Dark Town เมืองแห่งการค้นคว้า:Lost Temple....

Dark Town...
Town Of Reserch...
Chapter 1 Experiment...
Day 1 I'm murderer
Story By OtokoEpicMaster...
Written By:OtokoEpicMaster...
ตูม!!~
"แก....หยุดนะ42!!~"ทหารเอาปืนยิงกราดใส่หมายเลข 42 อย่างจัง!!~ แต่42แค่เพียงยกมือขึ้น ป้อง ทำให้กระสุนหยุดแล้วดีดกลับไปใส่ทหาร เจาะทะลุหัวทุกคน....
"...พวกสวะ..."42เดินต่อไปแล้วฆ่าไปฆ่าไป....จนไปถึงทางออก ที่ใช้พลังของหมายเลข42พังไม่ได้...เขาจึงมองไปที่ นักวิทยาศาสตร์ผมสีฟ้า สักพักหนึ่งอยู่ดีๆประตูก็เปิดออก...นักวิทยาศาสตร์ผมสีฟ้าก็ได้ทรุดลง หมายเลข 42 ถามด้วยการใช่เทเลพาที(โทรจิต)สื่อไปถามว่า....
"ชื่ออะไร..."นักวิทยาศาสตร์สะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงของ 42 จากในสมอง เธอค่อยๆพูดออกมา...
"ซ...ซาร่า..."แล้วซาร่าก็สลบลงไป....
---------------------------------------------------------
การหนีออกจาก E.E.H. เป็นเรื่องง่าย....เขาผ่านอุปกสรรคต่างๆอย่างง่ายดาย ทำไมเขาไม่แหกคุกออกมาแต่แรก...เรื่องนั่นไม่มีใครรู้....
ตึง!!~
ประตูยักษ์ถูกกระเด็นออกมา ฝุ่นหฟน้าเต๊อะ กระจายฟุ้ง มีทหารรอยิงหมายเลข42 นายพลยกท่อนแขนขึ้น....แล้วชี้ตรงไปที่เงารางๆ....
ฟุ่บ!!~
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!~
แปะๆๆๆๆๆๆ.....
"โอ้โห....ชอบเล่นสะกิดกันรึไง"หมายเลข 42 ออกมา...แต่เขาไม่ได้ออกมาคนเดียว และ คำพูดนั่นไม่ใช่ของเขา หมายเลข 50 และ 43...ออกมาด้วย และต้นเหตุของเสียงคือ หมายเลข 50....
แชะ....แชะ....
หมายเลข 50 จุดไฟออกมาแล้วเป่าไฟเบาๆ....
ฟู่....
"หมอนั่นทำอะไร...."ทหารเดินขึ้นหน้าออกมา....ก่อนไฟจะมอด....หมายเลข 50 ได้ปิดไฟแช็กแล้ว เขาก็ยิ้มให้กับพวกทหาร อยู่ดีๆไฟก็ใหญ่ขึ้นเป็นภูเขา ทำให้ทหารตกใจมาก"ถอย!!~ถอย!!~"
บึ้ม!!~
เปรี๊ยะ....
"Right Cannon!!~"มือขวาของหมายเลข 43 เกิดไฟฟ้าสถิตขึ้นมา....เขาทำให้มันไม่เสถียรกัน...และใช้เทคนิคบางอย่าง ทำให้มันพุ่งออกไป เหมือนพลังคลื่นเต่า
ตูม!!~
"พวกนี้มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว!!~หาที่กำบังแล้วยิงโต้ตอบ!!~"พวกทหารต่างพากันหลบหลังถัง หรือ กล่องเสบียง
"ไปกันเถอะ!!~43 42!!~"หมายเลข50วิ่งเพื่อจะหนีออกไปเพราะประตูเปิดโล่งไว้แล้ว....แต่หมายเลข 42 ยังยืนนิ่ง"เป็นอะไรไปหมายเลข 42!!~กลัวจนขาสั่นรึไง"
"จะไปเอง....นำไป...."หมายเลข 42 หยุดยืนนิ่งขณะที่ทหารกำลังจ่อปืนไปที่ 42 คนเดียว หมายเลข 43 50 ก็ได้วิ่งหายไปในความมืด.....
"เตรียม!!~"
แกร๊ก
"ยิง!!~"
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!~
"หึหึ...ฮ่า...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!~"หมายเลข 42 หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และ มีฝนตกกระหน่ำลงมา สายฟ้าผ่าบริเวณจุดเดิมซ้ำหลายครั้ง รถได้ยกขึ้น และ ปลิวไปใส่ทหาร กระสุนที่ทหารทุกคนยิงไป หยุดนิ่ง และ เด้งกลับออกไปในทิศทางที่ไม่แน่นอน....
ฟิ้ว!!~
ฉึก....
"อ๊าก...."
"ได้เวลา....ปลดปล่อย...."หมายเลข 42 เบิ่งตากว้าง ตาที่บ้าคลั่งของเขาสะท้อนให้เห็นความสนุกในการฆ่าคน เขาฆ่าทหารที่คลาน ทหารที่กอดรูปเมียของเขา ทหารที่พยายามสู้ต่ออย่างสุดชีวิต....แต่หมายเลข 42 ทำให้ความสามารถของเขา....ไร้ความหมาย....
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!~
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!~
------------------------------------------------------------
"เสียงโอดครวญนั่น....."หมายเลข 43 หันกลับไปมองทางเก่า....เขาได้ยินเสียงโอดครวญจากการฆาตกรรมหมู่....
