Oh my love! โอตาคุแว่นสุดซี๊ด จะกรีดหัวใจหนุ่มสุดแซ่บ

 หญิงสาวในบ้านหลังเล็กๆที่กำลงนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่นาน ผมสีดำที่ถูกรวบเป็นทรงหางม้าได้โดนลมจากหน้าต่างพัดเข้ามาเล็กน้อยจนรู้สึกเย็นสบาย ร่างบางในชุดนอนธรรมดาๆ ดวงตาที่จ้องเขม็งอยู่ที่ตัวอักษรในหนังสือเล่มหนาของเธอ นาฬิกาที่เวลาเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่หยุด เธอปิดหนังสือลงอย่างช้าๆ แล้วลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ไม้ แล้วบิดตัวไปมา

"เซ็งจิต! - -" เธอเดินไปที่เตียงนอนของเธอทันที เธอกระโดดลงไปนอนบนเตียงนุ่มของเธอ ถอดแว่นตาออกแล้ววางไว้บนหัวเตียง แล้วปิดไฟทันที เํธอห่มผ้าห่มอย่างเรียบร้อย แล้วค่อยๆหลับตาลงเพื่อเตรียมตัวเข้าสู่นิทราของเธอ

 ร่างบางที่นั่งมองผู้คนมากมายเดินไปมาในสถานที่แห่งหนึ่ง คนมากมายที่เดินไปมาจนน่าปวดหัว ร่างบางที่เป็นแค่เด็กเดินไปมาในที่แห่งนั้น ความเครียดของเธอเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ น้ำตาค่อยๆไหลออก เพราะ ความเป็นแค่เด็กตัวน้อยที่ไม่สามารถไปที่ไหนได้ด้วยตนเอง

'คุณพ่อ คุณแม่ อยู่ไหนกันหละคะ?' เสียงเล็กๆของเธอดังขึ้นมาจากเหล่ามนุษย์มากมายที่เดินอยู่ ซึ่งไร้ซึ่งการได้ยินเสียงเล็กๆของเธอ และ ไม่มีการตอบรับกลับมา เด็กน้อยตัวเล็กที่กำลังโดนกดดันต่อสถานนะการตอนนี้ ไร้ซึ่งคนสนใจ

'อยู่..ท..ที่ไหนกันเหรอคะ?" น้ำตาอุ่นๆค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาของเด็กน้อยตัวเล็ก

'เซนร์ ลูกไปไหนมากัน แม่ตามหาลูกตั้งนานนะ' หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเข้ามาสวมกอดเด็กน้อยตัวเล็ก พร้อมน้ำเสียงที่เป็นห่วง และ กังวล น้ำตาของผู้เป็นแม่ค่อยๆไหลลงมา

'แม่ค่ะ หนูกลัว..'

'ไม่ต้องกลัวจ้ะ..แม่อยู่ใกล้ๆหนูตลอดนะ' คำพูดสุดท้าย...ของเธอที่ดังขึ้นมา

"แม่ค่ะ!!" เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมตะโกนเรียก เหงื่อไหลออกมาท่วมกายทั้งที่อากาศไม่ได้อบอ้าวแม้แต่นิดเดียว สมองเริ่มรู้สึกมึนไปหมด ความเครียดสะสมรึไงกัน! = =

"ให้ตายเถอะ พระเจ้าช่วย มันไก่มาก! =[]=" หญิงสาวบ่นกับตัวเองแล้วลุกขึ้นมาจากเตียงนุ่มของเธอ แล้วหันไปมองที่นาฬิกาที่มุมห้องนอน

"เร็วจัง..จะ 6 โมงเช้าแล้วเหรอเนี่ย! O.O" เธอรีบคว้าผ้าขนหนูแล้วเดินไปในห้องน้ำทันที

 เธอใช้เวลาทั้งหมดในการอาบน้ำและแต่งตัวประมาณ 15 นาทีเสร็จหมดทุกอย่าง (เร็วเกินมั้ง -.-) เธอหยิบแว่นตาที่วางอยู่บนตัวเตียงขึ้นมาใส่ เธอคว้ากระเป๋านักเรียนสีดำสนิทขึ้นมา ชุดนักเรียนธรรมดาๆ ชุดนักเรียนสีขาว กับ กระโปรงสีดำสนิท ที่แท้จริงจะมีเสื้อกั๊กที่น้ำเงินด้วย แต่เพราะ ความขี้เกียจของเธอจึงขี้เกียจสวมใส่ เธอก็เดินออกจากบ้านของเธอตั้งแต่เช้าทันที

 เธอเดินไปที่ไปรษณีร์หมู่บ้านทันที เธอเปิดประตูช้าๆ ข้างในเต็มไปด้วยผู้ใหญ่ที่ทำงานมากมาย แต่ ล้วนเป็นคนที่เธอรู้จัก

"อ้าว! เซนร์วันนี้มาเร็วจังเลยนะ ^^"

"ไม่หรอกค่ะ ไปส่งหนังสือพิมพ์เลยนะค่ะ!"

"อืม..ขอบคุณมากนะ ^O^"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ"

 เธอแบกกระเป๋าสะพายใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยม้วนกระดาษหนังสือพิมพ์ เธอลากจักรยานคันหนึ่งออกมา แล้วเธอก็จัดการขึ้นไปขี่มันทันที เธอปั่นจักรยานตามหมู่บ้านเพื่อส่งหนังสือพิมพ์ทันที เพราะ ความแม่นยำ กับ ความชำนาญของเธอ ทำให้ในขณะที่กำลังปั่นจักรยานเธอก็ปาม้วนหนังสือพิมพ์ไว้ตรงหน้าบ้านของผู้คนทันที ใช้เวลาไม่นานในงานนี้ ซึ่งมันเป็นงานธรรมดาสำหรับเธอมากๆ