Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '
9.4
Chaos_TOMO
แชร์นิยาย
10)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตึกตัก
ฉะ...ฉันจะทำยังดี ฉันจะทำอย่างดี! ถ้ากริ๊ดออกไปล่ะก็...ไอ้พวกที่อยู่ข้างนอกต้องแห่กันเข้ามาดู(เหมืนฉันเป็นนางแมว)สภาพที่(สุดจะย่ำแย่โคตรๆ)ฉันอยู่ตอนนี้แน่ ๆ!
ตึกตัก
หมอนี่...ตาสวยชะมัด...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก T_T ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องเน้น้าาาา!
ตึกตัก
"อ้าว คิดว่าจะกรี๊ดซะอีก"
"-_-!!!"
"ทำไมทำให้ฉันวิ่งร้องไห้หางจุกตูดไปฟ้องเหมือนเดิมหล่ะ แก้วตัวแสบหายไปไหนซะแล้วน้าาา~" เขาลากเสียงยาวอย่างกวนประสาทพร้อมกับยิ้มล้อเลียนสุด ๆ ฮึ้ยยยย! -_-+ กะแล้วเชียวว่าหมอนี่ต้องผูกใจเจ็บที่ฉันชอบแกล้งเขาอยู่บ่อยๆ สมัยยังเล็ก ๆ
แต่คนอย่างฉันไม่มีทางยอมให้นายมาเอาคืนได้ง่าย ๆ หรอกย่ะ!!
"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้"ฉันพยายามข่มเสียงให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจับพิรุธได้ว่าตอนนี้ฉันกำลังกระสับกระส่ายมาก ๆ กับการการทำประหลาด ๆ ของเขา
"หื้ม ว่าไงน่ะจ๊ะ~~"
กวนประสาทแล้วมั้ยล่ะ -_-+
"ถ้าไม่รีบลุกออกไปเครื่องมือทำมาหากินของนายเจ็บแน่ ๆ!"
ฉันชันเข่าเตรียมกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของคนตรงหน้าเต็มเหนี่ยวทว่า!! เขาก็ยังไม่มีท่าทีจะลุกออกไปจากตัวฉันอย่างไง
":)" แถมยังส่งยิ้มละลายใจมาให้ฉันอีกด้วย!! ท่าทางหมอนี่อยากจะเห็นฉันกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปต่อหน้าต่อตาเลยสินะ T_T
"บะ..บอกมห้ลุกออกไปไงเล่า! TOT ไม่งั้นฉันจะแทงจริงๆด้วยนะยะ!"
"ฮึ..."เขาหัวเราะเบา ๆก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามากระซิบหูฉัน "ทำไมหล้ะ เราเป็นพี่น้องกันนะ"
"..."ฉันเม้มริมฝีปากแน่
ยังจะกล้าพูดอีก! :( ยังไงฉันกับหมอนี่ก็ไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกันซักหน่อย แล้วยังไม่ได้เจอหน้ากันนานขนาดสามปีเต็ม ๆ แถมต่างคนก็ต่างเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนฟีโรโมนหมอนี่พุ่งกระฉูดซะเมื่อไหร่ถ้าจะให้วางตัวเหมือนเดิมกันเขา ไล่ฉันไปตายยังง่ายเสียกว่า(ก็ไปสิใครห้าม)
แต่ยังไงฉันก็ต้องทำให้ได้ ฉันไม่ยอมแพ้หมอนี้หร้อกกก!
"หรือว่าเธอคิออะไรกับฉัน..."โทโมะทำสายตาเจ้าเล่ห์
"คะ...ใครจะไปคิดอะไรบ้าๆ แบบนั้นกันย่ะ!!" ฉันขึ้นเสียงสูงปริ๊ดไปเลยทีเดียว และเมื่อเขาเห็นปฏิกิรยารุนแรงของฉันก็ยิ่งส่งยิ้มล้อเลียนใหญ่ TOT โธ่เว้ย! ฉันจะพ่ายแพ้หมอนี้ไม่ได้เด็ดขาด ฉันจะพยายามตั้งสติแล้วพูดออกไปอย่าใจเย็นอีกที "ฉันก็แค่...ไม่ชอบไอ้หนูอย่างนายมาเล่นหัวฉันแบบนี้เท่านั่นเอง!"
"จะลองไหมหล้ะ จะได้รู้ว่ายังเป็น ‘ ไอ้หนู ’ อยู่อีกรึเปล่า"
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ^$%$^%*(*_)(*^(*
ไม่ไหวแล้วค่ะ แก้วไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววววววว!!
"ฉันเป็นน้องนายนะ!!!"
"ใช่แล้ว :) น้องไม่แท้)
"ไอ้..."
