มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret
7.8
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตึก RS
"พวกนายถึงใหนกันแล้วเนี่ย มาช้าจริงๆเลยรู้มั้ยว่าพวกเรามารอตั้งครึงชัวโมงกว่าแล้วนะ!!!"
ฟางตะคอกอย่างหัวเสียใส่โทรศัพท์ทันทีที่โทรหาป๊อบติดเพราะ3 สาว ffk มารอหนุ่มๆ k-otic ครึ่งชัวโมงกว่าแล้วเพื่อที่จะขึ้นไปห้องซ้อมด้วยกัน
'โอ่ยยยย โวยวายจังเลย บ่นเป็นป้าเลยนะแค่เรทไปครึ่งชัวโมงเองนะไกล้ถึงแล้วรถมันติดใจเย็นสิ'
ป๊อบปี้พูดอย่างใจเย็นผิดกับฟางที่ตอนนี้แทบจะลุกเป็นไฟ เฟย์กับแก้ว มองหน้ากันอย่างหวาดๆ
"ก็เพราะพวกนายตื่นสายกันไม่ใช่หรือไงละห่ะ!!"
ฟางตะคอกลงไปดังกว่าเดิมจนป๊อบต้องเอาโทรศัพท์ห่างจากหู
"โอ้โห้วว แม่เจ้า เจ๊แกโมโหรุนแรงแหะ"
เคนตะพูดขึ้น เมื่อป๊อบปี้เปิดลำโพงเพื่อให้อีก4คนในรถฟังด้วย
'ฉันได้ยินนะเคนตะ'
เสียงใสๆดังมาตามสายเคนตะต้องรีบตะครุบปากตัวเอง
"หึหึ หูดีซะด้วย"
ป๊อบยิ้มมุมปาก
'พูดมากอยู่นั้นแหละแล้วเมื่อไหร่พวกนายจะมาถึงไม่ทราบ!'
เสียงใสๆดังตะคอกขึ้นมาอีกรอบเป็นจังหวะเดี๋ยวกับรถ BMW เข้าตึกมาพอดี
"ถึงแล้วครับ คุณนายเดี๋ยวไปหานะครับ"
'เร็วๆด้วยแค่นี้แหละ!'
"ตู๊ดๆๆๆๆ"
"โห้ววว โทรไว วางไวเหลือเกิน"
เขื่อนพูดขณะที่เจ้าตัวกำลังลงจากรถหลังจากเอารถมาจอด
"หึหึ ฉันถึงบอกว่าหน้าสนใจไง"
ป๊อบปี้พูดยิ้มๆ
"สนใจอะไรก็ช่างมันเถอะฉันว่ารีบไปหาเจ๊ๆเค้าที่ห้องเหอะ เดี๋ยวภูเขาไฟระเบิดรอบสองได้ตายกันหมดเนี่ยแหหละ"
เคนตะพูดอย่างเร่งรีบก่อนจะลากจองเบที่จับศัพท์ได้เป็นบางคำว่าเคนตะหมายถึงว่าให้รีบอะไรสักอย่างไปยังลิฟท์
"อ้าวเห้ย! รอด้วยเด้!"
ป๊อบปี้วิ่งตามเพื่อนซี้ทั้ง2ไป เขื่อนก็ทำท่าจะวิ่งตามไปแต่เขื่อนนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนซี้คนนึงยังยืนอยู่ที่เดิม โทโมะที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรกับเค้าเพราะหูฟังอันใหญ่เบ่อเร่อนั้นทำให้เค้าไม่ได้ยินอะไรเลยเขื่อนจึงลากคอโทโมะตามไปติดๆ
"โอ๊ยยย ช้าจริงๆเลยผู้ชายพวกนี้ไม่รู้จักคำว่าเวลากันรึไงนะ!"
