ขวานคู่สีเลือด

          ตูมมม !! เสียงระเบิดดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของชาวเมือง เจนีวา สงครามข้าคิดในใจ....มันก็ไม่น่าจะใช่เพราะเมือง เจนีวา ไม่เคยบาดหมางกับใคร เสียงข้างนอกยังดังไม่หยุด ข้ารีบลุกออกไปดู ก่อนออกไปข้าได้หยิบดาบคู่กายของข้าและบอกกับ แอนนาภรรยาของข้าว่าให้ซ่อนตัวเอาไว้ แอนนานั้นเป็นหญิงรูปงาม จัดได้ว่าสวยเลยทีเดียวข้าไม่ได้ย่อเมียข้าหรอกนะ  แต่ตอนนางเกิดออกมามีคำทำนายว่าแม้แต่เทพเจ้ายังต้องเหลียวมองดูนางเมื่อนางเดินผ่าน 
          เอี้ยดด..   ข้าเปิดประตูออกไป ภาพที่ข้าเห็นก็คือ ไฟ ไฟไหม้เมืองเกือบครึ่งเมืองควันไฟนั้นปกคลุมเมือง  เจนีวาบ้านเกิดของข้าจนมิด ตอนนี้ข้าชักสงสัยแล้วว่ามันเกิดอะไรกันขึ้น สงคราม ข้าคิดอีกครั่ง ระหว่างที่ข้ากำลังจะเดินไปที่จุดเกิดเหตุที่มีไฟลุกท้วมและเหมือนจะมีตัวอะไรซักอย่างที่ใหญ่มากๆอยู่ข้างใน ฉึกก... ฉึกกก.. อึกกก ข้าล้มลงไปกองกับพื้นแบบ งงๆ ใครน่ะ ข้าตะโกนออกไปดังลั่น แย่จริงๆเราไประวังเลยโดนแทงเข้าไปที่กลางหลัง 2 ทีเห็นทีถ้าไม่รีบห้ามเลือดคงแย่แน่ๆ สิ้นเสียงตะโกน มีเปลวไฟระเบิดขึ้นที่หน้าบ้านของข้า พรึบ!! 
          แอนนา!! ตัวข้าในตอนนี้ ร่างกายของข้าเป็นห่วงนางยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ร่างกายของข้าเคลื่อนที่ไปเองราวกับเมื่อ 2 - 3 วินาทีที่แล้วข้าไม่โดนอะไรแทงเลย โชคดีที่ข้ายังออกมาไม่ไกลจากบ้านนัก ข้ารีบวิ่งไป ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจกับเสียงวิ่งของข้าแทบจะผสานกันเป็นเสียงเดียว ....     กรี๊ดดดดดดดด วิลลลล ช่วยข้าด้วยยย ข้าเร่งฝีเท้าขึ้น หยุดนะ ข้าตะโกนออกไป อีกนิดจะถึงที่ประตูแล้ว อีกนิด .... ตูมม !! ร่างของข้าปลิวเหมือนกับกระดาษ สติของข้าแทบจะเลื่อนลาง ดาบคู่กายกระเด็นไปไกลกว่าที่จะเอื้อมถึง ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน จะว่าร้อนก็ไม่ร้อนจะรู้สึกหนาวเย็นก็ไม่ใช้ แต่ที่รู้ๆตอนนี้ข้ากลัว ข้ากลัวทุกๆอย่างจนไม่สามารถ อธิบายได้เสียงเดินเข้ามาข้าเหลือบตามองขึ้นไป มีเสียงพูดกลับมาว่า  ข้าของรับแอนนาไปละกันนะพ่อหนุ่มน้อย หึหึหึ ห้า ห้า ห้า 
          หยุดนะในใจข้าคิดแต่ไม่มีแรงแล้วข้าได้รับบาดแผลมากเกินไป ......................................