"เอางี้มั่ยล่ะ เธอก้วิ่งร้องไห้ไปฟ้องพ่อสิฉันจะเลิกแกล้งเธอ"
"...!!!"ทะ...ท้าทายกันซู้ดสุด!
"หึๆๆๆ"
ฉันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเจ็บใจ อารมณ์ของฉันกำลังจะปะทุขึ้นมานิดหน่อยจนฉันอดไม่ได้ที่จะตอกกลับไปเพื่อให้จนเองได้อยู่เหนือผู้ชายคนนี้ที่ควรจะเป็น เนื่องจากหมอนี้ไม่เคยชนะฉันเลยด้วยซ้ำตั้งแต่จำความได้!
"ไม่มีทาง! ฉันไม่เอาเรื่องขี้ประติ๋วแบบนี้ไปรบกวนพ่อหรอกย่ะ! แล้วฉันก็รู้จักนายดีด้วย คนอย่างนายไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านี้ร้อกกกก! เพราะขนาดแค่กอดก็ไม่กล้ากอดเลย ถ้าคิดจะเอาคืนเร็วไปล้านปีเลยไอ้หนู!~"
"เอ...แล้วใครน้าที่คิดจะหนีฉันกลับแอลเอ"
มันแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์งั้นเรอะ! TOT เสียมารยาทสุดดๆๆๆๆ!!
"ว่าไง"
"ฉะ...ฉันไม่ได้จะกลับแอลเอสักหน่อยยะ"
"อ้อหรอออออ"
"เออ!"หึยๆ โกรธแค้นนนน
"แน่ใจ๊"
"แน่ใจ !!"
"Sure ?"
"of course!!"
"หึๆๆๆก็อย่ให้เห็นแล้วกันว่ากลับหน่ะ" โทโมะว่าจบก็ยันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง ในขณะที่ฉันกระพริบตาปริบๆ อยู่กับที่ด้วยอาการเอ๋อรับประทานก่อนจะลองประมวลความคิดดูว่า้มื่ิสักครู่ตัวเองพูดอะไรอออกไปบ้างแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองสายตาเจ้าเล่ห์ของอีตาโทโมะ
=_=!!
=()=!!
O()O!!
YOY!!
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ...เสียท่าให้มันจนได้
เอาหล่ะ! วันนี้อักแค่นี้พอดู ๆไปมันเหมือนน้อย ๆเนอะโฮะ ๆ >^<
ไปก่อนนะ จุ้บบบบบบบบบบบบบบบ~ CHU
ฉะ...ฉันจะทำยังดี ฉันจะทำอย่างดี! ถ้ากริ๊ดออกไปล่ะก็...ไอ้พวกที่อยู่ข้างนอกต้องแห่กันเข้ามาดู(เหมืนฉันเป็นนางแมว)สภาพที่(สุดจะย่ำแย่โคตรๆ)ฉันอยู่ตอนนี้แน่ ๆ!
ตึกตัก
หมอนี่...ตาสวยชะมัด...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก T_T ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องเน้น้าาาา!
ตึกตัก
"อ้าว คิดว่าจะกรี๊ดซะอีก"
"-_-!!!"
"ทำไมทำให้ฉันวิ่งร้องไห้หางจุกตูดไปฟ้องเหมือนเดิมหล่ะ แก้วตัวแสบหายไปไหนซะแล้วน้าาา~" เขาลากเสียงยาวอย่างกวนประสาทพร้อมกับยิ้มล้อเลียนสุด ๆ ฮึ้ยยยย! -_-+ กะแล้วเชียวว่าหมอนี่ต้องผูกใจเจ็บที่ฉันชอบแกล้งเขาอยู่บ่อยๆ สมัยยังเล็ก ๆ
แต่คนอย่างฉันไม่มีทางยอมให้นายมาเอาคืนได้ง่าย ๆ หรอกย่ะ!!
"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้"ฉันพยายามข่มเสียงให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจับพิรุธได้ว่าตอนนี้ฉันกำลังกระสับกระส่ายมาก ๆ กับการการทำประหลาด ๆ ของเขา
"หื้ม ว่าไงน่ะจ๊ะ~~"
กวนประสาทแล้วมั้ยล่ะ -_-+
"ถ้าไม่รีบลุกออกไปเครื่องมือทำมาหากินของนายเจ็บแน่ ๆ!"
ฉันชันเข่าเตรียมกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของคนตรงหน้าเต็มเหนี่ยวทว่า!! เขาก็ยังไม่มีท่าทีจะลุกออกไปจากตัวฉันอย่างไง
":)" แถมยังส่งยิ้มละลายใจมาให้ฉันอีกด้วย!! ท่าทางหมอนี่อยากจะเห็นฉันกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปต่อหน้าต่อตาเลยสินะ T_T
"บะ..บอกมห้ลุกออกไปไงเล่า! TOT ไม่งั้นฉันจะแทงจริงๆด้วยนะยะ!"