ฟางเดินวนไปวนมารอบห้องจน2สาวที่นั่งอยู่รู้สึกเวียนหัว
"พี่ฟางหยุดเดินก่อนได้มั้ย เฟย์กับแก้วจะมึนหัวตายอยู่แล้วเนี่ย"
"ก็ดูไอ้5คนนั้นสิ 8 โมงกว่าแล้วยังไม่มาอีก"
"ใจเย็นๆก่อนน๊าฟาง นั่งลงก่อนเดี๋ยวพวกนั้นก็มากันเองแหละ"
แก้วจับตัวฟางให้นั่งลงไปที่เก้าอี้เช่นเดิม
ปัง!!
"ขอโทษที่มาช้านะ"
หนุ่มคนแรกที่เปิดประตูเข้ามาคือเคนตะ(ที่รู้สึกจะรีบร้อนกว่าใครเพื่อน)
"มาก็ดีแล้ว วันหลังก็หัดเอานาฬิกาฝังไว้ในสมองมั้งนะ!!!"
ฟางพูดอย่างหัวเสียก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินชนป๊อบปี้ที่พึ่งเดินเข้ามาไป
"อะไรว่ะนั้น??"
ป๊อบปี้ถามอีก4คน ที่ได้แต่ยืนอึ่งๆ
"ไปกันได้แล้วมัวแต่อึ่งอยู่นั้นแหละเดี๋ยวพี่ฉันได้เดินกลับมาเล่นงานพวกนายหรอก"
เฟย์บอกก่อนจะคว้ามือแก้วไปยังห้องซ้อม
"เดี๋ยว!!"
หนุ่มคนหนึ่งที่เงียบมาตลอดพูดขัดขึ้น
"มีอะไร??"
เฟย์หันมาถามโทโมะ
"แล้วยัยเฉิ่มนั้นหายไปใหน?"
โทโมะถามเสียงเรียบเมื่อมองไปแล้วเห็นแต่หญิงสาวลุคทอมที่มากับเฟย์กับฟางแต่สาวเฉิ่มแว่นหนานั้นหายไปใหน?
"ยัยเฉิ่ม??"
เฟย์คิดนิดนึงก่อนจะปลง
"อ๋อ ก็คนที่ยืนอยู่ตรงหน้านายไง"
เฟย์พูด ทำให้ชายหนุ่มทั้ง 5 คนมองอย่างตะลึง
"คนนี้อะหรอ 0_0!!!!"
ทุกคนถามออกมาพร้อมกัน
"ใช่ ! เป็นไงเจ๋งใช่มั้ยละ ฉันกับพี่ฟางช่วยกันน่ะ 3 ชั่วโมงเต็มๆเลยนะบอกให้"
"เก่งดีนิ สุดยอดเลยยัยแก้มบุ๋ม"
เขื่อนยิ้มทะเล้น
"บุ๋ม? บุ๋มงั้นหรอ!!"
เฟย์ฉุนขึ้นมาทันที
"หนอย! ไอ้บ้าเขือน"
เฟย์วิ่งเข้าไปตีเขื่อน
"โอ๊ยยๆๆๆๆๆๆๆ เธอจะฆ่าฉันหรอไงมือหรือฝาบ้านนั้นน่ะ ><"
"ฝาบ้านหรอแกได้ตายจริงแน่!!!"
เฟย์กับเขื่อนวิ่งไล่กันไปจนลับตา แก้วมารู้สึกตัวอีกทีก็ถูกปล่อยให้อยู่กับ 4 หนุ่มนี้แล้ว
"0_0"
"เห้อออ หวานกันซะ!"
เคนตะพูดขึ้น จนทำให้แก้วหันไปมอง
"หวาน? หมายความว่าไง"
แก้วถาม
"อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอก"
เคนตะถาม
"เออ! งั้นฉันเคนตะกับจองเบขอตัวนำหน้าไปก่อนนะ"
ป๊อบปี้พูดขึ้นก่อนจะกอดคอเพื่อนทั้ง2เดินนำออกไป
"เดี๋ยวสิแล้วเพื่อนนายละ.....อ้าว _ _'' "
แก้วพูดไม่ทันจบทั้ง3คนก็เดินลั๊ลล๊าไปนู้นซะแล้ว
"หึหึ พวกนั้นคงอยากให้เราอยู่กัน 2 คน"
"ทำไมต้องอยู่กัน2คนด้วยละห่ะ!!"
