Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '
9.4
Chaos_TOMO
แชร์นิยาย
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความน่าถีบให้ปลิวจริง ๆ -_-!!
"นั่นดิ ยืมเล่นนิดหน่อยทำเป็นหวง" เสียงสนับสนุนดังตามาติด ๆ
"ไม่ยุติธรรม!"
"ใช่!"
"มีของดีไม่แบ่งเพื่อนฝูง!"
"ใช่! ใช่! ใช่!"
"ไอ้เพื่อนไม่รักดี!"
"ช่ายยยยยยย!"
ฉันอ้าปากค้างกะพริบตาปริบๆ มองพวกแพลทตินั่ทสามัคคีกันรุมประชาทัณฑ์เพื่อนของตัวเอง (รักเพื่อนกันสุด ๆ)
"ฮึ..." โทโมะแค่นเสียงออกมาจกาลำคอเบา ๆ ถ้าเขาบ้าจี้ส่งตัวฉันคืนให้ไอ้พวกนั้น(พูดเหมือนโดนโจรห้าร้อยจับตัว) ชีวิตฉันต้องจบเห่แน่ ๆ YOY ม่ายอาววววว....ฉันเกาะแขนหมอนี่แน่นเลยล่ะ ในช่วงวินาทีนี้เขาปลอดภัยสุดแล้วสำหรับฉัน "จะยืมจริงๆน่ะเหรอ ค่ายืมมันแพงนะ...จะบอกให้"
เขาไม่พูดเปล่า แถมโน้มตัวลงมาสวมกอดฉันเอาไว้จากด้านหลังอีกด้วย !เกิดอาการขนลุกกระทันหัน
หมับ!
ไอ้...ไอ้...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!! TOT ผ้า...ผ้า...ผ้าขนหนูฉันหลุดแล้วววววววว!!
"..." ฉันได้แต่ยืนตัวแข็ง ขาสั่นพั่บๆ ชักตายอยู่ในอ้อมกอดของไอ้บ้าโทโมะ เพราะถ้าขยับอีกนิดเดียว หุ่นอันเซ็กซี่สามสิบสี่ - ยี่สิบสี่ - สามสิบหอ(เชื่อเหรอ - -) ของฉันจะต้องออกมายิ้มแผ่ตอนรับไอ้พวกสารเลวพวกนี้แน่ ๆ โฮ!! ไอ้พวกบ้า! บ้าๆๆๆๆ! TT_TT รอดออกไปได้เมื่อไหร่ฉันจะหั่นหัวพวกแกถวายหลวงจีนซะเลย!
"ได้! จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา งานนี้พ่อทุ่มสุดตัว" เควินถลกแขนเสื้อพร้อมสู้เต็มกำลังแล้วเลื่อนมือเข้ามาหาฉัน
"ฮะ...เฮ้ย! O()O นายจับอะไรของนายว่ะเควิน!!"
"โหย -3- มีอยู่นิดเดียวเองยังจะหวงเธอนี่ไม่มีเหตุผบเอาซะเลย"
"...!!!" ฉันถลึงตาใส่เควินด้วยความตะลึงในความเเลวเลเวลอัพของมัน ต้องยอมรับเลยว่ากาลเวลาสามารถทำให้คนเปลี่ยนแปลงถึงปานนี้จริงๆ! *(แต่สำหรับหมอนี้อย่าเปลี่ยนเลย ให้เรียกว่าเพิ่มดีกว่า -_-) "อะ...ไอ้สารเลววว!! TOT แกเห็นมิลค์ฉันเป็นของเล่นเรอะไอ้อสรพิษษษ!!"
":)" หน้าระรื่น
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!
"ลองถ้าใครมาจับ XXX ของนายเล่นดูบ้างแล้วนายจะรู้สึก!!!"
"รู้สึกเปี่ยมสุข ?"
"=()=...!!"
แอ่ก...แอ่ก...แอ่ก...(ชัก)
ฟึ่บ!
ก่อนที่ไอ้หื่นเควินจะทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีก โทโมะก็จัดการเบี่ยงร่างของฉันหลบจากฝ่ามือมารเสียก่อน "ฉันบอกแล้วไงว่าค่ายืมมันแพง ถ้าอยากจะเล่นก็ลองให้ราคามาสิ"
ว่าแล้วพวกแพลทตินั่มทั้งหกก็แย่งกันประมูลราคากันทันที
เควิน : ห้าพัน
เขื่อน : กระจอกฉันให้หมื่นหนึ่ง!
