ใช่เธอรึเปล่า
5.5
6) เรื่องร้ายๆเพิ่งจะเริ่มขึ้น!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนเที่ยง ณ โรงเรียน
"ยัยแก้วเธอต้องตาย!!"
"หวายอย่าแค้นจะดีกว่านะ มันจะทำให้เธอเครียดเอานะ" <ธามไท>
"นายไม่เข้าใจหรอกธาม ฉันเกลียดมัน!! เรามากำจัดมันเถอะนะ"
"อย่าดีกว่านะ.. หวาย ฉันห่วงเธอจริงๆนะ" ขอโทษนะธามเพราะฉันห้ามตัวเองไม่ได้
"หึ.."
"เฮ้ย~~"
timeyhai talk
หวายก็นิสัยแบบนี้ตลอด.. แต่ฉันรักเธอข้างเดียวตลอด แต่ก็รักอยู่ฝ่ายเดียว เธอยังจำตอนที่เราเจอกันครั้งแรกได้มั้ยตอนนั้นเธอไม่เหมือนนิสัยตอนนี้เลย
10 ปี ก่อน ตอนอายุ 8 ขวบเท่าๆกัน
ตอนที่แม่ฉันมีงานธุระสำคัญมากๆแม่ฉันต้องฝากฉันไว้บ้านเพื่อนสนิทของแม่ มีลูกสาวชื่อ"หวาย"ตอนที่ฉันเจอหวายครั้งแรกฉันก็ชอบหวายเลย เพราะว่าเธอเป็นเพื่อนคนแรกของฉัน
"ฝากเจ้าหนูธามด้วยนะ"
"จ๊ะ ฉันจะฝากอย่างดี"
"แม่ไปก่อนนะธาม"
"อือ.."
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะน้ามีเพื่อนให้ธามเล่นหวายมานิสิจ๊ะ"
"คะแม่.."
"นี่ธามไท แม่ของเขามีธุระก็เลยฝากแม่ไว้น่ะ ธามจ๊ะนี่หวายจ๊ะลูกสาวน้าเองนะ ไปหาธามสิจ๊ะ"
"ค่ะ... เออฉันชื่อหวายนะ ธามไทใช่มั้ย"
"อื้ม ยินดีที่ได้รู้จัก"
"อื้ม!! ยินดีที่ได้รู้จักมาเล่นกันเถอะธาม ยิ้ม"
"อะ อื้ม"
ตอนที่เจอกับหวายคลั้งแรกเป็นร่าเริงมากฉันก็เลยชอบหวายตั้งแต่ตอนนั้นมา
กลับสู่ัปัจุบัน
ถึงฉันจะพูดยังไง หวายก็ไม่ฟังฉันเลย ฉันอยากให้หวายต้องเคลียดจริงๆนะ!!
"นี่หวาย.. ทำไมไม่หาคนอื่นแหละยังมีบางคนที่ดีกว่าโทโมะอีกนะ" แล้วก็ดีกว่าฉันอีก
"ไม่เอาหรอกคนที่รักหวายก็คือ โทโมะเท่านั้น" คงไม่มีฉันเลยสินะ
"..แล้วฉันล่ะ ธามไทคนนี้"
"ก็เพื่อนของฉันไงล่ะ ทำไมเหรอ"
"เปล่าหรอกธามดีใจนะที่ได้เป็นเพื่อนหวายน่ะ"
"อื้ม! หวายก็ดีใจ" อยากให้หวายกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ไม่ต้องเป็นคนรักก็ได้
ฉันขอแค่เท่านั้น....
รู้สึกจะเริ่มสั้นขึ้นเรื่อยๆเรื่อยๆ แต่ก็จะมาอัพตลอดที่ว่าง
"ยัยแก้วเธอต้องตาย!!"
"หวายอย่าแค้นจะดีกว่านะ มันจะทำให้เธอเครียดเอานะ" <ธามไท>
"นายไม่เข้าใจหรอกธาม ฉันเกลียดมัน!! เรามากำจัดมันเถอะนะ"
"อย่าดีกว่านะ.. หวาย ฉันห่วงเธอจริงๆนะ" ขอโทษนะธามเพราะฉันห้ามตัวเองไม่ได้
"หึ.."
"เฮ้ย~~"
timeyhai talk
หวายก็นิสัยแบบนี้ตลอด.. แต่ฉันรักเธอข้างเดียวตลอด แต่ก็รักอยู่ฝ่ายเดียว เธอยังจำตอนที่เราเจอกันครั้งแรกได้มั้ยตอนนั้นเธอไม่เหมือนนิสัยตอนนี้เลย
10 ปี ก่อน ตอนอายุ 8 ขวบเท่าๆกัน
ตอนที่แม่ฉันมีงานธุระสำคัญมากๆแม่ฉันต้องฝากฉันไว้บ้านเพื่อนสนิทของแม่ มีลูกสาวชื่อ"หวาย"ตอนที่ฉันเจอหวายครั้งแรกฉันก็ชอบหวายเลย เพราะว่าเธอเป็นเพื่อนคนแรกของฉัน
"ฝากเจ้าหนูธามด้วยนะ"
"จ๊ะ ฉันจะฝากอย่างดี"
"แม่ไปก่อนนะธาม"
"อือ.."
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะน้ามีเพื่อนให้ธามเล่นหวายมานิสิจ๊ะ"
"คะแม่.."
"นี่ธามไท แม่ของเขามีธุระก็เลยฝากแม่ไว้น่ะ ธามจ๊ะนี่หวายจ๊ะลูกสาวน้าเองนะ ไปหาธามสิจ๊ะ"
"ค่ะ... เออฉันชื่อหวายนะ ธามไทใช่มั้ย"
"อื้ม ยินดีที่ได้รู้จัก"
"อื้ม!! ยินดีที่ได้รู้จักมาเล่นกันเถอะธาม ยิ้ม"
"อะ อื้ม"
ตอนที่เจอกับหวายคลั้งแรกเป็นร่าเริงมากฉันก็เลยชอบหวายตั้งแต่ตอนนั้นมา
กลับสู่ัปัจุบัน
ถึงฉันจะพูดยังไง หวายก็ไม่ฟังฉันเลย ฉันอยากให้หวายต้องเคลียดจริงๆนะ!!
"นี่หวาย.. ทำไมไม่หาคนอื่นแหละยังมีบางคนที่ดีกว่าโทโมะอีกนะ" แล้วก็ดีกว่าฉันอีก
"ไม่เอาหรอกคนที่รักหวายก็คือ โทโมะเท่านั้น" คงไม่มีฉันเลยสินะ
"..แล้วฉันล่ะ ธามไทคนนี้"
"ก็เพื่อนของฉันไงล่ะ ทำไมเหรอ"
"เปล่าหรอกธามดีใจนะที่ได้เป็นเพื่อนหวายน่ะ"
"อื้ม! หวายก็ดีใจ" อยากให้หวายกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ไม่ต้องเป็นคนรักก็ได้
ฉันขอแค่เท่านั้น....
รู้สึกจะเริ่มสั้นขึ้นเรื่อยๆเรื่อยๆ แต่ก็จะมาอัพตลอดที่ว่าง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