แก้วเดินนำหน้าโทโมะไปอย่างหงุดหงิด
"เธอจะไปใหน?"
"ไปห้องซ้อม3น่ะสิ คิดว่าฉันจะไปใหนละ"
"ก็รู้แล้วเธอจะรีบจ้ำไปใหนเนี่ยฉันก็เหนื่อยเป็นนะ!"
"แล้วใครบอกให้นายตามฉันมาไม่ทราบ!!"
"ก็จะตามมีปัญหามั้ยละ?"
"ไม่มี อยากตามมามากนักก็อย่าบ่น!!"
แก้วหันมาตะคอก
"เห้!"
"ฉันบอกให้นายเงียบไง!"
"แต่!"
"เงียบ!!"
"แต่มัน..."
"ฉันบอกให้เงียบไง ว๊ายยยย!!"
"เห้ย!!!!!"
หมับ!!
โทโมะจับแก้วเอาไว้ได้อย่างชับไวแก้วกับโทโมะหน้าเกือบชนกันลมหายใจของโทโมะกระทบหน้าแก้วโทโมะเผลอมองริมฝีปากที่เผยอออกมา
'เซ็กซี่จัง'
โทโมะคิดอย่างลืมตัว
"เห้ย! ไอ้บ้า! ปล่อย!!"
แก้ว ออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงของโทโมะแล้วรีบจ้ำออกไปอย่างเขินอาย
"หึ่ยยย! คิดบ้าอะไรว้ะ ยัยทอมนี้อ่ะนะเซ็กซี่"
โทโมะสะบัดหัวแล้วจับหน้าอกตัวเอง
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
"เห้ย! ไอ้หัวใจบ้าเต้นทำไมว่ะ"
โทโมะพึมพำสักพักก่อนจะเดินตามแก้วไป
ยู้วววหู้ววว แต่งให้ยาวแล้วนะจ้ะ เม้น+โหวตด้วยนะค้ะ ไม่สนุกยังไงบอกได้นะจะปรับปรุงนะจ่ะ ^^
"พวกนายถึงใหนกันแล้วเนี่ย มาช้าจริงๆเลยรู้มั้ยว่าพวกเรามารอตั้งครึงชัวโมงกว่าแล้วนะ!!!"
ฟางตะคอกอย่างหัวเสียใส่โทรศัพท์ทันทีที่โทรหาป๊อบติดเพราะ3 สาว ffk มารอหนุ่มๆ k-otic ครึ่งชัวโมงกว่าแล้วเพื่อที่จะขึ้นไปห้องซ้อมด้วยกัน
'โอ่ยยยย โวยวายจังเลย บ่นเป็นป้าเลยนะแค่เรทไปครึ่งชัวโมงเองนะไกล้ถึงแล้วรถมันติดใจเย็นสิ'
ป๊อบปี้พูดอย่างใจเย็นผิดกับฟางที่ตอนนี้แทบจะลุกเป็นไฟ เฟย์กับแก้ว มองหน้ากันอย่างหวาดๆ
"ก็เพราะพวกนายตื่นสายกันไม่ใช่หรือไงละห่ะ!!"
ฟางตะคอกลงไปดังกว่าเดิมจนป๊อบต้องเอาโทรศัพท์ห่างจากหู
"โอ้โห้วว แม่เจ้า เจ๊แกโมโหรุนแรงแหะ"
เคนตะพูดขึ้น เมื่อป๊อบปี้เปิดลำโพงเพื่อให้อีก4คนในรถฟังด้วย
'ฉันได้ยินนะเคนตะ'
เสียงใสๆดังมาตามสายเคนตะต้องรีบตะครุบปากตัวเอง
"หึหึ หูดีซะด้วย"
ป๊อบยิ้มมุมปาก
'พูดมากอยู่นั้นแหละแล้วเมื่อไหร่พวกนายจะมาถึงไม่ทราบ!'
เสียงใสๆดังตะคอกขึ้นมาอีกรอบเป็นจังหวะเดี๋ยวกับรถ BMW เข้าตึกมาพอดี
"ถึงแล้วครับ คุณนายเดี๋ยวไปหานะครับ"
'เร็วๆด้วยแค่นี้แหละ!'
