Dark Town เมืองแห่งการค้นคว้า:Lost Temple....

Dark Town...

Town Of Reserch...

Chapter 1 Experiment...

Day 1 I'm murderer

Story By OtokoEpicMaster...

Written By:OtokoEpicMaster...

ตูม!!~

"แก....หยุดนะ42!!~"ทหารเอาปืนยิงกราดใส่หมายเลข 42 อย่างจัง!!~ แต่42แค่เพียงยกมือขึ้น ป้อง ทำให้กระสุนหยุดแล้วดีดกลับไปใส่ทหาร เจาะทะลุหัวทุกคน....

"...พวกสวะ..."42เดินต่อไปแล้วฆ่าไปฆ่าไป....จนไปถึงทางออก ที่ใช้พลังของหมายเลข42พังไม่ได้...เขาจึงมองไปที่ นักวิทยาศาสตร์ผมสีฟ้า สักพักหนึ่งอยู่ดีๆประตูก็เปิดออก...นักวิทยาศาสตร์ผมสีฟ้าก็ได้ทรุดลง หมายเลข 42 ถามด้วยการใช่เทเลพาที(โทรจิต)สื่อไปถามว่า....

"ชื่ออะไร..."นักวิทยาศาสตร์สะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงของ 42 จากในสมอง เธอค่อยๆพูดออกมา...

"ซ...ซาร่า..."แล้วซาร่าก็สลบลงไป....

---------------------------------------------------------

การหนีออกจาก E.E.H. เป็นเรื่องง่าย....เขาผ่านอุปกสรรคต่างๆอย่างง่ายดาย ทำไมเขาไม่แหกคุกออกมาแต่แรก...เรื่องนั่นไม่มีใครรู้....

ตึง!!~

ประตูยักษ์ถูกกระเด็นออกมา ฝุ่นหฟน้าเต๊อะ กระจายฟุ้ง มีทหารรอยิงหมายเลข42 นายพลยกท่อนแขนขึ้น....แล้วชี้ตรงไปที่เงารางๆ....

ฟุ่บ!!~

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!~

แปะๆๆๆๆๆๆ.....

"โอ้โห....ชอบเล่นสะกิดกันรึไง"หมายเลข 42 ออกมา...แต่เขาไม่ได้ออกมาคนเดียว และ คำพูดนั่นไม่ใช่ของเขา หมายเลข 50 และ 43...ออกมาด้วย และต้นเหตุของเสียงคือ หมายเลข 50....

แชะ....แชะ....

หมายเลข 50 จุดไฟออกมาแล้วเป่าไฟเบาๆ....

ฟู่....

"หมอนั่นทำอะไร...."ทหารเดินขึ้นหน้าออกมา....ก่อนไฟจะมอด....หมายเลข 50 ได้ปิดไฟแช็กแล้ว เขาก็ยิ้มให้กับพวกทหาร อยู่ดีๆไฟก็ใหญ่ขึ้นเป็นภูเขา ทำให้ทหารตกใจมาก"ถอย!!~ถอย!!~"

บึ้ม!!~

เปรี๊ยะ....

"Right Cannon!!~"มือขวาของหมายเลข 43 เกิดไฟฟ้าสถิตขึ้นมา....เขาทำให้มันไม่เสถียรกัน...และใช้เทคนิคบางอย่าง ทำให้มันพุ่งออกไป เหมือนพลังคลื่นเต่า

ตูม!!~

"พวกนี้มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว!!~หาที่กำบังแล้วยิงโต้ตอบ!!~"พวกทหารต่างพากันหลบหลังถัง หรือ กล่องเสบียง

"ไปกันเถอะ!!~43 42!!~"หมายเลข50วิ่งเพื่อจะหนีออกไปเพราะประตูเปิดโล่งไว้แล้ว....แต่หมายเลข 42 ยังยืนนิ่ง"เป็นอะไรไปหมายเลข 42!!~กลัวจนขาสั่นรึไง"

"จะไปเอง....นำไป...."หมายเลข 42 หยุดยืนนิ่งขณะที่ทหารกำลังจ่อปืนไปที่ 42 คนเดียว หมายเลข 43 50 ก็ได้วิ่งหายไปในความมืด.....

"เตรียม!!~"

แกร๊ก

"ยิง!!~"

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!~

"หึหึ...ฮ่า...ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!~"หมายเลข 42 หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และ มีฝนตกกระหน่ำลงมา สายฟ้าผ่าบริเวณจุดเดิมซ้ำหลายครั้ง รถได้ยกขึ้น และ ปลิวไปใส่ทหาร กระสุนที่ทหารทุกคนยิงไป หยุดนิ่ง และ เด้งกลับออกไปในทิศทางที่ไม่แน่นอน....

ฟิ้ว!!~

ฉึก....

"อ๊าก...."

"ได้เวลา....ปลดปล่อย...."หมายเลข 42 เบิ่งตากว้าง ตาที่บ้าคลั่งของเขาสะท้อนให้เห็นความสนุกในการฆ่าคน เขาฆ่าทหารที่คลาน ทหารที่กอดรูปเมียของเขา ทหารที่พยายามสู้ต่ออย่างสุดชีวิต....แต่หมายเลข 42 ทำให้ความสามารถของเขา....ไร้ความหมาย....

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!~

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!~

------------------------------------------------------------

"เสียงโอดครวญนั่น....."หมายเลข 43 หันกลับไปมองทางเก่า....เขาได้ยินเสียงโอดครวญจากการฆาตกรรมหมู่....

