LOVE ? เมื่อไร!!!....นายจะรักฉัน

พักเที่ยง..........
 
 
 
 
“โมะค่ะ  วันนี้โมะไปกินข้าวกับแก้วนะ”
 
 
“มารยา” เสียงพรึมพำ ออกมาจากปากโทโมะ
 
 
“อุ๊ย แรงนะ เอาเถอะ นายไปกับฉันหน่อยนะ ถือว่า ฉันจะมาขอโทดเรื่องเอพริล” ใส่แววตาใสๆลงไป
โทโมะจากหน้าเฉย เริ่มมีสีเลือดขึ้นมาทันที (เว่อร์ -*-)
 
 
“ก้อได้ ป่ะ ไปกัน” ยิ้มและ น่ารักจังนะนาย..................
 
.
 
.
 
 
.
 
 
.
“แก้ว ไปกินกับเราป่ะ”
 
 
“ไม่อ่ะ อ่อ ฝากรัสด้วยนะ รัสแก้วไปนะ” ฉันหยิบกระเป๋า  และออกไปพร้อมโทโมะแต่.............
 
 
“จะไปไหนกันอ่ะ พี่โมะ อย่าทิ้งพริลสิ T^T”
 
 
“สำออย  โมะค่ะ ไปกันเถอะค่ะ” ฉันรีบลากโทโมะออกมา ปล่อยให้ยัยคุณพริล กระฟัดกระเฟียดไป.........
 
 
 
 
 
 
 
“อ่ะโมะ ขับรถให้หน่อยดิ” อ่าๆๆ ฉันเอารถมาจิงๆของรัส แต่ตอนนี้ฉันมีเรื่องสำคัญกว่า 555+
 
 
“ไปข้างนอกหรอ”งงแหะผม
 
 
“ไปๆเหอะน่า ช้า  ไปแก้วขับเอง” มั่วแต่ยืน เหอะ ไม่ได้ใจคนสวย
ฉันขึ้นรถมาพร้อมโทโมะและขับตรงไปบ้านฉัน...........
 
 
 
 
 
 
“มาทำไม เนี่ยบ้าน”
 
 
“เดียวก้อรู้ ไปลงกัน” ฉันและนายโมะลงรถมาพร้อมกันก่อนจะเดินเข้าบ้าน
  อ่อ พี่โชไม่อยู่ไปหาเด็ดแม่ค่าหึหึ  ทางสะดวก
 
 
 “นี่แก้วคุยกันตรงนี้ก้อได้  จะขึ้นไปทำไมเนี่ย”
 
 
“ถามมากนะนาย  มาเหอะน่า มันเป็นความลับ อ่อคนใช้อยู่ข้างล่างกันหมดเลยนะ”
 
 
“เรื่องมากกก”
 
 
 
 
 
 
ห้องแก้ว
 
“นายโมะ อ่ะกินน้ำพอเป็นพิธี อิอิ”  นายโมะกินไปได้ไม่นายก้อสลบไป.............
 
 
“อ้าวสลบแล้วหรอ  ทำไงดีล่ะ อุ๊ยโทรศัพ หึ” แก้วหยิบโทรศัพที่ตกพื้นขึ้นมาแล้วดูเบอร์ไปเรื่อยๆจน..........
 
 
 
 
 
(อัลโหล ?  พี่โมะมีไรกับพริลหรอค่ะ)
 
 
ชิพี่โมะ ฉันเอง  นี่น้องพริลฝากบอกอาจารย์ด้วยว่า ฉันกะโมะ ไม่สบาย.........
 
 
(เอาพี่โมะไว้ไหน ดะ.....เดียวซิ นังแก้ว)
 
 
..............................
 
 
 
 
“เรียบร้อย  เริ่มเลยนะค่ะ พี่โมะ ” 
 
 
 
 
 
 
 
 
 



 
อ่านต่อ หุหุ  แก้วเธอ เอิ่มไม่บอกดีกว่า ลุ้นตอนหน้าเอง