Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

"เอาล่ะ ๆ รู้สึกว่าน้อง ๆ จะมากันครบแล้วนะครับ" ประธานการะประชุมในครั้งนี้คือรุ่นพี่ปีสี่จากกลุ่มแพลทตินั่ม หรือ 'รุ่นพี่กราฟ' ที่อยู่บริเวณโพเดียมและพูดใส่ไมค์หลังจากเดินไปเดินมาเพื่อรอนักศึกษาที่มาร่วมประชุมอยู่นาน ซึ่งหมายความว่าการประชุมำด้เริ่มต้นขึ้นแล้วและฉันก็จำใจต้องนั่งอยู่ท่ามกลางหมู่มารโดยไม่สามารถลุกไปไหนได้อีก  T T ชีวิตฉันมันรันทดยิ่งกว่าซินเดอเรล่าซะอีกนะเนี่ย
 
                 แต่นับว่ายังดีที่บรรดาเจ็ดมารผจญยอมนั่งฟังการประชุมอยู่เฉยๆ โดยไม่ก่อความวุ่นวายให้ฉันปวดหัว ถือว่ายังรู้กาละเทศะอยู่บ้าง และเมื่อเห็นว่าในที่ประชุมเข้าสู่ความสงบ รุ่นพี่กราฟก็จึงเริ่มพูดต่อ
 
"อ่า...ขอแทนตัวเองว่าพี่แล้วกันนะครับ :)" ยิ้มละลายจายยยยย T_T รุ่นพี่กราฟนี่อย่างกับเจ้าชายเลยแฮะ "วันนี้พี่จะมาพูดเรื่องกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มแพลทตินั่มกับโซคิงส์ที่จัดขึ้นทุดปี...&$*@!()*&^+_)%$..."
 
               รุ่นพี่กราฟเริ่มร่ายยาวราวกับบทสวด ซึ่งหาสาระสำคัญไม่ได้เลยเพราะมีแต่น้ำล้วน ๆ -_-! แต่ก็จะจับใจความได้ว่ากิจกรรมกระชับสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มแพลทตินั่มกับกลุ่มโซคิงส์เป็นกิจกรรมมักจะจัดบนเรือสำราญวิกตรอเรียปริ๊นเซสซึ่งเป็นเรือสำราญที่ใหญ่(เท่าบ้าน) จนสามารถจุคนได้ถึงสามพันคนเป็นเวลาสามวันสองคืน อละร่วมกันทำกิจกรรมที่ทางมหา'ลัยจัดไว้ให้
 
               นักศึกษากลุ่มแพลทตินั่มทุกชั้นปีจะได้เข้าร่วมกิจกรรมนี้ทุกคนแต่นักศึกษากลุ่มโซคิงส์สามารถเข้าร่วมกิจกรรมได้แค่ชั้นปีละหนึ่งคนเท่านั้น ซึ่งนักศึกษาจากกลุ่มโซคิงส์ที่มีสิทธิ์ในการเข้าร่วมกิจกรรมก็คือผู้ที่ได้รับการคัดเลือกจากนักศึกษากลุ่มแพลทตินั่มนั่นเอง
 
               อันที่จิงมันก็น่ากนุกดีแฮะ -_-^ ฉันคงรู้สึกพิษวาสอยากไปมากกว่านี้ถ้าคนกลุ่มแพลทตินั่มที่หนึ่งไม่ใช่ไอ้มารเจ็ดหัวที่นั่งอยู่รอบ ๆ ตัวฉันตอนนี้
 
ฟุ่บ!
 
"...!!!" ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ดี ๆ โทโมะก็ซบหน้าลงบรบ่าของฉันหน้าตาเฉย ก่อนที่ฉันจะหันรีหันขวามองไปรอบ ๆเพื่อดูว่าไอ้พวกบ้านี้เล่นอะไรพิเรนทร์ๆ กันอีกรึเปล่า แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสังเกตุเห็นเพราะว่าทุกคนกำลังให้ความสนใจอยู่กับการประชุมตรงหน้าเท่านั้น
 
"ทะ...ทำบ้าอะไรของนายย่ะ!" ฉันกระซิบเสียงหนักก่อนที่โทโมะเขยิบร่างเข้ามาเบียดฉันอีกนิดแล้วเอ่ยเบา ๆด้วยน้ำเสียงวัวเวีย
 
"ของีบสักห้านาทีนะ"
 
ตึกตัก...
ตึกตัก...
 
"หืม..."
 
                เขาเหลือบตาขึ้นมามองหน้าฉันเล็กน้อย คงเพราะไ้ด้ยินเสียงหัวใจของฉันที่ดังตูมตามไม่เป็นจังหวะแน่ ๆ!
 
                TTOTT แล้วฉันควรจะทำยังไงดีหล่ะ ฉันควรจะผลักหมอนี่ออกไปเลยเซ่!!
 
"นะ...นายเอนไปซบป๊อปปี้ที่นั่งข้างๆ นายสิยะ! :( มาเบียดเบียนฉันทำไม!"
 
"ง่วงนี่ =_a" ว่าพลางขยี้ตาเบา ๆ
 
                ...ชั่วขณะหนึ่งฉันเห็นว่าหมอนี่น่ารักล่ะ =O= ดูเหมือนไอ้หนูเมื่อสามปีก่อนเลยอ๊ะ!
 
"ไม่มีมารยาทเอาซะเลย หลับในห้องประชุม"
 
"เอวคอดน่ากอด..."
 
"เฮ้ย! -O-!!"
 
                 นี่มันอะไรกัน T T ถ้าเป็นไอ้หนูโทโมะต้องตอบกลับมาว่า 'เรื่องของฉัน' อะไรทำนองนี่สิ!
 
"หน้าอกไซสืเล็กเหมือนเด็กอนุบาล"
 
อะ...อกเด็กอนุบาล!!
 
หยาบคายที่สุดในสามโลกกกกกกกกกกกกก TOT!!
 
"อยากตายในสภาพง่วง ๆ รึไงยะ!"
 
"แล้วก็..."
 
"YOY โทโมะ~~"
 
"หืม..." เขาหลับตาพริ้ม แต่ปากยังคงขยับได้อยู่ - -''
 
"ก็ได้ ๆ จะนอนก็นอนสิ!!" ฉันโพล่งปากออกไปในที่สุด ทำให้คนฟังแอบลอบยิ้มอย่างผู้ชนะ
 
                 ฉันขอถอนคำพูดค่ะ!!! หมอนี้ไม่ใช่ไอ้หนูเมื่อหกปีก่อนของฉันอีกแล้ว!
 
                 มันเป็นปีศาจแน่นอนนนนนนนนนนนนนนนน ~ U_U''
 



 
สาย ๆอย่างนี้อัพได้แค่นิดเดียว :)

เมื่อวานเราไม่ได้อัพเพราะว่า...

เราซ้อมแบดอยู่โฮะ ๆ >^<~"

วันนี้เลยมาอัพให้ไปแล้วนะ จ๊วบ!