Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '
9.4
Chaos_TOMO
แชร์นิยาย
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ10 : 00 A.M.
หอประชุมสีขาวที่ประดับด้วยคริสตัลแท้ ๆ ทั่วห้องโถงในตอนนี้คลาคล่ำไปด้วยนักศึกษาของมหาวิทยาลัยพีเรี่ยมสควตค์ที่นั่งอยู่ตามโซนของกลุ่มตั่วเองซึ่งถูกแบ่งชนชั้นอย่างชัดเจนมาก ๆ เพี่ะในโวนแพลทตินั่มจะเต็มไปด้วยอาหารรองรับนักศึกษาที่จัดเป็นบุพเฟ่ต์ และบรรดาบริการที่คอยเดินให้บริการอยู่ทั่วไปหมด แตกต่างจากกลุ่มโซคิงส์ที่แทบจะขี่คอกันประชุมอยู่แล้วทั้ง ๆ ที่เปิดแอร์ฉ่ำแต่ทำไมทางกลุ่มโซคิงส์ร้องได้ร้อนระอุเหมือนอยู่ในทะเลทราบเยี่ยงนี่ (-_-*) นักศึกษาชายครึ่งแทบจะถอดเสื้อผ้านั่งกันประชุมอยู่แล้ว
แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เพราะตอนนี้...
ฉันจะทำยังไงดี TOT ฉันต้องเป็นบ้าแน่ ๆ!
แต่เมื่อกี้มันเป็นความฝันนะ!!
ฉันอยากตายยยยยยยยยย!
เมื่อกี้เป็นความฝันจริงๆ นะ
ฉันแก้ผ้าล่อนจ้อนต่อหน้าไอ้เจ็ดคนนั้นไปแล้ว!! TOT
ไม่จริง...เมื่อกี้ฉันใส่เสื้อผ้าอยู่!
แก้ไปหมดแล้ว ฮืออออ เห็นหมดแล้วววว
...ต้องใส่อยู่เซ่!!
ฉันนั่งเหวี่ยงหัวไปมาอย่างบ้าคลั่งพลางถกเถียงกับตัวเอง(อีนี้!...มันบ้าจริงๆ) อันที่จริงฉันนั่งเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ที่หอประชุมนี่มานานผ่านชั่วโมงก็ว่าได้เพราะหลังจากผ่านเหตุการณ์อันแสนโหดร้ายนั้นมา ฉันก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและลี้ภัยออกมาจากดงสัตว์ประหลาดทันทีและพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองเอาไว้ จนกระทั่งนี้มันก็ยังไม่มีท่าว่าจะสำเร็จ TOT ทำให้คนรอบข้างหันมามองฉันประหนึ่งเป็นคนบ้าที่เพิ่งหลุดออกมาจากศรีธัญญาไปแล้ว
"การี้ดดด การี้ดดด (กรี๊ดได้ทุเรศมากขอบอก) เคนตะ~พิชชี่~โทโมะ~~!!"
"เขื่อ จองเบ เควิน ป๊อปปี้~ >///<" ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อชะนีรอบข้างเริ่มส่งเสียงโหยหวนเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า...
อีตาโทโมะกับลูกสมันทั้งหกเสด็จแล้วววววว TOT
โชคดีจริงๆ ที่ฉันไม่ได้อยู่แพลทตินั่มตั้งแต่แรก
ฟุ่บ!
"โธ่ว้อยยย เมื่อไหร่จะมาครบกันซักทีวะ :( ไอ้พวกไม่ตรงต่อเวลา" เสียงโวยวายดังลั่นด้วยความไม่พอใจของคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งขนาบข้างฉันทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกและรีบหันขวับไปมองทางต้นเสียงโดยอัตโนมัติทันทีร่างสูงนั่งไขว่ห้างเท้าคางชิลสุด ๆ พลางถือโอกาสยกแขนฉันขึ้นมาพาดบ่าหน้าตาเฉย
"(O_O)" ฉันทำตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นหน้าเขสชัด ๆ
"ตกใจอะไร" โทโมะถามเสียงเรียบ เขาไม่มองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำแต่รู้ได้ไงว่าฉันำลังตกใจ!
"O()O นะ...นาย...นาย...!"
