รักนะยัยน้องสาวสุดแสบ

ตอนเช้า ณ ห้องอาหารบ้านไทยานนท์ 
แก้ว:นมคะพี่โมะยังไม่ลงมาอีกเหรอคะ                                                                                       แม่นม:ยังเลยค่ะให้นมไปตามมั้ยคะ                                                                                           แก้ว:ไม่ต้องหรอกค่ะนมเดี๋ยวแก้วไปตามเองดีกว่าค่ะ                                                                       แม่นม:ค่ะงั้นนมจะตักข้าวต้มรอนะคะ                                                                                           แก้ว:ค่ะ(แก้วเดินขึ้นบันไดมาจึงต้องตกใจเพราะโทโมะมายืนขวางไว้เลยจะทำให้แก้วตกบัลไดแต่โทโมะรับไว้ได้) แก้ว:พี่โมะมายืนทำไมตรงนี้คะ รู้มั้ยคะถ้าแก้วตกไปจะทำยังไง                                                                 โทโมะ:ก็ไม่เห็นตกเลยนิ ไปทานข้าวได้แล้วเดี๋ยวไปสายนะ                                                               แก้ว:ค่ะ (แล้วทั้งสองก็ทานกันเสร็จ)
บนรถโทโมะ
โทโมะ:นี่ แก้วจะมาเรียนที่นี้ทำใจได้แล้วเหรอเรื่องกวินหน่ะ                                                                    แก้ว: อื้มค่ะ อยู่ดีๆน้ำใสๆก็ไหลอาบท่วมใบหน้าแสนสวยของแก้ว (ปากก็บอกว่าทำใจได้)                                    โทโมะ:แก้ว เอ่อ..พี่ขอโทษนะที่ถามแบบนั้นแต่พี่เป็นห่วงแก้วนะ (โทโมะหยุดรถแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แก้ว)     แก้ว:ฮึก..ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงแก้ว(แก้วดึงโทโมะเข้ามากอด)แก้วตัดใจจากกวินไม่ได้จริงค่ะ                           โทโมะ:ไม่เป็นไรแล้วนะแก้วยังมีพี่ไง ไม่ร้องแล้วนะครับคนดี(เช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าสาวน้อย)                   
ลานจอดรถของมหาลัย
แก้ว:พี่โมะคะอย่าลืมสัญญานะคะ                                                                                                       โทโมะ:คร๊าบบ ที่รักมาพี่ช่วยถือให้                                                                                           แก้ว:ขอบคุณนะคะ งั้นแก้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ                                                                          โทโมะ:งั้นพี่รออยู่หน้าห้องน้ำนะแก้วเพื่อแก้วหลง                                                                               แก้ว:ค่ะ (แก้วกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำแต่แก้วเจอกับหวายแฟนใหม่ของกวิน)                                    หวาย:อุ๊ย แก้วเธอมาเรียนที่นี่เหรอจ๊ะ                                                                                      แก้ว:อื้ม แล้วเธอหล่ะ                                                                                                                   กวิน:มีอะไรเหรอหวายอ้าวแก้วกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะขอคุยด้วยสักพักซิ(แก้วไม่ทันพูดอะไรก็โนกวินลากไป แล้ว)                                                                                                                                            แก้ว:นายพาฉันมาที่นี้ทำไม                                                                                                   กวิน:แก้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย กวินรู้แล้วว่ากวินไม่ได้รักหวายกวินรักแก้วนะ                                 แก้ว:ไม่ก็นายเป็นคนทิ้งฉันไปเองแล้วจะมาขอคืนดีมันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ                                             กวิน:ไม่ทำไมเหรอแก้วไม่รักกวินแล้วใช่มั้ย (กวินบีมข้อมือแก้วจนเป็นรอยแดง)                                     แก้ว:ปล่อยนะกวิน แก้วบอกให้ปล่อยไง พี่โมะคะช่วยแก้วด้วย แก้วตะโกนให้โทโมะมาช่วย                                  โทโมะ:นี่เสียงแก้วหนิ(พอได้ยินเสียงแก้วโทโมะก็รีบมาทันที)นี่แกปล่อยแฟนฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ                       กวิน:นี่ใช่มั้ยที่ทำให้แก้วไม่รักกวิน                                                                                                    แก้ว:(พอมือเป็นอิสระได้ก็รีบวิ่งมากอดโทโมะ)พี่คะไปเถอะค่ะ                                                                โทโมะ:ไม่มันต้องขอโทษแก้วก่อน ที่มาทำกับแฟนพี่แบบนี้                                                               กวิน:ขอโทษ                                                                                                                           โทโมะ:ก็แค่นี้แหละไปแก้วสายแล้ว (โอบเองแก้วเดินไป) แก้วพี่รู้นะว่าแก้วอยากร้องถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาเลยนะไม่ต้องกลัวแล้วนะแก้ว พี่อยู่นี่แล้ว                                                                                     แก้ว:ฮึก...ฮึกขอบคุณ..นะคะ..พี่โมะ(เข้าไปกอดโทโมะอย่างแน่น)                                                            (แก้วคิดในใจ:ทำไมนะเราถึงยังตัดใจจากกวินไม่ได้สักที)                                                                    (โทโมะคิดในใจ:ทำไมนะเวลาอยู่ใกล้แก้วแล้วใจมันเต้นแรงจัง หรือว่าเรารักแก้วนะ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
อยากให้อัพอีกมั้ยคะ ถ้าอยาให้อัพเม้นมาเยอะๆนะคะ