"ยังไงซะ....ฟู่ว์....เราก็หนีออกมาได้แล้วนะ...."หมายเลข 50 ถอนหายใจแล้วยิ้มกว้าง....เขาแอบอยู่ในตรอกมืดๆ ทั้ง2คนยิ้มให้กันแล้วเอามืนชนกันเหมือนพี่น้อง"ต่อไปคงต้องเดินกันเองแล้วละ....นายจะลุยกันกับชั้นไหม..."
"มือชนไปแล้ว....สงสัยจะปฏิเสธไม่ได้...."
"ฮะๆ..."
โป๊ก!!~
แอ๊ก!!~
"พวกแก....ถึงจะเป็นยาจกก็ให้น้อยน้อยหน่อยสิยะ!!~"ผู้หญิงผมเงิน ที่ถกแขนเสื้อเขกหัว หมายเลข 50 กับ หมายเลข 43 ทั้ง2คนจับหัวแล้วหมายเลข 50 ก็ลุกขึ้นมาจะซัดหน้าเธอแต่...
หมับ!!~
โป๊ก!!~
"แกคิดจะต่อยหน้าผู้หญิงแห่งโรงเรียน โฮลวอเตอร์ รึไงยะ!!~"ผู้หญิงผมสีเงิน ซัดใส่หมายเลข50อีกดอก....
"หน่ิอย!!~ยัยกระดานเอ๊ย!!~"
ผลั่กๆ!!~
ผัวะๆ!!~
ตึง!!~
เพล้ง!!~
50 IS DIE....
"ง....ง่ะ 5...50"หมายเลข43...เหงื่อตกเมื่อเห็นหมายเลข 50 ทำอะไรไม่ได้นอนเลือดพุ่งอยู่....
"แกอีกคน+_+"
เอ๋!!!!!!!!!!!~
--------------------------------------------------------
อีกด้านหนึ่ง....หมายเลข 42 ก็ออกมาข้างนอกเช่นกัน...เนื้อตัวเขามอมแมมมาก...เขานอนอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่เดินผ่าน...
แปะๆ....
ฝนที่สาดใส่เขาก็ยังคงสาดต่อไป....
เขาค่อยๆลุกขึ้น ทำให้พวกคนที่เดินผ่านเขาถอยห่างออก....
"......."หมายเลข 42 เดินไปตามทางเขาเห็นแสง สี เสียง อันครึกครื้น หมายเลข 42 เดินต่อไปต่อไป...มีทั้งหญิงโสเภณี ขายบิรการยั่วยุเขา แต่เมื่อจับหมายเลข42ก็เป็นต้องโดนดีดออกมา....
ซ่า....
ในมุมมืดอีกมุมในซอกตึก เขาได้เห็น ผู้หญิง1คนกำลังเจอผู้ชาย3คนล้อมอยู่...หมายเลข 42 เห็นเสื้อของชายคนหนึ่งดูคัดตาของเขา เขาเลยเดินตรงไปหยั่งชายคนนั่น...
หมับ....
"หา...."ชายคนนั่นหันหน้ามาหาหมายเลข42..."ชั้นมีพลังระดับ5นะเว้ยเก่งไปถึงครึ่งของพลังระดับ10....แกอยากตายเพราะ..."หมายเลข42ยืนมองหน้าตาเฉย...
"งั้นก็เลือดไหลย้อนตายไปซะเถอะ!!~"ชายคนนั่นจับหมายเลข42....มีของเขาหักเป็นท่อนๆ...
กร๊อบ!!~
"อ๊าก!!~...อะไรวะเนี่ย!?"
"เฮ้ย อาคิ!!~หนอยแน่แก!!~"
ฉัวะ.....
"พลาดงั้นเหรอ....นึกว่าจะเห็นคนขาด2ท่อน..."หมายเลข42ทำมืดเรียวเหมือนมีดแล้ว ฟันผ่ากลาง....แต่ทำได้แค่แผลถากๆกับเสื้อหลุดลุ้ย...
"อึก....ป...ปีศาจ!!~"พวกเด็กแก่น3คนได้วิ่งหนีออกจากหลืบนั่นอย่างว่องไวแล้ว หมายเลข 42 ก็มองผู้หญิงคนนั่นสักพักหนึ่ง....เขามีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับ หมายเลข 42 ผมสั้นสวย ใส่เครื่องแบบนักเรียน....แต่ที่หมายเลข42มองก็คือ ไฟฟ้าที่ไหลทั่วร่างของผู้หญิงคนนั่นมัีนเบามาก...แต่ไวมากเช่นกัน...และการโอนเลือดไปเลี้ยงร่างกายก็ไวผิดปกติ....
"เธอ..."
"อ๊ะ...เอ่อ...ขอบคุณจ๊ะแต่ถ้าเจอชั้นในสถานการณ์แบบนี้อีก ไม่ต้องสนใจก็ได้นะ"ผู้หญิงคนนั่นยิ้มให้หมายเลข 42....หมายเลข 42 โต้กลับทันที....
"ยังพูดไม่จบ....ฟังก่อน"
"อะ...อือ..."
"ทำไมเลือดใน..."หมายเลข 42 กำลังพูดอยู่ แต่อยู่ดีๆเจ้าตัวก็ล้มลงไปนอนซะงั้น...แล้วก็ได้ยินเสียงคำรามของปีศาจ
จ๊อก.....
"ห...หิวหรอกเหรอ= ="
ติดตามตอนต่อไป....
"ชื่อ 42...."
----------------------------
"ชื่อ 43"
"ชื่อ 50"
----------------------------