เคนตะ : สองหมื่นพอมั้ยคร้าบบบ...พี่สาว~
พิชชี่ : บ้านพวกแกก็ไม่ได้จน ทำไมได้แต่นี้วะ!! :( ของฉันห้าหมื่น
จองเบ : ฉันขอผ่าน
ป๊อปปี้ : ฉันก็ขอผ่าน
พวกแกเห็นฉันเป็นสิ่งของหรือง้ายยยยย~
"ไม่ขาย!"ฉันเบิกตาเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคสั้น ๆ เรียบ ๆ จากปากของโทโมะก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นเขา สีหน้าของเขาเรียบนิ่งดูเหมือนไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่ จนฉันแอบรู้สึกตื่นเต้นอยู่ ๆเขาก็ทำตัวเป็นพี่ชายหวงน้องสาวขึ้นมาซะอย่างงั้น "แค่ห้าหมื่นมันยังน้อยไปสำหรับค่าตัวยัยนี้"
อ้า -__,-+ ไอ้เลวววววว!
"ถึงยังไงแกก็ ไม่เคยเห็นยัยนี้เป็นน้องสาวอยู่แล้วจะหวงไปทำไมวะ"
จึก!
ประโยคนี้มันแทงใจดำกันสุดๆ
ใช่ซี้! ยังไงนายก็เกลียดขี้หน้าฉันอยู่แล้วนี่ ถึงเน้นย้ำนักหนาว่าแฉันไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของเขา :( แถวยังพยายามเอาชนะฉันด้วย การกระทำแปลกๆเหมือนอย่างตอนนี้ที่กำลังสวมกอดฉันอยู่อีกด้วย ถ้าฉันมีปฏิกิริยาตอบสนองกับท่าทีของเขาแม้แต่นิดเดียวหมายความว่าฉันตกหลุมพรางเขาเต้มๆ ฉะนั้นฉันจะไม่ยอมเสียท่าเป็นรอบที่สองอย่าเด็ดขาด(รอบแรกตอนที่พลั้งปากบอกว่าจะไม่ยอมกลับแอลเอ -_-' ฉันพลาดเองค่ะ เสียจายยยย)
"..."โทโมะเงียบ
"..."ฉันเงียบ
"..."ทุกคนเงียบ
"-_-;"
เควินเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำให้บรรยากร่อย
ตึ่ง ตึง ตึ๋ง~~
(ประกาศ...นักศึกษากลุ่มแพลทตินั่มและโซคิงส์แผนกมหาวิทยาลัยโปรดทราบ ขอให้ทุกคนเข้าร่วมประชุมใหญ่ที่หอประชุมคริสตัลในเวลาสิบโมง ย้ำอีกครั้ง...ขอให้ทุกคนเข้าร่วมประชุมใหญ่ที่หอประชุมคริสตัลในเวลาสิบโมง ขอบคุณค่ะ!) เคลมเร็วจริงๆ
สิ้นเสียงประชาสัมพันธ์ เสียงโอกครวญของพวกแพลทตินั่มก็ดังขึ้นมาพร้อมกันอย่างเซ็งๆ ก่อนที่อีตาโทโมะจะค่อยๆ ปล่อยฉันออกจากพันธนาการ
และในจังหวะที่ฉันหันหน้าไปหาทางอีตาโทโมะ เพราะจะเตรียมวิ่งหนีเข้าห้องนอน ...
พรวด! !!
=_=!!!
O_O!!
OoO!!!
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!"
"เฮ้ย! O()O!!" <<< โทโมะ
"=()=!!" <<< พวกลูกสมุน
ผ้าขนหนูของฉันหลุดลงไปกองกับพื้น...
ต่อหน้าต่อตาพวกตัณหากับทั้งเจ็ดดด...!!!
"..."อีตาโทโมะซึ่งเป็นคนเดียวที่เห็นเต็มๆ ตา (เพราะฉันกำลังหันหน้าหาเขา)ตั้งสติได้เป็นคนแรกและก้มเก็บผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมตัวให้ฉัน ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างปีสาจ(เกียกมากรอยยิ้มนี้)
"หึๆๆๆ อย่าหนีกลับแอลเอก่อนล่ะที่รัก ~"
"...!!!"