"ตู๊ดๆๆๆๆ"
"โห้ววว โทรไว วางไวเหลือเกิน"
เขื่อนพูดขณะที่เจ้าตัวกำลังลงจากรถหลังจากเอารถมาจอด
"หึหึ ฉันถึงบอกว่าหน้าสนใจไง"
ป๊อบปี้พูดยิ้มๆ
"สนใจอะไรก็ช่างมันเถอะฉันว่ารีบไปหาเจ๊ๆเค้าที่ห้องเหอะ เดี๋ยวภูเขาไฟระเบิดรอบสองได้ตายกันหมดเนี่ยแหหละ"
เคนตะพูดอย่างเร่งรีบก่อนจะลากจองเบที่จับศัพท์ได้เป็นบางคำว่าเคนตะหมายถึงว่าให้รีบอะไรสักอย่างไปยังลิฟท์
"อ้าวเห้ย! รอด้วยเด้!"
ป๊อบปี้วิ่งตามเพื่อนซี้ทั้ง2ไป เขื่อนก็ทำท่าจะวิ่งตามไปแต่เขื่อนนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนซี้คนนึงยังยืนอยู่ที่เดิม โทโมะที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรกับเค้าเพราะหูฟังอันใหญ่เบ่อเร่อนั้นทำให้เค้าไม่ได้ยินอะไรเลยเขื่อนจึงลากคอโทโมะตามไปติดๆ
"โอ๊ยยย ช้าจริงๆเลยผู้ชายพวกนี้ไม่รู้จักคำว่าเวลากันรึไงนะ!"
ฟางเดินวนไปวนมารอบห้องจน2สาวที่นั่งอยู่รู้สึกเวียนหัว
"พี่ฟางหยุดเดินก่อนได้มั้ย เฟย์กับแก้วจะมึนหัวตายอยู่แล้วเนี่ย"
"ก็ดูไอ้5คนนั้นสิ 8 โมงกว่าแล้วยังไม่มาอีก"
"ใจเย็นๆก่อนน๊าฟาง นั่งลงก่อนเดี๋ยวพวกนั้นก็มากันเองแหละ"
แก้วจับตัวฟางให้นั่งลงไปที่เก้าอี้เช่นเดิม
ปัง!!
"ขอโทษที่มาช้านะ"
หนุ่มคนแรกที่เปิดประตูเข้ามาคือเคนตะ(ที่รู้สึกจะรีบร้อนกว่าใครเพื่อน)
"มาก็ดีแล้ว วันหลังก็หัดเอานาฬิกาฝังไว้ในสมองมั้งนะ!!!"
ฟางพูดอย่างหัวเสียก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินชนป๊อบปี้ที่พึ่งเดินเข้ามาไป
"อะไรว่ะนั้น??"
ป๊อบปี้ถามอีก4คน ที่ได้แต่ยืนอึ่งๆ
"ไปกันได้แล้วมัวแต่อึ่งอยู่นั้นแหละเดี๋ยวพี่ฉันได้เดินกลับมาเล่นงานพวกนายหรอก"
เฟย์บอกก่อนจะคว้ามือแก้วไปยังห้องซ้อม
"เดี๋ยว!!"
หนุ่มคนหนึ่งที่เงียบมาตลอดพูดขัดขึ้น
"มีอะไร??"
เฟย์หันมาถามโทโมะ
"แล้วยัยเฉิ่มนั้นหายไปใหน?"
โทโมะถามเสียงเรียบเมื่อมองไปแล้วเห็นแต่หญิงสาวลุคทอมที่มากับเฟย์กับฟางแต่สาวเฉิ่มแว่นหนานั้นหายไปใหน?
"ยัยเฉิ่ม??"
เฟย์คิดนิดนึงก่อนจะปลง
"อ๋อ ก็คนที่ยืนอยู่ตรงหน้านายไง"
เฟย์พูด ทำให้ชายหนุ่มทั้ง 5 คนมองอย่างตะลึง
"คนนี้อะหรอ 0_0!!!!"