"ไง :)"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
แกอยู่กลุ่มแพลทตินั่มไม่ใช่เรอะ!!
"โย่ว้อทซ้าปปป!" เคนตะโปล่มาทางด้านหลังพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้น
"ขนาดตกใจยังน่ารักเลยนะเนี้ยลูกโป่งน้อยของฉัน~ ♥"เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ เคนตะเท้าคางกับพนักเก้าอี้ฉันพร้อมพูดแซว
จากนั้นพวกสมันของอีตาโทโมะก็โปล่มาตามมารุมทึ้งฉันแบบกระหน่พซัมเมอร์เซล!! TOT
"ยะฮุ้~~"
"คิดถึงพวกเรามั้ย" คิดถึงบ้านแกสิ
"เอ้า ๆ นั่งให้เรียบร้อยสิ จะเริ่มประชุมกันแล้ว"
"นั่งตักพี่มั้ยน้อง!"
...!!!
ฉันนั่งชักแหง็ก ๆ อยู่กับที่ ชีพจรแทบจะเป็นเส้นตรงและหัวใจแทบจะหยุดอยุ่แล้ว ท่ามกลางเสียงหัวเราะชอบใจของพวกอีตาโทโมะทราแลดูมีความสุขเป็นอย่างมากบนความทุข์ของฉัน พวกมันต้องรู้ว่าแบบนี้ TT_TT ฮือ ๆๆๆ ฉันว่ามันต้องเป็นเวรกรรมของฉันที่เคยกลั่นแกล้งไอ้พวกนี้ไว้เมื่อสมัยเด้กแน่ๆ
"ฉะ..ฉันจะไปนั่งที่อื่น!!!" ฉันโพล่งขึ้นมาพร้อมกับลุกขึ้นพรวด แต่โทโมะดันคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน
"ผิวขาวผ่อง..."
"หา...=O="
"ต้นขาเรียวสวย...."
"...!!!"
"..." เขาไล่สายตามองฉันตั่งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตากรุ่มกริ่ม...แล้วหน้าก็ขึ้นสีขึ้นมันซะดื้อ ๆ!!
"ไอ้บ้า TOT!! ในหัวมีแต่เรื่องแบบนั้นหรอฮะ!!" ฉันแทบจะตรงเข้าไปขย้ำคออีตาประสาทด้วยอารมณืไม่ไหวจะทนอยู่แล้ว
"เธอพูดอะไร"โทโมะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด(ในใจ) "ฉันจะไปนั่งที่อื่น"
"ผิวเนียนละเอียด เอวบางน่ากอด..."
ขวับ!
"ตายซะเถอะแก~~~!" ฉันหน้าไปคว้าหมับเข้าที่คอของโทโมะพร้อมทั้งขย้ำอย่างเมามันกะให้สูญพันธุ์กันเลยทีเดียว เสียงกรีดร้องดังลั่นของฉันทำให้คนรอบข้างหันมามองสนใจกันพึบพั่บ จากที่หน้าสนใจอยู่แล้วเพราะไอ้บ้าพวกแพลทตินั่มมานั่งเสนอหน้าอยู่ในโซนกลุ่มโซคิงส์นั่นเอง
"เฮ้ยๆๆๆ! :( อย่าแตะต้องศิษย์พี่ใหญ่ของเรานะ!" ไอ้บ้าเคนตะรีบตรงรี่เข้ามาดึงฉันออกจาเพื่อนของเขา
"..."ส่วนโทโมะเงียบพลางสำรวจคอตัวเองสักพักหนึ่งแ้ล้วหันมายักคิ้วกวนเส้นฉันเมื่อผมว่าอวัยวัของตนยังอยู่ครบสามสิบสอง ":p อิๆ"
"...!!!"
ฉันจะฆ่าม้านนนนนนน!!
หมับ!
