รักวุ่นวายของยัยคุณหนูเอาแต่ใจกับนายจอมกวน

 
"นี่...เธอ...เธอรู้ชื่อฉันได้ไง"แรงคเกอร์ตกใจ 
"ไม่มีใครบอกหรอก ฉันรู้เอง"ฉันพูด 
"เป็นเรื่องแล้วไงครับท่านผู้เฒ่าเสียงดังทั้งศูนย์พยาบาลแล้วเนี่ย แต่ก็ดีนะครับ เอ่อ ท่านครับผมตรวจพบอะไรบางอย่างครับ ช่วยกรุณาตามกระผมมาทางซักพักได้มั๊ยครับท่านผู้เฒ่าโอสิค"คุณหมอพูด ( ฉันแอบได้ยินมา ) 
"แล้วเธอรู้มาได้ยังไง"แรงคเกอร์ถามอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ก็จู่ๆคำๆนี้ก็แวบเข้ามาในหัวอ่ะ"ฉันตอบตามความจริง
"ไม่จริงหรอก ฉันไม่เชื่อ"แรงคเกอร์ไม่ยอมเชื่อ
"ทำไมนายถึงไม่เชื่อล่ะ นี่ฉันพูดจริงนะ"ฉันบอก
"ไม่!!! ไม่จริงงงง ฉันไม่เชื่อ ไม่จริงงงงงงง"แรงคเกอร์สลบไปอีกแล้ว
"นี่นาย!!! นาย!!! แรงเกอร์!"อีกแล้วเหรอ ฉันต้องแบกหมอนี่อีกแล้วเหรอไม่เอาน้า
"พี่พยาบาลคะคุณหมอหน้ากบอยู่ไหนคะ"ฉันถามพี่พยาบาลสุดอึ๋ม
"คุณหมอหน้ากบเหรอ น่าจะอยู่ที่ห้องของเค้านะ"พี่พยาบาลตอบ
"ไปทางไหนคะ"ฉันถามอีกรอบ
"ไปทางนี้นะ แล้วเลี้ยวขวาเดินตรงไปเลี้ยวซ้าย เดินตรงไปอีกนิดนึง แล้วเลี้ยวซ้ายห้องอยู่ทางซ้ายมือจ้ะ"พี่พยาบาลบอกพร้อมทำมือทำไม้ครบเซตเลย
แล้วฉันก็เดินไปตามที่พี่เค้าบอก เดินตรงไปทางนั้น แล้วเลี้ยวขวา เดินตรงไปเลี้ยวซ้าย เดินตรงไปอีกนิดนึง แล้วเลี้ยวซ้าย ห้องอยู่ทางซ้ายมือ อ๊ะ!เจอแล้ว
"คุณหมอคะ คุณหมอ คุณหมออยู่มั๊ยคะ"ฉันตะโกนเรียก
"ดาวี่เหรอ เข้ามาสิ"ท่านผู้เฒ่าพูด ท่านเข้าไปทำอะไรในนั้นนะ
"ฉันลากนายนี่เข้าไปไม่ไหวแล้ว ฉันลากเค้ามาตลอดทางเลย เหนื่อยมาก หมอนี่หนักอย่างกะช้าง ฉันไม่ไหวแล้วจะเป็นลมแล้ว"ฉันใช่เสียงเฮือกสุดท้ายตะโกนให้เค้าได้ยินแล้วก็สลบตามหมอนี่ไป
"หมอเรารีบออกไปดูกันเถอะ เร็ว!"ท่านผู้เฒ่าพูด นั่นคือเสียงที่ฉันได้ยินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเป็นลมสลบไป