มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

ตึก RS

"พวกนายถึงใหนกันแล้วเนี่ย มาช้าจริงๆเลยรู้มั้ยว่าพวกเรามารอตั้งครึงชัวโมงกว่าแล้วนะ!!!"

ฟางตะคอกอย่างหัวเสียใส่โทรศัพท์ทันทีที่โทรหาป๊อบติดเพราะ3 สาว ffk มารอหนุ่มๆ k-otic ครึ่งชัวโมงกว่าแล้วเพื่อที่จะขึ้นไปห้องซ้อมด้วยกัน

'โอ่ยยยย โวยวายจังเลย บ่นเป็นป้าเลยนะแค่เรทไปครึ่งชัวโมงเองนะไกล้ถึงแล้วรถมันติดใจเย็นสิ'

ป๊อบปี้พูดอย่างใจเย็นผิดกับฟางที่ตอนนี้แทบจะลุกเป็นไฟ เฟย์กับแก้ว มองหน้ากันอย่างหวาดๆ

"ก็เพราะพวกนายตื่นสายกันไม่ใช่หรือไงละห่ะ!!"

ฟางตะคอกลงไปดังกว่าเดิมจนป๊อบต้องเอาโทรศัพท์ห่างจากหู

"โอ้โห้วว แม่เจ้า เจ๊แกโมโหรุนแรงแหะ"

เคนตะพูดขึ้น เมื่อป๊อบปี้เปิดลำโพงเพื่อให้อีก4คนในรถฟังด้วย

'ฉันได้ยินนะเคนตะ'

เสียงใสๆดังมาตามสายเคนตะต้องรีบตะครุบปากตัวเอง

"หึหึ หูดีซะด้วย"

ป๊อบยิ้มมุมปาก

'พูดมากอยู่นั้นแหละแล้วเมื่อไหร่พวกนายจะมาถึงไม่ทราบ!'

เสียงใสๆดังตะคอกขึ้นมาอีกรอบเป็นจังหวะเดี๋ยวกับรถ BMW เข้าตึกมาพอดี

"ถึงแล้วครับ คุณนายเดี๋ยวไปหานะครับ"

'เร็วๆด้วยแค่นี้แหละ!'

"ตู๊ดๆๆๆๆ"

"โห้ววว โทรไว วางไวเหลือเกิน"

เขื่อนพูดขณะที่เจ้าตัวกำลังลงจากรถหลังจากเอารถมาจอด

"หึหึ ฉันถึงบอกว่าหน้าสนใจไง"

ป๊อบปี้พูดยิ้มๆ

"สนใจอะไรก็ช่างมันเถอะฉันว่ารีบไปหาเจ๊ๆเค้าที่ห้องเหอะ เดี๋ยวภูเขาไฟระเบิดรอบสองได้ตายกันหมดเนี่ยแหหละ"

เคนตะพูดอย่างเร่งรีบก่อนจะลากจองเบที่จับศัพท์ได้เป็นบางคำว่าเคนตะหมายถึงว่าให้รีบอะไรสักอย่างไปยังลิฟท์

"อ้าวเห้ย! รอด้วยเด้!"

ป๊อบปี้วิ่งตามเพื่อนซี้ทั้ง2ไป เขื่อนก็ทำท่าจะวิ่งตามไปแต่เขื่อนนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนซี้คนนึงยังยืนอยู่ที่เดิม โทโมะที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรกับเค้าเพราะหูฟังอันใหญ่เบ่อเร่อนั้นทำให้เค้าไม่ได้ยินอะไรเลยเขื่อนจึงลากคอโทโมะตามไปติดๆ

"โอ๊ยยย ช้าจริงๆเลยผู้ชายพวกนี้ไม่รู้จักคำว่าเวลากันรึไงนะ!"

ฟางเดินวนไปวนมารอบห้องจน2สาวที่นั่งอยู่รู้สึกเวียนหัว

"พี่ฟางหยุดเดินก่อนได้มั้ย เฟย์กับแก้วจะมึนหัวตายอยู่แล้วเนี่ย"

"ก็ดูไอ้5คนนั้นสิ 8 โมงกว่าแล้วยังไม่มาอีก"

"ใจเย็นๆก่อนน๊าฟาง นั่งลงก่อนเดี๋ยวพวกนั้นก็มากันเองแหละ"

แก้วจับตัวฟางให้นั่งลงไปที่เก้าอี้เช่นเดิม

ปัง!!

"ขอโทษที่มาช้านะ"

หนุ่มคนแรกที่เปิดประตูเข้ามาคือเคนตะ(ที่รู้สึกจะรีบร้อนกว่าใครเพื่อน)

"มาก็ดีแล้ว วันหลังก็หัดเอานาฬิกาฝังไว้ในสมองมั้งนะ!!!"

ฟางพูดอย่างหัวเสียก่อนจะหยิบกระเป๋าแล้วเดินชนป๊อบปี้ที่พึ่งเดินเข้ามาไป

"อะไรว่ะนั้น??"