จองเบ...เกรียนคอมพิวเตอร์แห่งแพลทตินั่มคว้าแขนเล็ก ๆของฉันเอาไว้แล้วดึงให้นั่งลง
"เฉยๆ น่า -_-+ เค้าจะประชุมกันอยู่แล้ว"
"TTOTT"
ฉันเกลียดความรู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้ที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด ~
วันนี้ก็มาอัพได้แค่นี้อ่ะนะ -_a' ไปล่ะ :pp อิอิ
หอประชุมสีขาวที่ประดับด้วยคริสตัลแท้ ๆ ทั่วห้องโถงในตอนนี้คลาคล่ำไปด้วยนักศึกษาของมหาวิทยาลัยพีเรี่ยมสควตค์ที่นั่งอยู่ตามโซนของกลุ่มตั่วเองซึ่งถูกแบ่งชนชั้นอย่างชัดเจนมาก ๆ เพี่ะในโวนแพลทตินั่มจะเต็มไปด้วยอาหารรองรับนักศึกษาที่จัดเป็นบุพเฟ่ต์ และบรรดาบริการที่คอยเดินให้บริการอยู่ทั่วไปหมด แตกต่างจากกลุ่มโซคิงส์ที่แทบจะขี่คอกันประชุมอยู่แล้วทั้ง ๆ ที่เปิดแอร์ฉ่ำแต่ทำไมทางกลุ่มโซคิงส์ร้องได้ร้อนระอุเหมือนอยู่ในทะเลทราบเยี่ยงนี่ (-_-*) นักศึกษาชายครึ่งแทบจะถอดเสื้อผ้านั่งกันประชุมอยู่แล้ว
แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ เพราะตอนนี้...
ฉันจะทำยังไงดี TOT ฉันต้องเป็นบ้าแน่ ๆ!
แต่เมื่อกี้มันเป็นความฝันนะ!!
ฉันอยากตายยยยยยยยยย!
เมื่อกี้เป็นความฝันจริงๆ นะ
ฉันแก้ผ้าล่อนจ้อนต่อหน้าไอ้เจ็ดคนนั้นไปแล้ว!! TOT
ไม่จริง...เมื่อกี้ฉันใส่เสื้อผ้าอยู่!
แก้ไปหมดแล้ว ฮืออออ เห็นหมดแล้วววว
...ต้องใส่อยู่เซ่!!
ฉันนั่งเหวี่ยงหัวไปมาอย่างบ้าคลั่งพลางถกเถียงกับตัวเอง(อีนี้!...มันบ้าจริงๆ) อันที่จริงฉันนั่งเป็นบ้าเป็นหลังอยู่ที่หอประชุมนี่มานานผ่านชั่วโมงก็ว่าได้เพราะหลังจากผ่านเหตุการณ์อันแสนโหดร้ายนั้นมา ฉันก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและลี้ภัยออกมาจากดงสัตว์ประหลาดทันทีและพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองเอาไว้ จนกระทั่งนี้มันก็ยังไม่มีท่าว่าจะสำเร็จ TOT ทำให้คนรอบข้างหันมามองฉันประหนึ่งเป็นคนบ้าที่เพิ่งหลุดออกมาจากศรีธัญญาไปแล้ว
"การี้ดดด การี้ดดด (กรี๊ดได้ทุเรศมากขอบอก) เคนตะ~พิชชี่~โทโมะ~~!!"
"เขื่อ จองเบ เควิน ป๊อปปี้~ >///<" ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อชะนีรอบข้างเริ่มส่งเสียงโหยหวนเป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า...
อีตาโทโมะกับลูกสมันทั้งหกเสด็จแล้วววววว TOT
โชคดีจริงๆ ที่ฉันไม่ได้อยู่แพลทตินั่มตั้งแต่แรก
ฟุ่บ!
"โธ่ว้อยยย เมื่อไหร่จะมาครบกันซักทีวะ :( ไอ้พวกไม่ตรงต่อเวลา" เสียงโวยวายดังลั่นด้วยความไม่พอใจของคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งขนาบข้างฉันทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกและรีบหันขวับไปมองทางต้นเสียงโดยอัตโนมัติทันทีร่างสูงนั่งไขว่ห้างเท้าคางชิลสุด ๆ พลางถือโอกาสยกแขนฉันขึ้นมาพาดบ่าหน้าตาเฉย
"(O_O)" ฉันทำตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นหน้าเขสชัด ๆ
"ตกใจอะไร" โทโมะถามเสียงเรียบ เขาไม่มองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำแต่รู้ได้ไงว่าฉันำลังตกใจ!
"O()O นะ...นาย...นาย...!"
"ไง :)"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
แกอยู่กลุ่มแพลทตินั่มไม่ใช่เรอะ!!
