแพ้ก็ไปซ่อนซะ"
 
 
"พวกเราไปก่อนล่ะน้าาา"
 
 
"บอกนะว่าพวกนายมีแผนชั่วอะร้ายยยยยย TTOTT!!"
 
 
"บาย (^^)/" พูดจบก็เดินลอยหน้าลอยตาออกไปจากห้องฉันทันที
 
 
"เดี๋ยวก๊อนนนนนน!!"
 
ตุ้บ!
 
                 ร่างของฉันทรุดลงกับพื้นด้วยความทุกข์ระทมกับความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ออะร่าทะมึนแผ่กระจายไปทั่วลำตัวชนิิดที่ว่าใครมาเห็นจะต้องตกใจคิดว่าฉันกำลังแปลงร่างเป็นยักษ์แน่ๆ -_-+ คนพวกนั้นบังอาจเล่นกับฉันแบบนี้ใช่มั้ย กล้าทำกับฉันขนาดนี้เลยใช่ม้ายยยยย!
 
                 ฮึ่ย! ยังงั้นก็ด้ายยยย :( แล้วเราจะได้รู้กันว่าคนอย่างฉันไม่มีทางแพ้พวกนายแน่ๆ!
 
 
.
.
 
9:20 A.M.
 
                  เควินกับเขื่อนมานั่งที่หัวเรือซึ่งเพื่อนๆ ของเขากำลังทำกิจกรรมของตนเองอยู่ พิชชี่กำลังตกปลาอยู่กับโทโมะ (ตกกันทั้งวันทั้งคืน =..=) จองเบและป๊อปปี้นั่งทุบจอเกมส์ที่เชื่อมกับโน๊ตบุ๊กอย่างเมามัน ส่วนเคนตะกำลังนอนอาบแดดโดยมีแหม่มฝรั่งสาวๆ ในชุดบิกินีคอยดูแลออย่างใกล้ชิดและ...เมื่อโทโมะได้ยินเกมซ่อนหาที่เควินและเขื่อนคิดค้นขึ้นมา เขาก็มีปฏิกิริยาแบบนี้ทันที
 
"ไม่เอา! ไม่เล่า! -_-+ ยังไงก็ไม่เล่นเว้ย!" ค้านหัวชนฝาเลยทีเดียว
 
 
"อะไรวะ ปกติแกเป็นตัวตั้งตัวตีในการแกล้งยัยนั่นเลยไม่ใช่หรือไง" เขื่อนกอดอกถามด้วยความสงสัย
 
 
"ไม่เล่า :("
 
 
"ไรว้า =3= ไม่มันส์เยยยยยย"
 
 
"มันส์อะไรของแกว่ะไอ้เควิน -_,-+ แกแกล้งยัยนั่นหนักเกินไปแล้วนะเฟ้ย!"
 
 
"สรุปว่าแกไม่เล่นใช่ป่ะ"
 
 
"เออ!"
 
 
"งั้นก็ตามใจ ( -^-) ชิ!" เขื่อยเอ่ยก่อนจะเชิดหน้าใส่โทโมะแล้วหันไปมองทางเพื่อนๆ คนอื่น "แล้วพวกแกล่ะ จะเล่นกันมั้ย"
 
 
"เล่นคร้าบบบ (^O^)//" เคนตะ
 
 
"เล่นด้วยยยย" พิชชี่
 
                  ถ้าเป็นเรื่องแกล้งยัยแก้ว พวกเขาสองคนไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว
 
ส่วนอีกสองคนที่เหลือ...
 
"อืม ฉันเบื่อเกมคอมพิวเตอร์แล้วด้วย" ป๊อปปี้วางจอบเกมลง
 
 
"เริ่มปวดตาแล้วเหมือนกัน หาอย่างอื่นเล่นก็ดี" แม้แต่จองเบยังเล่นด้วย
 
 
"นะ...นี่พวก..=O="
 
 
                   โทโมะถึงกับช็อกจจนพูดไม่ออก เขาชี้หน้าเพื่อนๆ เรียงคน ก่อนที่เควินจะเดินมาตบบ่าเบาๆ พลางทำสายตากรุ้มหริ่มสุดๆ
 
"เน่ใจนะว่าไม่เล่น ^^"
 
 
"=O=!!"
 
 
"งั้นพวกฉันไปหาล่ะน้าาา ♥ จุ๊บุ ๆ" เควินส่งจูบให้เพื่อนอย่างกวนประสาทแล้วกระโดดโลดเต้นจากไปด้วยความลัลล้าจนน่าหมั่นไส้ ส่วนเื่อนๆ อีห้าคนหันมาหัวเราะหึๆ แบบจิดๆ ใส่ จากนั้นก็ทิ้งให้โทมะยืนอ้าปาดหวอด้วยความอึ้ง! ทึ่ง! เสียว! (เกี่ยวอะไรฟ่ะ) อยู่ที่เดิม
 
 
"=[ ]="
 
โธ่ว้อยยยยยย!!!
 
(โทโมะทึ้งหัวอย่างบ้าคลั่งแล้วกลับกลังหันวิ่งหน้าตั้งอย่างไม่คิดชีวิต)
 
 

 
มาอีกแล้ว ')
อ่านแล้วเม้นกันด้วยน้า จู้บบบบบบบบบบบบ ♥
เอ๊ะ! โทโมะทำไมไม่เล่นน่ะ(เราก็ไม่รู้เหมือนกัน ')
แล้วตอนนี้แก้วใจน้อยหายไปไหนแล้วเสียหล้ะ (?) รีบๆ ติดตามตอนต่ไปจ้า
ปล.จุ้บบบๆ ^3^