"ยังไงซะ....ฟู่ว์....เราก็หนีออกมาได้แล้วนะ...."หมายเลข 50 ถอนหายใจแล้วยิ้มกว้าง....เขาแอบอยู่ในตรอกมืดๆ ทั้ง2คนยิ้มให้กันแล้วเอามืนชนกันเหมือนพี่น้อง"ต่อไปคงต้องเดินกันเองแล้วละ....นายจะลุยกันกับชั้นไหม..."

"มือชนไปแล้ว....สงสัยจะปฏิเสธไม่ได้...."

"ฮะๆ..."

โป๊ก!!~

แอ๊ก!!~

"พวกแก....ถึงจะเป็นยาจกก็ให้น้อยน้อยหน่อยสิยะ!!~"ผู้หญิงผมเงิน ที่ถกแขนเสื้อเขกหัว หมายเลข 50 กับ หมายเลข 43 ทั้ง2คนจับหัวแล้วหมายเลข 50 ก็ลุกขึ้นมาจะซัดหน้าเธอแต่...

หมับ!!~

โป๊ก!!~

"แกคิดจะต่อยหน้าผู้หญิงแห่งโรงเรียน โฮลวอเตอร์ รึไงยะ!!~"ผู้หญิงผมสีเงิน ซัดใส่หมายเลข50อีกดอก....

"หน่ิอย!!~ยัยกระดานเอ๊ย!!~"

ผลั่กๆ!!~

ผัวะๆ!!~

ตึง!!~

เพล้ง!!~

50 IS DIE....

"ง....ง่ะ 5...50"หมายเลข43...เหงื่อตกเมื่อเห็นหมายเลข 50 ทำอะไรไม่ได้นอนเลือดพุ่งอยู่....

"แกอีกคน+_+"

เอ๋!!!!!!!!!!!~

--------------------------------------------------------

อีกด้านหนึ่ง....หมายเลข 42 ก็ออกมาข้างนอกเช่นกัน...เนื้อตัวเขามอมแมมมาก...เขานอนอยู่ท่ามกลางฝูงชนที่เดินผ่าน...

แปะๆ....

ฝนที่สาดใส่เขาก็ยังคงสาดต่อไป....

เขาค่อยๆลุกขึ้น ทำให้พวกคนที่เดินผ่านเขาถอยห่างออก....

"......."หมายเลข 42 เดินไปตามทางเขาเห็นแสง สี เสียง อันครึกครื้น หมายเลข 42 เดินต่อไปต่อไป...มีทั้งหญิงโสเภณี ขายบิรการยั่วยุเขา แต่เมื่อจับหมายเลข42ก็เป็นต้องโดนดีดออกมา....

ซ่า....

ในมุมมืดอีกมุมในซอกตึก เขาได้เห็น ผู้หญิง1คนกำลังเจอผู้ชาย3คนล้อมอยู่...หมายเลข 42 เห็นเสื้อของชายคนหนึ่งดูคัดตาของเขา เขาเลยเดินตรงไปหยั่งชายคนนั่น...

หมับ....

"หา...."ชายคนนั่นหันหน้ามาหาหมายเลข42..."ชั้นมีพลังระดับ5นะเว้ยเก่งไปถึงครึ่งของพลังระดับ10....แกอยากตายเพราะ..."หมายเลข42ยืนมองหน้าตาเฉย...

"งั้นก็เลือดไหลย้อนตายไปซะเถอะ!!~"ชายคนนั่นจับหมายเลข42....มีของเขาหักเป็นท่อนๆ...

กร๊อบ!!~

"อ๊าก!!~...อะไรวะเนี่ย!?"

"เฮ้ย อาคิ!!~หนอยแน่แก!!~"

ฉัวะ.....

"พลาดงั้นเหรอ....นึกว่าจะเห็นคนขาด2ท่อน..."หมายเลข42ทำมืดเรียวเหมือนมีดแล้ว ฟันผ่ากลาง....แต่ทำได้แค่แผลถากๆกับเสื้อหลุดลุ้ย...

"อึก....ป...ปีศาจ!!~"พวกเด็กแก่น3คนได้วิ่งหนีออกจากหลืบนั่นอย่างว่องไวแล้ว หมายเลข 42 ก็มองผู้หญิงคนนั่นสักพักหนึ่ง....เขามีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับ หมายเลข 42 ผมสั้นสวย ใส่เครื่องแบบนักเรียน....แต่ที่หมายเลข42มองก็คือ ไฟฟ้าที่ไหลทั่วร่างของผู้หญิงคนนั่นมัีนเบามาก...แต่ไวมากเช่นกัน...และการโอนเลือดไปเลี้ยงร่างกายก็ไวผิดปกติ....

"เธอ..."

"อ๊ะ...เอ่อ...ขอบคุณจ๊ะแต่ถ้าเจอชั้นในสถานการณ์แบบนี้อีก ไม่ต้องสนใจก็ได้นะ"ผู้หญิงคนนั่นยิ้มให้หมายเลข 42....หมายเลข 42 โต้กลับทันที....

"ยังพูดไม่จบ....ฟังก่อน"

"อะ...อือ..."

"ทำไมเลือดใน..."หมายเลข 42 กำลังพูดอยู่ แต่อยู่ดีๆเจ้าตัวก็ล้มลงไปนอนซะงั้น...แล้วก็ได้ยินเสียงคำรามของปีศาจ

จ๊อก.....

"ห...หิวหรอกเหรอ= ="

ติดตามตอนต่อไป....

"ชื่อ 42...."

----------------------------

"ชื่อ 43"

"ชื่อ 50"

----------------------------