ฉันกำลังฝันไป...ฉันกำลังฝัน
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! TTOTT
ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนถึงมาอัพ >^<''
ตอนแรกกะจะไม่อัพแล้ว ฝันดีนะค่ะทุกคน จุ้บ
"นั่นดิ ยืมเล่นนิดหน่อยทำเป็นหวง" เสียงสนับสนุนดังตามาติด ๆ
"ไม่ยุติธรรม!"
"ใช่!"
"มีของดีไม่แบ่งเพื่อนฝูง!"
"ใช่! ใช่! ใช่!"
"ไอ้เพื่อนไม่รักดี!"
"ช่ายยยยยยย!"
ฉันอ้าปากค้างกะพริบตาปริบๆ มองพวกแพลทตินั่ทสามัคคีกันรุมประชาทัณฑ์เพื่อนของตัวเอง (รักเพื่อนกันสุด ๆ)
"ฮึ..." โทโมะแค่นเสียงออกมาจกาลำคอเบา ๆ ถ้าเขาบ้าจี้ส่งตัวฉันคืนให้ไอ้พวกนั้น(พูดเหมือนโดนโจรห้าร้อยจับตัว) ชีวิตฉันต้องจบเห่แน่ ๆ YOY ม่ายอาววววว....ฉันเกาะแขนหมอนี่แน่นเลยล่ะ ในช่วงวินาทีนี้เขาปลอดภัยสุดแล้วสำหรับฉัน "จะยืมจริงๆน่ะเหรอ ค่ายืมมันแพงนะ...จะบอกให้"
เขาไม่พูดเปล่า แถมโน้มตัวลงมาสวมกอดฉันเอาไว้จากด้านหลังอีกด้วย !เกิดอาการขนลุกกระทันหัน
หมับ!
ไอ้...ไอ้...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!! TOT ผ้า...ผ้า...ผ้าขนหนูฉันหลุดแล้วววววววว!!
"..." ฉันได้แต่ยืนตัวแข็ง ขาสั่นพั่บๆ ชักตายอยู่ในอ้อมกอดของไอ้บ้าโทโมะ เพราะถ้าขยับอีกนิดเดียว หุ่นอันเซ็กซี่สามสิบสี่ - ยี่สิบสี่ - สามสิบหอ(เชื่อเหรอ - -) ของฉันจะต้องออกมายิ้มแผ่ตอนรับไอ้พวกสารเลวพวกนี้แน่ ๆ โฮ!! ไอ้พวกบ้า! บ้าๆๆๆๆ! TT_TT รอดออกไปได้เมื่อไหร่ฉันจะหั่นหัวพวกแกถวายหลวงจีนซะเลย!
"ได้! จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา งานนี้พ่อทุ่มสุดตัว" เควินถลกแขนเสื้อพร้อมสู้เต็มกำลังแล้วเลื่อนมือเข้ามาหาฉัน
"ฮะ...เฮ้ย! O()O นายจับอะไรของนายว่ะเควิน!!"
"โหย -3- มีอยู่นิดเดียวเองยังจะหวงเธอนี่ไม่มีเหตุผบเอาซะเลย"
"...!!!" ฉันถลึงตาใส่เควินด้วยความตะลึงในความเเลวเลเวลอัพของมัน ต้องยอมรับเลยว่ากาลเวลาสามารถทำให้คนเปลี่ยนแปลงถึงปานนี้จริงๆ! *(แต่สำหรับหมอนี้อย่าเปลี่ยนเลย ให้เรียกว่าเพิ่มดีกว่า -_-) "อะ...ไอ้สารเลววว!! TOT แกเห็นมิลค์ฉันเป็นของเล่นเรอะไอ้อสรพิษษษ!!"
":)" หน้าระรื่น
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ!!
"ลองถ้าใครมาจับ XXX ของนายเล่นดูบ้างแล้วนายจะรู้สึก!!!"
"รู้สึกเปี่ยมสุข ?"
"=()=...!!"
แอ่ก...แอ่ก...แอ่ก...(ชัก)
ฟึ่บ!
ก่อนที่ไอ้หื่นเควินจะทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีก โทโมะก็จัดการเบี่ยงร่างของฉันหลบจากฝ่ามือมารเสียก่อน "ฉันบอกแล้วไงว่าค่ายืมมันแพง ถ้าอยากจะเล่นก็ลองให้ราคามาสิ"
ว่าแล้วพวกแพลทตินั่มทั้งหกก็แย่งกันประมูลราคากันทันที
เควิน : ห้าพัน
เขื่อน : กระจอกฉันให้หมื่นหนึ่ง!
