Heart of the wolf...Is you

      “เธอตื่นแล้ว”
      “แกไปเจอเธอที่ไหนฟีฟ่า”
      “ผมได้ยินเสียงโทมัส พอออกไปดู...แล้วเจอเธอสลบอยู่”  เสียงทุ้มต่ำคุยกันจอแจ...ที่นี่ที่ไหนเนี้ย ฉันสะบัดหัวเล็กๆก่อนที่จะลืมตา โอ๊ยยย แสบตาจัง *__*
       “อ๊ะ....พวกคุณเป็นใครหนะ?”  เมื่อสายตาปรับได้คงที่ฉันก็พูดทันที ที่นี่แปลกตาจริงๆ เหมือนเป็นบ้านหลังใหญ่ๆ ผู้ชายเพียบเลย =   =… นอกจากคนหล่อๆที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่นอกนั้นก็เป็นผู้ชายถึกๆหน้าตาดูอึดๆกันทั้งนั้น
       “ฉันต่างหากที่ต้องถาม ทำไมเธอถึงไปนอนหน้าเขตของเรา” ผู้ชายหัวทองพูด
       “เขต? เขตอะไรหรอ?”
       “ที่นี่ห้ามมนุ-ษ = * = ” เหมือนนายหัวทองจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ผู้ชายที่ดูเด็กๆหน่อยปิดปากไว้ อะไรกันเนี้ย...
       “เอ่อ...พวกเราหมายถึงว่าทำไมคุณเข้ามาในป่าได้หนะ แถมยังมาสลบอยู่แถวหน้าบ้านเราอีก ^^;”
       “นะ...นั้นสิ...ฉันเจอผู้ชายคนนึงใส่ชุดสีขาว แล้วก็มี...หมาป่า วิ่งเข้าไปกัดเขา พูดไปพวกคุณคงไม่เชื่อหรอก =  =”
     “ไม่ๆ ผมเชื่อคุณๆ แต่หมาป่าที่เล่ามาเนี้ย...สีเงินรึป่าวครับ” นายหน้าเด็กถาม
      “ใช่...พวกคุณรู้?!”
       “เดี๋ยวถึงเวลาพวกเราจะอธิบายทุกอย่างเองครับ ^^” นายหัวทองลุกขึ้นกระซิบอะไรบางอย่างกับนายหน้าเด็กก่อนที่จะเดินออกไปอีกห้อง
       ‘ผู้หญิงคนนี้รู้เรื่องของเรามากเกินไป’
       ‘ผมจัดการทุกอย่างเองครับ’
        “แล้วคุณรู้ไหมครับว่าผู้ชายที่ไปเจอมาคือใคร”
        “ฉันไม่รู้ค่ะ...โทมัส! แล้วโทมัสหละ อยู่ๆเขาก็หายไปตอนที่หมาป่าโผล่มา!?” 
        “ตอนนี้เรากำลังตามหาเขาอยู่ ยังไงก็ใจเย็นไว้ดีกว่านะ ^^”
        “ฝากด้วยนะค่ะ ฉันกลัวว่าเขาจะโดนหมาป่านั้นทำร้ายรึป่าว”
        “ครับไม่ต้องห่วง ^^”
        “พวกคุณชื่ออะไรหรอค่ะ ฉัน เนเวียร์ เซ็วเบี้ยน”
        “ผม..ผมชื่อ ฟีฟ่า ครับ ฟีฟ่า ไลแคนเทป ส่วนคนเมื่อกี้ก็ชื่อ อเล็กซ์  นามสกุลเดียวกันครับ” พูดจบฉันก็ยื่นมือไปเขาก็ไม่รังเกียจที่จะจับมัน น่ารักดีนะผู้ชายแบบเนี้ย แต่ที่ทำให้ฉันตกใจจนค้าง อยู่ๆฟีฟ่าก็นิ่งเขาบีบมือฉันอย่างไม่รู้ตัว นัยน์ตาสีดำของเขารูม่านตากำลังขยายกว้างสีนัยน์ตาที่เคยเป็นสีดำอำพัน กลายเป็นสีเขียวใส สีเขียวนี่มัน...!!!
       “โทมัส เขากลับมาแล้ว!” ฟีฟ่าพูดขึ้นก่อนที่จะวิ่งออกไปอย่างไม่รอช้า ทิ้งให้ฉันนอนอยู่ในห้องคนเดียว เดี๋ยวนะ เขาพูดว่าโทมัสงั้นหรอ ฉันลุกขึ้นแล้ววิ่งตามฟีฟ่าออกไปทันที ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง หมาป่าสีเงินนั่นตัวเดียวกันกับตอนนั้น ขนสีเงินของมันชุมไปด้วยเลือดและบาดแผล อะไรกันผู้ชายคนนั้นทำไมถึงทำได้ถึงขนาดนี้ แต่ที่ช็อคทำเอาฉันขาแทบทรุดลงจริงๆคือ ร่างหมาป่าสีเงินล้มนอนลงหน้าประตู ฟีฟ่าวิ่งไปคว้าคอเอาไว้เพื่อไม่ให้กระแทกพื้น ร่างหมาป่าสีเงินขนาดใหญ่ยักษ์กลายเป็นผู้ชายสีมีบาดแผลน่วมไปทั้งตัว เขามีนัยน์ตาสีฟ้า.......โทมัส!!!!??? 
       “เธอเห็นอะไรมามากเกินไปแล้ว” นายหัวทอง...ไม่สิ อเล็กซ์เขาเดินมาพูดใส่ฉันก่อนที่จะวิ่งเข้าไปช่วยฟีฟ่าอีกแรง หมาป่า...โทมัสเป็นมนุษย์หมาป่างั้นหรอ!? นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี้ย!!!