Open mind. เปลี่ยนใจมารักพี่ชาย '

ตึกตัก

               ฉะ...ฉันจะทำยังดี ฉันจะทำอย่างดี! ถ้ากริ๊ดออกไปล่ะก็...ไอ้พวกที่อยู่ข้างนอกต้องแห่กันเข้ามาดู(เหมืนฉันเป็นนางแมว)สภาพที่(สุดจะย่ำแย่โคตรๆ)ฉันอยู่ตอนนี้แน่ ๆ!

ตึกตัก

              หมอนี่...ตาสวยชะมัด...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก T_T ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องเน้น้าาาา!

ตึกตัก

"อ้าว คิดว่าจะกรี๊ดซะอีก"

"-_-!!!"

"ทำไมทำให้ฉันวิ่งร้องไห้หางจุกตูดไปฟ้องเหมือนเดิมหล่ะ แก้วตัวแสบหายไปไหนซะแล้วน้าาา~" เขาลากเสียงยาวอย่างกวนประสาทพร้อมกับยิ้มล้อเลียนสุด ๆ ฮึ้ยยยย! -_-+ กะแล้วเชียวว่าหมอนี่ต้องผูกใจเจ็บที่ฉันชอบแกล้งเขาอยู่บ่อยๆ สมัยยังเล็ก ๆ

               แต่คนอย่างฉันไม่มีทางยอมให้นายมาเอาคืนได้ง่าย ๆ หรอกย่ะ!!

"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้"ฉันพยายามข่มเสียงให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจับพิรุธได้ว่าตอนนี้ฉันกำลังกระสับกระส่ายมาก ๆ กับการการทำประหลาด ๆ ของเขา

"หื้ม ว่าไงน่ะจ๊ะ~~"

           กวนประสาทแล้วมั้ยล่ะ -_-+

"ถ้าไม่รีบลุกออกไปเครื่องมือทำมาหากินของนายเจ็บแน่ ๆ!"

              ฉันชันเข่าเตรียมกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของคนตรงหน้าเต็มเหนี่ยวทว่า!! เขาก็ยังไม่มีท่าทีจะลุกออกไปจากตัวฉันอย่างไง

":)" แถมยังส่งยิ้มละลายใจมาให้ฉันอีกด้วย!! ท่าทางหมอนี่อยากจะเห็นฉันกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปต่อหน้าต่อตาเลยสินะ T_T

"บะ..บอกมห้ลุกออกไปไงเล่า! TOT ไม่งั้นฉันจะแทงจริงๆด้วยนะยะ!"

"ฮึ..."เขาหัวเราะเบา ๆก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามากระซิบหูฉัน "ทำไมหล้ะ เราเป็นพี่น้องกันนะ"

"..."ฉันเม้มริมฝีปากแน่

              ยังจะกล้าพูดอีก! :( ยังไงฉันกับหมอนี่ก็ไม่ใช่พี่น้องสายเลือดเดียวกันซักหน่อย แล้วยังไม่ได้เจอหน้ากันนานขนาดสามปีเต็ม ๆ แถมต่างคนก็ต่างเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนฟีโรโมนหมอนี่พุ่งกระฉูดซะเมื่อไหร่ถ้าจะให้วางตัวเหมือนเดิมกันเขา ไล่ฉันไปตายยังง่ายเสียกว่า(ก็ไปสิใครห้าม)

              แต่ยังไงฉันก็ต้องทำให้ได้ ฉันไม่ยอมแพ้หมอนี้หร้อกกก!

"หรือว่าเธอคิออะไรกับฉัน..."โทโมะทำสายตาเจ้าเล่ห์

"คะ...ใครจะไปคิดอะไรบ้าๆ แบบนั้นกันย่ะ!!" ฉันขึ้นเสียงสูงปริ๊ดไปเลยทีเดียว และเมื่อเขาเห็นปฏิกิรยารุนแรงของฉันก็ยิ่งส่งยิ้มล้อเลียนใหญ่ TOT โธ่เว้ย! ฉันจะพ่ายแพ้หมอนี้ไม่ได้เด็ดขาด ฉันจะพยายามตั้งสติแล้วพูดออกไปอย่าใจเย็นอีกที "ฉันก็แค่...ไม่ชอบไอ้หนูอย่างนายมาเล่นหัวฉันแบบนี้เท่านั่นเอง!"

"จะลองไหมหล้ะ จะได้รู้ว่ายังเป็น ‘ ไอ้หนู ’ อยู่อีกรึเปล่า"

              กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ^$%$^%*(*_)(*^(*

              ไม่ไหวแล้วค่ะ แก้วไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววววววว!!

"ฉันเป็นน้องนายนะ!!!"

"ใช่แล้ว :) น้องไม่แท้)

"ไอ้..."

"เอางี้มั่ยล่ะ เธอก้วิ่งร้องไห้ไปฟ้องพ่อสิฉันจะเลิกแกล้งเธอ"

"...!!!"ทะ...ท้าทายกันซู้ดสุด!

"หึๆๆๆ"

               ฉันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความเจ็บใจ อารมณ์ของฉันกำลังจะปะทุขึ้นมานิดหน่อยจนฉันอดไม่ได้ที่จะตอกกลับไปเพื่อให้จนเองได้อยู่เหนือผู้ชายคนนี้ที่ควรจะเป็น เนื่องจากหมอนี้ไม่เคยชนะฉันเลยด้วยซ้ำตั้งแต่จำความได้!

"ไม่มีทาง! ฉันไม่เอาเรื่องขี้ประติ๋วแบบนี้ไปรบกวนพ่อหรอกย่ะ! แล้วฉันก็รู้จักนายดีด้วย คนอย่างนายไม่กล้าทำอะไรมากไปกว่านี้ร้อกกกก! เพราะขนาดแค่กอดก็ไม่กล้ากอดเลย ถ้าคิดจะเอาคืนเร็วไปล้านปีเลยไอ้หนู!~"

"เอ...แล้วใครน้าที่คิดจะหนีฉันกลับแอลเอ"

              มันแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์งั้นเรอะ! TOT เสียมารยาทสุดดๆๆๆๆ!!

"ว่าไง"

"ฉะ...ฉันไม่ได้จะกลับแอลเอสักหน่อยยะ"

"อ้อหรอออออ"

"เออ!"หึยๆ โกรธแค้นนนน

"แน่ใจ๊"

"แน่ใจ !!"

"Sure ?"

"of course!!"

"หึๆๆๆก็อย่ให้เห็นแล้วกันว่ากลับหน่ะ" โทโมะว่าจบก็ยันตัวลุกขึ้นเต็มความสูง ในขณะที่ฉันกระพริบตาปริบๆ อยู่กับที่ด้วยอาการเอ๋อรับประทานก่อนจะลองประมวลความคิดดูว่า้มื่ิสักครู่ตัวเองพูดอะไรอออกไปบ้างแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองสายตาเจ้าเล่ห์ของอีตาโทโมะ

=_=!!

=()=!!

O()O!!

YOY!!

กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ...เสียท่าให้มันจนได้

เอาหล่ะ! วันนี้อักแค่นี้พอดู ๆไปมันเหมือนน้อย ๆเนอะโฮะ ๆ >^<

ไปก่อนนะ จุ้บบบบบบบบบบบบบบบ~ CHU