เคนตะ : สองหมื่นพอมั้ยคร้าบบบ...พี่สาว~
พิชชี่ : บ้านพวกแกก็ไม่ได้จน ทำไมได้แต่นี้วะ!! :( ของฉันห้าหมื่น
จองเบ : ฉันขอผ่าน
ป๊อปปี้ : ฉันก็ขอผ่าน
พวกแกเห็นฉันเป็นสิ่งของหรือง้ายยยยย~
"ไม่ขาย!"ฉันเบิกตาเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคสั้น ๆ เรียบ ๆ จากปากของโทโมะก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นเขา สีหน้าของเขาเรียบนิ่งดูเหมือนไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่ จนฉันแอบรู้สึกตื่นเต้นอยู่ ๆเขาก็ทำตัวเป็นพี่ชายหวงน้องสาวขึ้นมาซะอย่างงั้น "แค่ห้าหมื่นมันยังน้อยไปสำหรับค่าตัวยัยนี้"
อ้า -__,-+ ไอ้เลวววววว!
"ถึงยังไงแกก็ ไม่เคยเห็นยัยนี้เป็นน้องสาวอยู่แล้วจะหวงไปทำไมวะ"
จึก!
ประโยคนี้มันแทงใจดำกันสุดๆ
ใช่ซี้! ยังไงนายก็เกลียดขี้หน้าฉันอยู่แล้วนี่ ถึงเน้นย้ำนักหนาว่าแฉันไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของเขา :( แถวยังพยายามเอาชนะฉันด้วย การกระทำแปลกๆเหมือนอย่างตอนนี้ที่กำลังสวมกอดฉันอยู่อีกด้วย ถ้าฉันมีปฏิกิริยาตอบสนองกับท่าทีของเขาแม้แต่นิดเดียวหมายความว่าฉันตกหลุมพรางเขาเต้มๆ ฉะนั้นฉันจะไม่ยอมเสียท่าเป็นรอบที่สองอย่าเด็ดขาด(รอบแรกตอนที่พลั้งปากบอกว่าจะไม่ยอมกลับแอลเอ -_-' ฉันพลาดเองค่ะ เสียจายยยย)
"..."โทโมะเงียบ
"..."ฉันเงียบ
"..."ทุกคนเงียบ
"-_-;"
เควินเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองทำให้บรรยากร่อย
ตึ่ง ตึง ตึ๋ง~~
(ประกาศ...นักศึกษากลุ่มแพลทตินั่มและโซคิงส์แผนกมหาวิทยาลัยโปรดทราบ ขอให้ทุกคนเข้าร่วมประชุมใหญ่ที่หอประชุมคริสตัลในเวลาสิบโมง ย้ำอีกครั้ง...ขอให้ทุกคนเข้าร่วมประชุมใหญ่ที่หอประชุมคริสตัลในเวลาสิบโมง ขอบคุณค่ะ!) เคลมเร็วจริงๆ
สิ้นเสียงประชาสัมพันธ์ เสียงโอกครวญของพวกแพลทตินั่มก็ดังขึ้นมาพร้อมกันอย่างเซ็งๆ ก่อนที่อีตาโทโมะจะค่อยๆ ปล่อยฉันออกจากพันธนาการ
และในจังหวะที่ฉันหันหน้าไปหาทางอีตาโทโมะ เพราะจะเตรียมวิ่งหนีเข้าห้องนอน ...
พรวด! !!
=_=!!!
O_O!!
OoO!!!
"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!"
"เฮ้ย! O()O!!" <<< โทโมะ
"=()=!!" <<< พวกลูกสมุน
ผ้าขนหนูของฉันหลุดลงไปกองกับพื้น...
ต่อหน้าต่อตาพวกตัณหากับทั้งเจ็ดดด...!!!
"..."อีตาโทโมะซึ่งเป็นคนเดียวที่เห็นเต็มๆ ตา (เพราะฉันกำลังหันหน้าหาเขา)ตั้งสติได้เป็นคนแรกและก้มเก็บผ้าขนหนูขึ้นมาคลุมตัวให้ฉัน ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างปีสาจ(เกียกมากรอยยิ้มนี้)
"หึๆๆๆ อย่าหนีกลับแอลเอก่อนล่ะที่รัก ~"
"...!!!"
ฉันกำลังฝันไป...ฉันกำลังฝัน
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! TTOTT
ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนถึงมาอัพ >^<''
ตอนแรกกะจะไม่อัพแล้ว ฝันดีนะค่ะทุกคน จุ้บ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