ทุกคนถามออกมาพร้อมกัน
"ใช่ ! เป็นไงเจ๋งใช่มั้ยละ ฉันกับพี่ฟางช่วยกันน่ะ 3 ชั่วโมงเต็มๆเลยนะบอกให้"
"เก่งดีนิ สุดยอดเลยยัยแก้มบุ๋ม"
เขื่อนยิ้มทะเล้น
"บุ๋ม? บุ๋มงั้นหรอ!!"
เฟย์ฉุนขึ้นมาทันที
"หนอย! ไอ้บ้าเขือน"
เฟย์วิ่งเข้าไปตีเขื่อน
"โอ๊ยยๆๆๆๆๆๆๆ เธอจะฆ่าฉันหรอไงมือหรือฝาบ้านนั้นน่ะ ><"
"ฝาบ้านหรอแกได้ตายจริงแน่!!!"
เฟย์กับเขื่อนวิ่งไล่กันไปจนลับตา แก้วมารู้สึกตัวอีกทีก็ถูกปล่อยให้อยู่กับ 4 หนุ่มนี้แล้ว
"0_0"
"เห้อออ หวานกันซะ!"
เคนตะพูดขึ้น จนทำให้แก้วหันไปมอง
"หวาน? หมายความว่าไง"
แก้วถาม
"อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอก"
เคนตะถาม
"เออ! งั้นฉันเคนตะกับจองเบขอตัวนำหน้าไปก่อนนะ"
ป๊อบปี้พูดขึ้นก่อนจะกอดคอเพื่อนทั้ง2เดินนำออกไป
"เดี๋ยวสิแล้วเพื่อนนายละ.....อ้าว _ _'' "
แก้วพูดไม่ทันจบทั้ง3คนก็เดินลั๊ลล๊าไปนู้นซะแล้ว
"หึหึ พวกนั้นคงอยากให้เราอยู่กัน 2 คน"
"ทำไมต้องอยู่กัน2คนด้วยละห่ะ!!"
แก้วเดินนำหน้าโทโมะไปอย่างหงุดหงิด
"เธอจะไปใหน?"
"ไปห้องซ้อม3น่ะสิ คิดว่าฉันจะไปใหนละ"
"ก็รู้แล้วเธอจะรีบจ้ำไปใหนเนี่ยฉันก็เหนื่อยเป็นนะ!"
"แล้วใครบอกให้นายตามฉันมาไม่ทราบ!!"
"ก็จะตามมีปัญหามั้ยละ?"
"ไม่มี อยากตามมามากนักก็อย่าบ่น!!"
แก้วหันมาตะคอก
"เห้!"
"ฉันบอกให้นายเงียบไง!"
"แต่!"
"เงียบ!!"
"แต่มัน..."
"ฉันบอกให้เงียบไง ว๊ายยยย!!"
"เห้ย!!!!!"
หมับ!!
โทโมะจับแก้วเอาไว้ได้อย่างชับไวแก้วกับโทโมะหน้าเกือบชนกันลมหายใจของโทโมะกระทบหน้าแก้วโทโมะเผลอมองริมฝีปากที่เผยอออกมา
'เซ็กซี่จัง'
โทโมะคิดอย่างลืมตัว
"เห้ย! ไอ้บ้า! ปล่อย!!"
แก้ว ออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงของโทโมะแล้วรีบจ้ำออกไปอย่างเขินอาย
"หึ่ยยย! คิดบ้าอะไรว้ะ ยัยทอมนี้อ่ะนะเซ็กซี่"
โทโมะสะบัดหัวแล้วจับหน้าอกตัวเอง
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
"เห้ย! ไอ้หัวใจบ้าเต้นทำไมว่ะ"
โทโมะพึมพำสักพักก่อนจะเดินตามแก้วไป
ยู้วววหู้ววว แต่งให้ยาวแล้วนะจ้ะ เม้น+โหวตด้วยนะค้ะ ไม่สนุกยังไงบอกได้นะจะปรับปรุงนะจ่ะ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