"ฮึ..."เขาหัวเราะเบา ๆก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามากระซิบหูฉัน "ทำไมหล้ะ เราเป็นพี่น้องกันนะ"
"..."ฉันเม้มริมฝีปากแน่
ยังจะกล้าพูดอีก! :( ยังไงฉันกับหมอนี่ก็ไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกันซักหน่อย แล้วยังไม่ได้เจอหน้ากันนานขนาดสามปีเต็ม ๆ แถมต่างคนก็ต่างเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนฟีโรโมนหมอนี่พุ่งกระฉูดซะเมื่อไหร่ถ้าจะให้วางตัวเหมือนเดิมกันเขา ไล่ฉันไปตายยังง่ายเสียกว่า(ก็ไปสิใครห้าม)
แต่ยังไงฉันก็ต้องทำให้ได้ ฉันไม่ยอมแพ้หมอนี้หร้อกกก!
"หรือว่าเธอคิออะไรกับฉัน..."โทโมะทำสายตาเจ้าเล่ห์
"คะ...ใครจะไปคิดอะไรบ้าๆ แบบนั้นกันย่ะ!!" ฉันขึ้นเสียงสูงปริ๊ดไปเลยทีเดียว และเมื่อเขาเห็นปฏิกิรยารุนแรงของฉันก็ยิ่งส่งยิ้มล้อเลียนใหญ่ TOT โธ่เว้ย! ฉันจะพ่ายแพ้หมอนี้ไม่ได้เด็ดขาด ฉันจะพยายามตั้งสติแล้วพูดออกไปอย่าใจเย็นอีกที "ฉันก็แค่...ไม่ชอบไอ้หนูอย่างนายมาเล่นหัวฉันแบบนี้เท่านั่นเอง!"
"จะลองไหมหล้ะ จะได้รู้ว่ายังเป็น ‘ ไอ้หนู ’ อยู่อีกรึเปล่า"
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ^$%$^%*(*_)(*^(*
ไม่ไหวแล้วค่ะ แก้วไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววววววว!!
"ฉันเป็นน้องนายนะ!!!"
"ใช่แล้ว :) น้องไม่แท้)
"ไอ้..."
"เอางี้มั่ยล่ะ เธอก้วิ่งร้องไห้ไปฟ้องพ่อสิฉันจะเลิกแกล้งเธอ"
"...!!!"ทะ...ท้าทายกันซู้ดสุด!
"หึๆๆๆ"
ฉันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเจ็บใจ อารมณ์ของฉันกำลังจะปะทุขึ้นมานิดหน่อยจนฉันอดไม่ได้ที่จะตอกกลับไปเพื่อให้จนเองได้อยู่เหนือผู้ชายคนนี้ที่ควรจะเป็น เนื่องจากหมอนี้ไม่เคยชนะฉันเลยด้วยซ้ำตั้งแต่จำความได้!
"ไม่มีทาง! ฉันไม่เอาเรื่องขี้ประติ๋วแบบนี้ไปรบกวนพ่อหรอกย่ะ! แล้วฉันก็รู้จักนายดีด้วย คนอย่างนายไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านี้ร้อกกกก! เพราะขนาดแค่กอดก็ไม่กล้ากอดเลย ถ้าคิดจะเอาคืนเร็วไปล้านปีเลยไอ้หนู!~"
"เอ...แล้วใครน้าที่คิดจะหนีฉันกลับแอลเอ"
มันแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์งั้นเรอะ! TOT เสียมารยาทสุดดๆๆๆๆ!!
"ว่าไง"
"ฉะ...ฉันไม่ได้จะกลับแอลเอสักหน่อยยะ"
"อ้อหรอออออ"
"เออ!"หึยๆ โกรธแค้นนนน
"แน่ใจ๊"
"แน่ใจ !!"
"Sure ?"
"of course!!"
"หึๆๆๆก็อย่ให้เห็นแล้วกันว่ากลับหน่ะ" โทโมะว่าจบก็ยันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง ในขณะที่ฉันกระพริบตาปริบๆ อยู่กับที่ด้วยอาการเอ๋อรับประทานก่อนจะลองประมวลความคิดดูว่า้มื่ิสักครู่ตัวเองพูดอะไรอออกไปบ้างแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองสายตาเจ้าเล่ห์ของอีตาโทโมะ
=_=!!
=()=!!
O()O!!
YOY!!
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ...เสียท่าให้มันจนได้
เอาหล่ะ! วันนี้อักแค่นี้พอดู ๆไปมันเหมือนน้อย ๆเนอะโฮะ ๆ >^<
ไปก่อนนะ จุ้บบบบบบบบบบบบบบบ~ CHU
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
