LOVE ? เมื่อไร!!!....นายจะรักฉัน

คาบบ่าย
 
“ไปไหนมาอ่ะ ช้า...” เสียงเอ็ดจากโมะทักฉันที่เพิ่งเข้ามากะรัส
 
 
“คิดถึงรึไงคร๊ พี่โมะ แก้วก้อแค่ ไปหาอาจารย์กับรัสไง”
 
 
“นี่แก้ว ทีหลังไปกับพี่นะ ห้ามไม่กับผู้ชายอื่นที่ไหนอีก”
 
 
 
 
 
 
รัส Talk…..
 
“นี่คุณโทโมะครับ ผมเป็น ญาติ กับแก้วนะครับ” หลังจากผม
 
ทนฟัง มานาน แหม่ๆๆ ก้อหาว่าผมเป็นคนนอก
 
แต่ความจริงผมก้อมีอะไรบ้างอย่างที่ทุกคนไม่รู้
 
นอกจากผม  คือ......... หึๆๆ  อีกไม่นานหรอกครับ
 
เตรียมเปิดใจรับ  (ไว) รัสคนใหม่ 
 
ได้เลย................. (กูทนมึงมามากพอแล้ว ชิ)
  
 
 
“นายเป็นญาติแก้ว  แต่ฉันไม่ได้เป็นญาติแก เพราะฉะนั้นห้ายุงกับ แก้ว ของฉันอีก” เอ๊ะ แก้วขอแทรกค่ะ
 
เมื่อกี้นายบอกว่า ฉันเป็นของนายหรอ 55+ เยสสส  ยัยน้องพริล หน้าบูดไปเลยอ่ะ
 
 
“เห้ย พวกแก 2 คน เย็นๆดิว่ะ” เขื่อนทัก
 
 
“เออ นั้นดิ ทะเลาะกันแค่เรื่องเล็กๆน้อย ใช้ม่ะได้”
 
 
“เรื่องของกู” แรง 2 คนพูดพร้อมกัน สายตาจ้องกันอย่างจะฆ่ากัน
 
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
 
 
 
มาๆๆๆกลับบ้านแล้ววววววววววววววววว
 
“พี่ โมะ ไปส่ง เอพริลหน่อยสิคร๊” พริลเดินมาที่โต๊ะโมะ ขณะที่ฉันกำลังเก็บข้าวของอยู่
 
 
“เอิ่ม.....คือ  พี่มีงานด่วนน่ะ  พี่คงไปไม่ได้ ขอโทดนะ” อ่ะ งานห่าไรฟ่ะ ไม่เห็นมี โกหกนี่หว่า นายโมะ
 
 
“หรอค่ะ ไว้ ว่างๆ มาบอกหน่อยนะ พริลไปล่ะ”
 
 
 
 
 
 
 
เอพริล Talk
 
‘เฮ้อ  พี่โมะ ไม่รัก พริลอีกแล้วหรอ ถึงได้ เฉยชา  เอาใจใส่แต่ นังแก้ว ชิ นางดอกไม้สีทอง
 
 ตอแหล อ๊ากกกกกกกกกก ฉันจะทำไงดี เฮ็อๆๆๆๆ -*-’
 
 
 
 
ฉันเดินออกมาจากตึกได้สักพัก ก้อมี
 
ทึก  (ฟังเสียงก้อนหินหล่น)
 
 
“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
 
 
“ทำไมฉันต้องคุยกับนายห่ะ”
 
 
“เกี่ยวกับ นายนั่น และ ผู้หญิงของฉัน”
 
 
“ของนาย? อ๋อ เข้าใจและ งั้นไปคุยกันศาลาตรงนั้นก้อได้” เมื่อไปถึง การสนทนาเริ่มขึ้นโดยที่พวกเขาต่างรู้ว่า
 
อะไรคือ เป้าหมาย และสิ่งใดที่ต้องกำจัด............................
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
 
.
 
 
รถ.....
 
“ไม่มีงานด่วนหรอคร๊  ถึงได้มาส่งเนี่ย” ใช่เขามาส่งเธอที่บ้านเลย
 
 
“นี่และ งานด่วน ของพี่  แก้ว พี่รักแก้วนะ”เฮือก
 
 
“อะไรนะ !!!!  พี่พูดว่าไรเนี่ย”
 
 
“พี่รักแก้วไง  ได้ยินชัดไหม”
 
 
“ไม่ได้ยิน มั้ง เขินนะตัว แล้วทำไมรัก?” แน่ล่ะว่า โทโมะ ไม่มีทางรัก คน ที่หน้าด้านได้แน่ เธอจึงสมควรถาม
 
 
“ฟังนะ พี่ทำให้แก้ว เจ็บ เพราะฉะนั้นพี่จะรับผิดชอบแก้ว”
 
 
“หึ แค่คำ รับผิดชอบสินะ พี่ถึงมารักแก้ว ถ้าพี่ไม่ได้รัก จากหัวใจ ก้อไม่ต้องมาบอกว่ารัก แก้ว !!!!!!”
 
จากนั้นแก้วก้อเปิดประตูรถ และเดินเข้าบ้านไปอย่างแรง
 
 
 
 
 
 



ตอน 11 มันสั้นไปเนอะ 12 ยาวหน่อยนะ (ตรงไหน)


 
อิอิ เม้นๆๆ ด้วยความ อึนๆๆๆ