เป็นเพราะรักใช่ไหม

"แก้ว เมื่อวานเธอไปไหนมา"โทโมะถามแก้ว แล้วเดินมาหา
 
"..."แก้วไม่ตอบและเดินต่อไป
 
"แก้ว โกรธฉันเรื่องงานหรอ"โทโมะถามแล้วดึงแก้วมาสบตา
 
"นายมันเลว!"แก้วด่าโทโมะอย่างเหลืออด
 
"ขอโทษนะ"โทโมะพูดแล้วก้มหน้า แก้วเห็นแล้วก็ดึงหน้าไว้นิดๆ แต่ก็แอบสงสารโทโมะ
 
"คำพูดของนาย ?"แก้วพูด
 
"ขอโทษจริงๆ"โทโมะหันมาสบตาดั้งเคย แล้วบีบไหล่แก้วเบาๆ 
 
"ไม่ เชอะ!"แก้วหันหน้าไปทางอื่น
 
"ดีกันนะแก้วจ้า"โทโมะยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าแก้ว แล้วทำหน้าทะเล้นๆ
 
"ก็ได้ เพราะมันเป็นครั้งแรกเหอะ"แก้วยิ้มหัวเราะ ในความน่รักของโทโมะ
 
"จริงๆนะ งั้นไปเข้าเรียนกัน"โทโมะยิ้มเล็กก่อนจะจูงมือแก้วไป แก้วที่ไม่ชอบใครจับมือ ก็ต้องยอม
 
 
 
พักกลางวัน
 
"โทโมะ ไปส่งรายงานกัน"แก้วพูดแล้วหยิบรายงาน 6 เซ็ดมา
 
"โห้ ทำเองหมดหรอ ?"โทโมะถามเมื่อเห็นรายงานกองโต
 
"ก็พี่ช่วยครึ่งทางน่ะ"แก้วพูดแล้วเดินไปส่งรายงานเสร็จ ก็เดินไปกินข้าว
 
"นี้พรุ่งนี้ไปบ้านเธอได้ไหม?"โทโมะพูดขณะที่กินข้าวอยู่
 
"ก็ไดมาสิ เดี่ยวฉันส่งแผนที่ให้แหละกัน"แก้วพูด  
 
 
 
 
พรุ่งนี้
บ้านแก้ว
 
"โอ๊ย!"แก้วร้องลั่นเมื่อ ขาตัวเองไปสดุดกับก้องหินที่ทางเดิน
 
"แก้ว! เจ็บไหมเนี่ย"แบงค์เดินมาดูเท้าแก้ว ที่เลือดไหลเป็นทางยาว
 
"เจ็บเซ่! ถามมาได้"แก้วพูดแบบแหว่งๆ
 
"มาๆเดี่ยวทำแผลให้"พี่แบงค์พูด แล้วอุ้มแก้วไปในห้องแก้ว แต่ก็ไม่ลืมหยิบกล่องยามาด้วย
 
 
 
 
"สวัสดีครับมาหาแก้วครับ"โทโมะพูดเมื่อมมาถึงหน้าบ้านแก้ว
 
"สวัสดีจ้า คุณหนูอยู่ข้างบนห้อง เดี่ยวป้าไปเรียกให้นะ"แม่บ้านพูดขณะที่พาโทโมะมาข้างในบ้าน
 
"ไม่เป็นไรครับ ผมไปเองดีกว่า"แม่บ้านพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปในครัว โทโมะจึงเดินเข้าไปบนบ้าน
 
"ห้องนี้มั้ง"โทโมะพูดเบาๆ เพราะเห็นป้ายเขียนว่า มาย เดอะ รูม แก้ว
 
"โอ๊ย! แก้วเจ็บ เบาๆหน่อยพี่แบงค์...ซี๊ด! อ่า เบาหน่อย"แก้วพูด
 
"ทนหน่อยนะ ใกล้เสร็ดแล้ว"แบงค์พูด
 
"โอ๊ยๆ เจ็บ"แก้วร้องลั่น
 
"ซี๊ด!"พี่แบงค์พูด
 
"เสร็จแหละ"แบงค์พูด
'ทำอะไรกันน่ะ!!!'
 
"พี่แบงค์อ่า ชอบทำแก้วแรงๆ"แก้วพูด
 
"อ้าวโทโมะ มาแล้วหรอ"แก้วออกมาพร้อมพี่แบงค์ แบงค์ยิ้มให้โทโมะเล็กน้อย แต่โทโมะก็ทำหน้าบู้ด
 
"เป็นอะไร"แก้วถามหลังจากที่แบงค์เดินออกไป
 
"เอ่อ ขอโทษที่มาขัด!!"โทโมะกระแทรกเสียงเล็กๆ แล้วหันหลังไป
 
"อะไร ขัดอะไร?"แก้วงง กับที่โทโมะพูด
 
"ก็เมื่อกี้เธอ 2 คน ทำอะไรกัน"โทโมะถามแล้วหน้าแดงขึ้นมา
 
"ก็...."
 
 
 
 
ย้อนไปในห้อง
 
"โอ๊ย! แก้วเจ็บ เบาๆหน่อยพี่แบงค์...."แก้วร้อนลั่น เมื่อแบงค์กดไปที่แผล
 
"...ซี๊ด! อ่า เบาๆหน่อย"แก้วร้องอีกครั้งเพราะ แบงค์เอา แอลเกอร์ฮอร์มาทา
 
"ทนหน่อยนะ ใกล้เสร็จแล้ว"แบงค์พูดแล้วทายาแดง แล้วกดแรงๆ
 
"โอ๊ยๆ เจ็บ"แก้วร้องลั่น เมื่อพี่แบงค์กดแผลแรงไป
 
"ซี๊ด!"พี่แบงค์เห็นน้องสาวร้องก็เสียวแทนน้อง ใจหนึ่งก็สงสาร อีกใจหนึ่งก็สะใจเบาๆ
 
"เสร็จแหละ"แบงค์พูด หลังจากปิดแผลให้แก้ว
 
 
 
 
"เรืองทั้งหมดก็เป็นอย่างงี้แหละ พี่แบงค์น่ะ พี่ชายฉันเอง "แก้วอธิบายอย่างละเอียด                        
แล้วโทโมะก็หน้าแตกทันที
 
"อ๋อ...เป็นแบบนี้เอง"โทโมะพูด
 
"ก็ใช่ไง! แล้วนายคิดถึงไหนเนี้ย"แก้วพูดแล้วชี้หน้าโทโมะ
 
"เอ่อ...ป่าวๆ ชั่งเหอะไปเล่นเกมส์กัน  แล้ว โทโมะก็เล่นเกมส์กับ แก้ว แบงค์เห็นจึงขอเล่นด้วย            
โทโมะก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้ว่าเเบงค์เป็นพี่ชายแก้ว ตอนแรก แบงค์และโทโมะไม่ค่อยถูกคอกันเท่าไหร่
แต่ไปๆมาๆเลย ถูกคอกัน พอตอนเย็นโทโมะก็กับบ้านไป