Love superstar แฟนฉันเป็นซูเปอร์สตาร์

3 วันต่อมา ณ เซนต์ฟรานต์ อินเตอร์เนชัลแนล สคูล

 

"ยัยฟ่าา วันนี้แล้วนะ เตรียมตัวมายัง อิอิ ^O^" ยัยตะเกียง มาถึงมันก็ตอกย้ำฉันเลยนะยะ ชิส์ ก็วันนี้แล้วน่ะสิ ที่

จารย์สันติแกให้ฉันมาดูแลนักเรียนนอกเนี้ย T^T

 

"ฉันก็คงเตรียมมีเรื่องกับพวกนั้นล่ะมั้ง...เหอะ"ฉันประชด -*-

 

"ยัยบ้าเอ้ย..ฉันล่ะกลัวจริงๆ เธอยิ่งโง่อังกฤษอยู่ ฮ่าๆๆ"หนอยยัยบ้า ยัยนี่มันเพื่อนฉันหรือเปล่าเนี้ย --*

 

"ยัยตะเกียง เธออยากตายรึไง --*"

 

"แหมๆ ล้อเล่นนะจ้ะคุณเพื่อน ถึงจะเรื่องจริงก็เหอะ"มันหลอกด่าฉันหรือเปล่า..--

 

"เออ ช่างเหอะ เดี๋ยวฉันต้องไปหาอาจารย์เปล่งแสงอีก (จารย์สันติ) T^T"ไปรายงานตัว ไม่งั้นรายชื่อฉันยังคงอยู่

ในแบล็กลิสแน่

 

"ฉันว่าได้เวลาแล้วล่ะ แกรีบไปเหอะ" เวลาผ่านไปเร็วจริง ไอ้นักเรียนคนไหนที่ฉันต้องดูแลฉันยังไม่รู้เล้ยยยยย

 

"แกไปกับฉันเลยตะเกียงง"ลากยัยนี่ไปด้วย เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง ว่าแล้วก็ลากมาเลยแล้วกัน ขี้เกียดฟังมันบ่น -

-*

 

ห้องปกครอง...

 

"มาแล้วหรอปันทิตา ฉันกำลังรอเธอเลย..."อาจารย์ไม่ต้องรอหนูก็ได้นะ T^T

 

"จารย์ให้หนูทำไรอ่ะ"

 

"ฉันมอบหมายให้เธอดูแลนักเรียนแลกเปลี่ยนคนนึง...พวกฉันสรุปกันแล้วว่า จะให้เธอดูแลนายเซเว่น ลูกครึ่งชาว

อิตาลี และที่น่ายินดีก็คือ คุณเซเว่นเป็นถึงนักร้องดังในแถบยุโรปด้วย ..คราวนี้เธอทำงานหนักหน่อยนะปันทิต

า"หะ!!! เมื่อกี้ฉันฟังผิดหรือเปล่า!! ดูแลนักร้องดังเนี่ยนะ!!!!!!!!!

 

"อา...อาจารย์!!! พูดเล่นหรือเปล่า..เป็นนักเรียนหญิงไม่ได้หรอ T^T"

 

"ไม่ได้!! ฉันกลัวว่าเธอจะไปหาเรื่องน่ะสิ! ดูแลคุณเซเว่นน่ะดีแล้ว เธอจะได้ไม่ไปหาเรื่องใครได้อีก!!"หนอยอา

จารย์ พูดอย่างกับนายร้านสะดวกซื้อ 24 ชม. อะไรนั่นน่ากลัวตายงั้นแหละ คิดหรอมาห้ามอะไรฉันได้ ฮึ!

 

"เฮ้ย! แต่ฉันว่าดีเหมือนกันนะฟ่า เป็นนักร้องดังด้วย ><"ยัยตะเกียงพูด ฉันไม่สนหรอกย่ะ

 

"นายนั่นอาจมีดีแค่เสียงก็ได้ หน้าตาดีหรือเปล่าก็ไม่รู้ นิสัยอาจจะแย่ก็ได้"นี่ๆๆ ใส่ความซะ หมั่นไส้มัน แค่ได้ยิน

ชื่อก็หมั่นไส้แล้ว

 

"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น! ฉันมอบหมายเธอแล้ว เธอก็ไปทำความรู้จักกันเองแล้วกัน ฉันย้ายคุณเซเว่นไปเรียนห้อง

เดียวกับเธอแล้ว ต่อไปนี้ก็เหลือที่เธอแล้วล่ะปันทิตา"อาจารย์ทำไมใจร้ายยยย T^T

 

"อาจารย์สันติค้า มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ *0*"ยัยตะเกียงพูด ยัยนี่ บ้าผู้ชายรึไง --*

 

"คงไม่มีแล้ว ขอบใจเธอด้วยหนึ่งฤทัย" ก้ากกกกกกก  อดไปเลยสิยัยตะเกียง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

 

"โห่..จารย์ T^T"

 

"พวกเธอออกไปได้แล้ว อีกครึ่งชั่วโมงถึงเวลาเรียนแล้ว ..อีกไม่นานเธอก็จะรู้จักคุณเซเว่นเอง"อาจารย์ใจร้ายยยย

ฉันต้องเพิ่มภาระอะไรให้ตัวเองอีกเนี้ย T^T..ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เดินออกมา ฮือๆ

 

กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงง (ออดเตรียมเรียน)

 

"นี่ฟ่า! แกโชคดีชะมัดเลยอ่ะ ได้ดูแลนักร้องดังอย่างเซเว่นด้วยอ่า ><"ยัยนี่รู้จักหรอ?

