เสียใจมั้ยถ้าเธอไม่อาจะรักฉันได้

ป็อปปี้มองฟางด้วยสายตาที่เย็นเฉียบอยู่เหมือนเคย ป็อปปี้ต้องมานั่งเฝ้าฟางเพราะตัวเองเป็นคนอาสา ใจจริงก็ห่วง

หวง หวงตั้งแต่กวินเข้ามาอุ้มฟางแทน...เขา  อ้อมแขนอบอุ่นนั่นต้องเป็นเขา ไม่ใช่กวิน ทำไมเขาต้องหวงเธอ

ด้วยเนี๊ยะ ป็อปปี้ลุกออกอย่างรวดเร็วจนเก้าอี้ล้ม ฟางก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นเสียงเก้าอี้ล่มและเสียงดัง  ฟาง

เงยหน้ามาเห็นสายตาเย็นชา หัวใจก็เหมือนจะปวดร้าวทันที ฟางก้มลงมองพื้นก่อนจะหันตัวไปทางอื่นโดยไม่

สนใจคนข้างหลัง

"ถ้าจะหลับต่อก็เชิญน่ะ เพราะฉันแต่มาเฝ้าเธอเท่านั่น ไม่ใช่ว่าฉันยังรักเธออยู่น่ะแค่สงสารคนอ่อนแอน่ะ"

ฟางกำผ้าห่มแน่นด้วยความโกรธคนที่เธอรักกลับมาหยามเธอแบบนี้น่ะหรอ ทำไม ทำไม เขาฆ่าเธอตายทั้งเป็น

แล้วยังจะมาพูดแบบนี้กับเธออีก

"ทำไม ทำไม ต้องหลอกฉันว่ารักกัน  ทำไมไม่ยอกว่าไม่รักกัน หมดรักกันก็บอกมาตรงๆไม่เห็นต้องปิดบังกันเลย

ทุกอย่างก็แค่ละครใช่มั้ย"

ฟางพูดอยู่ก็มีเพลงบรรเลงออกมา

กว่าจะเริ่มเข้าใจ เรื่องก็ใกล้จบ

สิ่งที่คิดเพิ่งพบว่าไม่จริง เหลือทิ้งไว้แค่เพียงคำถาม

จากวันที่รู้จัก เธอบอกรักฉันก่อน

เธอมาเขียนละครที่สวยงาม ซึ่งก็ทำให้ฉันin love ทุกนาที

ฉันเพิ่งรู้มีตัวละครอีกคนที่เธอนั้นซ่อนไว้

ฉันไม่คิดว่าฉันต้องเจอกับบทเสียใจ

ฉากเรียกน้ำตามาในตอนสุดท้าย หัวใจมันกำลังสลาย

รู้ตัวเองอีกทีก็ไม่เหลือใครเหงาจนใจสะท้าน
 

แอบปาดน้ำตาตอนเธอไปกับเขา รักเราจวนจะอวสาน

เสียงใจคนที่แพ้มันไม่เคยสำคัญ ไม่เหลืออะไรเลย

ฟางรู้สึกเหมือนในเพลงนี้จริงๆซะด้วยสิ  แต่อยู่ๆคนตัวเล็กก็ถูกกระชากโดยป็อปปี้อย่างไร้ความปราณี

"ฉันไม่รักเธอแล้ว...มันจบมั้ย"

ป็อปปี้ฝืนใจเต็มทนกับการพูดคำๆนั่น เพราะเห็นแววตาของฟางเหมือนจะเจ็บปวดใจอย่างเหลือสุด

"และแล้วก็ถึงคำที่นายบอกฉันจนได้สิน่ะ"

ฟางเงยหน้ามองป็อปปี้ น้ำตาเอ่อล้นก่อนจะหยดอาบไหลแก้มเนียน ป็อปปี้ผลักฟางโดยไม่สนก่อนจะออกไปแล้ว

ไม่กลับมาอีกเลย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีค่ะ ไม่ได้อัพหลายวันเลย

พอดี"คอมเสีย"อ่ะค่ะ

แต่ยังไม่ลืมใช่ไม่ค่ะ

เลย