ป๊อบปี้ถามอีก4คน ที่ได้แต่ยืนอึ่งๆ

"ไปกันได้แล้วมัวแต่อึ่งอยู่นั้นแหละเดี๋ยวพี่ฉันได้เดินกลับมาเล่นงานพวกนายหรอก"

เฟย์บอกก่อนจะคว้ามือแก้วไปยังห้องซ้อม

"เดี๋ยว!!"

หนุ่มคนหนึ่งที่เงียบมาตลอดพูดขัดขึ้น

"มีอะไร??"

เฟย์หันมาถามโทโมะ

"แล้วยัยเฉิ่มนั้นหายไปใหน?"

โทโมะถามเสียงเรียบเมื่อมองไปแล้วเห็นแต่หญิงสาวลุคทอมที่มากับเฟย์กับฟางแต่สาวเฉิ่มแว่นหนานั้นหายไปใหน?

"ยัยเฉิ่ม??"

เฟย์คิดนิดนึงก่อนจะปลง

"อ๋อ ก็คนที่ยืนอยู่ตรงหน้านายไง"

เฟย์พูด ทำให้ชายหนุ่มทั้ง 5 คนมองอย่างตะลึง

"คนนี้อะหรอ 0_0!!!!"

ทุกคนถามออกมาพร้อมกัน

"ใช่ ! เป็นไงเจ๋งใช่มั้ยละ ฉันกับพี่ฟางช่วยกันน่ะ 3 ชั่วโมงเต็มๆเลยนะบอกให้"

"เก่งดีนิ สุดยอดเลยยัยแก้มบุ๋ม"

เขื่อนยิ้มทะเล้น

"บุ๋ม? บุ๋มงั้นหรอ!!"

เฟย์ฉุนขึ้นมาทันที

"หนอย! ไอ้บ้าเขือน"

เฟย์วิ่งเข้าไปตีเขื่อน

"โอ๊ยยๆๆๆๆๆๆๆ เธอจะฆ่าฉันหรอไงมือหรือฝาบ้านนั้นน่ะ ><"

"ฝาบ้านหรอแกได้ตายจริงแน่!!!"

เฟย์กับเขื่อนวิ่งไล่กันไปจนลับตา แก้วมารู้สึกตัวอีกทีก็ถูกปล่อยให้อยู่กับ 4 หนุ่มนี้แล้ว

"0_0"

"เห้อออ หวานกันซะ!"

เคนตะพูดขึ้น จนทำให้แก้วหันไปมอง

"หวาน? หมายความว่าไง"

แก้วถาม

"อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอก"

เคนตะถาม

"เออ! งั้นฉันเคนตะกับจองเบขอตัวนำหน้าไปก่อนนะ"

ป๊อบปี้พูดขึ้นก่อนจะกอดคอเพื่อนทั้ง2เดินนำออกไป

"เดี๋ยวสิแล้วเพื่อนนายละ.....อ้าว _ _'' "

แก้วพูดไม่ทันจบทั้ง3คนก็เดินลั๊ลล๊าไปนู้นซะแล้ว

"หึหึ พวกนั้นคงอยากให้เราอยู่กัน 2 คน"

"ทำไมต้องอยู่กัน2คนด้วยละห่ะ!!"

แก้วเดินนำหน้าโทโมะไปอย่างหงุดหงิด

"เธอจะไปใหน?"

"ไปห้องซ้อม3น่ะสิ คิดว่าฉันจะไปใหนละ"

"ก็รู้แล้วเธอจะรีบจ้ำไปใหนเนี่ยฉันก็เหนื่อยเป็นนะ!"

"แล้วใครบอกให้นายตามฉันมาไม่ทราบ!!"

"ก็จะตามมีปัญหามั้ยละ?"

"ไม่มี อยากตามมามากนักก็อย่าบ่น!!"

แก้วหันมาตะคอก

"เห้!"

"ฉันบอกให้นายเงียบไง!"

"แต่!"

"เงียบ!!"

"แต่มัน..."

"ฉันบอกให้เงียบไง ว๊ายยยย!!"

"เห้ย!!!!!"

หมับ!!

โทโมะจับแก้วเอาไว้ได้อย่างชับไวแก้วกับโทโมะหน้าเกือบชนกันลมหายใจของโทโมะกระทบหน้าแก้วโทโมะเผลอมองริมฝีปากที่เผยอออกมา

'เซ็กซี่จัง'

โทโมะคิดอย่างลืมตัว

"เห้ย! ไอ้บ้า! ปล่อย!!"

แก้ว ออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงของโทโมะแล้วรีบจ้ำออกไปอย่างเขินอาย

"หึ่ยยย! คิดบ้าอะไรว้ะ ยัยทอมนี้อ่ะนะเซ็กซี่"

โทโมะสะบัดหัวแล้วจับหน้าอกตัวเอง

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

"เห้ย! ไอ้หัวใจบ้าเต้นทำไมว่ะ"

โทโมะพึมพำสักพักก่อนจะเดินตามแก้วไป

ยู้วววหู้ววว แต่งให้ยาวแล้วนะจ้ะ เม้น+โหวตด้วยนะค้ะ ไม่สนุกยังไงบอกได้นะจะปรับปรุงนะจ่ะ ^^