 

"เฮ้! แกรู้จักนายเซเว่นอะไรด้วยนี่หรอ!!!?"

 

"อ้าว! นี่แกไม่รู้หรือไง เซเว่นออกจะดัง...แถมแกก็ยังเคยเจอเค้ามาแล้วด้วย"หะ? ฉันไปเจอตอนไหนหว่า

 

"ฉันไปเจอมาตอนไหนวะ"

 

"ก็ตอนที่แกหนีเรียนเมื่อวันก่อนไง!"หะ? ใครว้า...?

 

"คนไหน....อ้ะ!!!" เฮ้ยยย ใครมันบังอาจมาเดินชนฉันเนี่ยย!

 

"นี่ไอ้บ้า แกจะรีบไปตายที่ไหนฮะ!!!!"ดูดิ น้ำหกเลอะเสื้อหมดเลย!!!

 

"นี่! ยัยลิงลง! เธออีกแล้วเรอะ!!"ใครฟะ....O.o นะ...นี่มัน ไอ้ฝรั่งขี้นกนั่นนี่!!!

 

"เฮ้ยยย! ไอ้ฝรั่งปากปีจอ!!"อ้ากกกกส์ เจอมันอีกแล้ว T^T

 

"ซะ....เซเว่น!"หะ? เซเว่น? ยัยตะเกียงมันพูดถึงใครน่ะ

 

"อะไรของแกวะไอ้ตะเกียง...O.o"ทำไมยัยตะเกียงมันหน้าแดง! แถมยังจ้องอีตาฝรั่งนั่นนานเลย...ร..หรือว่า..!!!

 

"นี่นายเซเว่นเองเรอะ!!!!!!!!!!!"ฉันหันไปถามหมอนั่น ใช่สิ วันก่อนฉันก็เจอหมอนั่น ต้องเป็นนายนี่แน่ๆ

 

"เออ! แล้วจะทำไมยัยลิงลม"หนอยยย หยาบคายที่สุด เป็นถึงนักร้องแท้ๆ

 

"นี่นาย!..นายทำน้ำหกรดเสื้อฉัน! รับผิดชอบเลยนะ!!!"เริ่มเหนียวๆแล้วอ่า

 

"ใครให้เธอมายืนขวางทางเดินล่ะยัยบ้า!"ไอ้ฝรั่งนี้มัน...ฮึ่ย! ฝรั่งอะไรวะด่าเก่งชะมัด

 

 "อย่ามากวนประสาทฉันนะ! รับผิดชอบมาเดี๋ยวนี้!"

 

"เธออย่าโง่ดิ ห้องพยาบาลก็มี ไปหาเอาเซ่!!!"หนอยไอ้บ้า..ทำมารู้ดี ชิส์

 

"นายทำหก นายก็ไปหามาให้ฉัน!"

 

"นะ..นี่ฟ่า ฉันว่าเราไปเอากันเองก็ได้นะ เกรงใจคุณเซเว่น >///<" ไอ้ตะเกียง แกเพื่อนใครแน่ฮะ --*

 

"แต่อีตานี่ทำน้ำหกรดฉัน นายต้องไปหามาให้ฉันเลยนะเซเว่น!!!"

 

"งั้นหรอ...หึๆ ได้ครับ ^O^"อะ...อะไรของหมอนี่ อยู่ๆก็มาพูดดี มายิ้มให้ O.o (ใจละลาย)

 

"อะ...อะไรของนาย!"

 

"แต่ฉันไม่รู้ไซส์เธอ...งั้นฉันต้องวัดขนาด...ตัวเธอก่อน เธอต้องมากับฉัน!!!" หะ?!!!! อีตาบ้านี่จะวัดไซส์ฉัน!!!

 

"นี่!!!! ปล่อยฉันนะ! ตะเกียงแกช่วยฉันด้วยดิ"ยัยตะเกียง ยืนบื้อทำไมเนี้ยยย T^T

 

"อยากได้เสื้อไม่ใช่เหรอ ฉันก็จะวัดแล้วไปเอามาให้เธอแล้วนี่ไง"อีตาเซเว่น

 

"ไม่ต้อง!!!! ฉันไปเอาเองก็ได้ ชิส์" ฉันแพ้หมอนี่ใช่มั้ย T^T

 

"ก็แค่เนี้ย.."อะไรของมันเนี้ยย พูดจบก็หันหลังเดินหนีไปเฉยเลยย ไอ้ฝรั่งวัยทองเอ้ย!!!

 

นี่ฉันต้องทนอยู่กับไอ้บ้านี่ 1 ปีเชียวหรอ!!! T^T