"โย่ว้อทซ้าปปป!" เคนตะโปล่มาทางด้านหลังพร้อมกับรอยยิ้มทะเล้น
"ขนาดตกใจยังน่ารักเลยนะเนี้ยลูกโป่งน้อยของฉัน~ ♥"เขื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ เคนตะเท้าคางกับพนักเก้าอี้ฉันพร้อมพูดแซว
จากนั้นพวกสมันของอีตาโทโมะก็โปล่มาตามมารุมทึ้งฉันแบบกระหน่พซัมเมอร์เซล!! TOT
"ยะฮุ้~~"
"คิดถึงพวกเรามั้ย" คิดถึงบ้านแกสิ
"เอ้า ๆ นั่งให้เรียบร้อยสิ จะเริ่มประชุมกันแล้ว"
"นั่งตักพี่มั้ยน้อง!"
...!!!
ฉันนั่งชักแหง็ก ๆ อยู่กับที่ ชีพจรแทบจะเป็นเส้นตรงและหัวใจแทบจะหยุดอยุ่แล้ว ท่ามกลางเสียงหัวเราะชอบใจของพวกอีตาโทโมะทราแลดูมีความสุขเป็นอย่างมากบนความทุข์ของฉัน พวกมันต้องรู้ว่าแบบนี้ TT_TT ฮือ ๆๆๆ ฉันว่ามันต้องเป็นเวรกรรมของฉันที่เคยกลั่นแกล้งไอ้พวกนี้ไว้เมื่อสมัยเด้กแน่ๆ
"ฉะ..ฉันจะไปนั่งที่อื่น!!!" ฉันโพล่งขึ้นมาพร้อมกับลุกขึ้นพรวด แต่โทโมะดันคว้าแขนเอาไว้ซะก่อน
"ผิวขาวผ่อง..."
"หา...=O="
"ต้นขาเรียวสวย...."
"...!!!"
"..." เขาไล่สายตามองฉันตั่งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตากรุ่มกริ่ม...แล้วหน้าก็ขึ้นสีขึ้นมันซะดื้อ ๆ!!
"ไอ้บ้า TOT!! ในหัวมีแต่เรื่องแบบนั้นหรอฮะ!!" ฉันแทบจะตรงเข้าไปขย้ำคออีตาประสาทด้วยอารมณืไม่ไหวจะทนอยู่แล้ว
"เธอพูดอะไร"โทโมะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด(ในใจ) "ฉันจะไปนั่งที่อื่น"
"ผิวเนียนละเอียด เอวบางน่ากอด..."
ขวับ!
"ตายซะเถอะแก~~~!" ฉันหน้าไปคว้าหมับเข้าที่คอของโทโมะพร้อมทั้งขย้ำอย่างเมามันกะให้สูญพันธุ์กันเลยทีเดียว เสียงกรีดร้องดังลั่นของฉันทำให้คนรอบข้างหันมามองสนใจกันพึบพั่บ จากที่หน้าสนใจอยู่แล้วเพราะไอ้บ้าพวกแพลทตินั่มมานั่งเสนอหน้าอยู่ในโซนกลุ่มโซคิงส์นั่นเอง
"เฮ้ยๆๆๆ! :( อย่าแตะต้องศิษย์พี่ใหญ่ของเรานะ!" ไอ้บ้าเคนตะรีบตรงรี่เข้ามาดึงฉันออกจาเพื่อนของเขา
"..."ส่วนโทโมะเงียบพลางสำรวจคอตัวเองสักพักหนึ่งแ้ล้วหันมายักคิ้วกวนเส้นฉันเมื่อผมว่าอวัยวัของตนยังอยู่ครบสามสิบสอง ":p อิๆ"
"...!!!"
ฉันจะฆ่าม้านนนนนนน!!
หมับ!
จองเบ...เกรียนคอมพิวเตอร์แห่งแพลทตินั่มคว้าแขนเล็ก ๆของฉันเอาไว้แล้วดึงให้นั่งลง
"เฉยๆ น่า -_-+ เค้าจะประชุมกันอยู่แล้ว"
"TTOTT"
ฉันเกลียดความรู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้ที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด ~
วันนี้ก็มาอัพได้แค่นี้อ่ะนะ -_a' ไปล่ะ :pp อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
