Zombuki Sherock:สมาคมนักสืบอลเวง

Zombuki Sherock:สมาคมนักสืบอลเวง....
THE WAY OF HUMAN....
STORY BY:OtokoEpicMaster(Host CaliburTV)
WRITTEN BY:OtokoEpicMaster[Host CaliburTV]
CHAPTER 1 GO TO THE REAL LIFE....
DAY 2 ถนนแห่งความจริงของชีวิต....
เปรี้ยง!!~
"เฮ้ย!!~"สมาคมนักสืบ ยาสึโทระ โมนาลิซ่า มารุโกะ วิ่งไปที่ๆจุดเกิดเหตุ ที่ๆมีหญิงอกโต นาม เซ็นจู กาฮาระ ที่กอดแมวตัวเล็กไว้แน่น กับ เลือดที่สาดแดงฉานเต็มถนน....กับ ศพของโชริโกะ ชายที่ไม่มีความน่าสนใจ ยาสึโทระ โมนาลิซ่า มารุโกะ ได้วิ่งผ่านศพของโชริโกะอย่างไม่สนใจอะไร....น่าสงสารชะมัด- -
"มารุโกะ ไปหยุดคนขับรถไม่ให้หนี!!~"โยสึโทระ ชี้นิ้วสั่งไปที่รถขันนั่น"โมนาลิซ่าปฐมพยาบาลกาฮาระจัง!!~แล้วชั้นจะไปดูโชริโกะ!!~"ยาสคโทระรีบวิ่งไปหาโชริโกะทันที เมื่อสั่งการเสร็จ....เขาหงายหน้าโชริโกะขึ้นมา เลือดโชริโกะอาบหัว ตัวมีแผลเพียบ และ แขนกำลังจะขาด แต่....ตาเขาหลับเหมือนคนมีความสุข....เขาเห็นโชริโกะที่เป็นแบบนั่น ทำให้ ยาสึโทระ พยายามไม่อาเจียนเพราะนี้คือครั้งแรกที่เขาเห็น ศพ และ ศพเละ ขนาดนี้
ไม่นานขณะกำลังตรึงเครียด ชายหนุ่ม เดินลงมาจากรถ10ล้อที่ชน โชริโกะ แล้ว มองศพโชริโกะอย่างหน้าตาเฉย ยักไหล่ แล้วกำลังจะเดินขึ้นรถไป อย่างไร้ซึ่งความรู้สึก เหมือนเห็นชีวิตเป็นของไร้ค่า
หมับ!!~
"คุณจะไปไหนไม่ได้นะ!!~"มารุโกะจับแขน ชายหนุ่ม คนนั่นไว้ ชายหนุ่ม คนนั่นมองตาขวางเหมือนว่า กำลังจะสื่อว่า อย่าเข้าใกล้ อะไรอย่างงี้"คุณทำอย่างงี้กับใครบ้างผมไม่รู้แค่อย่าทำเมิน ชีวิตของชายคนนี้เชียวนะ!!~"ทุกๆคนอึ้งยกเว้นชายหนุ่มที่ทำหน้าตาเฉยอีกเหมือนเคย มารุโกะ ไม่เคยโมโหขนาดนี้ และ ไม่ชอบตวาดหรือปล่อยอารมณ์อะไรแต่นี้ด่าฉอดๆ
"คุณเห็นชีวิตของคนจืดฉืดแต่ภายในมีสีสันอย่างนี้ เขาทั้งอ่อนโยน และ ใจดี เป็นมิตรกับทุกคน แม้ภายหลังเขาจะถูกเพื่อนเมินเขาก็ไม่เคยโทษใคร เขาทั้งใจเย็นสุขุมแถมหล่อ เขาไม่ใช่คนที่ควรจะตายตอนนี้นะ!!~คุณ!!~"มารุโกะ กำหมัดจะต่อยหน้าของ ชายหนุ่มจากรถ แต่ โมนาลิซ่า จับไว้....
"หยุด..."
"ทำไมละครับ!!~"
"ไม่งั้น...ชั้นจะฆ่าเขา..."โมนาลิซ่ากำมือแน่นเลือดโชกเสื้อเพราะไปดู โชริโกะ....
"หยุดทั้งคู่นั่นแหละ พอได้แล้ว!!~เราจะดำเนินการทางกฏหมาย...."ยาสึโทระอุ้มโชริโกะที่ร่างเละไปแล้ว เดินมาน้ำตาเขาไหลเป็นทาง...
...............ชายหนุ่มที่ไม่ได้พูดอะไรเลย ก็ได้ขึ้นรถไป....แต่ไม่นาน เสียงจากรถพ่วงได้เปิดออกมาดังปัง
ปัง!!~
"ฟุดฟิดๆ....กลิ่นเลือด...."หญิงสาวใส่ชุดขาวบางเพรียว ชุดวันพีชสวยๆ....เธอมีตาสีแดง ผิวขาวซีด ฟันสวย และ มีรูปร่างเหมือนคนป่วย มีโรคประจำตัว ท่าทางอยู่ได้อีกไม่นาน....เธอหันมาที่โชริโกะ....เธอเปลี่ยนสีหน้าจากสงสัยอย่างเงียบๆกลายเป็ตกใจอย่างสุดซึ้ง!!~
"อ๊า!!~คนเจ้บ!!~คนเจ็บ!!~เบล นายทำอะไรสักอย่างสิเบล!!~"เธอรุกรี้รุกรนคว้ามือของเบล ชายที่น่าจะแข็งแรงระดับหนึ่ง เธอน่าจะโดนสะบัดมือแต่...เธอดันจับเบลเหวี่ยงทุ่มลงพื้นอย่างรุนแรง!~
ตึ้ง!!~
(=[]=!?)
"อ...เอ่อ..."
ตึ้งๆๆๆๆๆๆ!!~
"รักษาเขานะ!!~"หญิงในชุดวันพีชน้ำตาตกออกมาอย่างคร่ำครวญ
...............
.......................
...............................
ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน แต่ทำไมถึงร้องไห้.....ไม่ได้สนิทกันไม่เคยเห็นหน้ากันทำไมเธอถึงร้องไห้
"เออๆ..."ชายหนุ่มคนนั่นเริ่มพูดแล้วเดินไปหา มารุโกะ
"ผมชื่อ ซัมติง บี.เบล หมอเปลี่ยนสภาพเอาเขาขึ้นรถ.....ผมไม่รับผิดชอบชีวิตของเขา....แต่ผมจะเปลี่ยนสภาพเขา..."
"เปลี่ยน?เปลี่ยนอะไรคุณชน โชริโกะตายเห็นๆ มันจะเปลี่ยนอะไรได้!!~"ยาสึโทระตะคอกใส่ เบล ชายหนุ่ม
"ผมเปลี่ยนได้ทุกอย่าง...."
------------------------------------------------------
วิ้ง~
"โอย....แสงแทงตาชะมัดเลย..."อ๋า ผมเอง โชริโกะ ใครบอกผมได้ไหมว่าผมอยูที่ไหน....ห้องโล่งที่ดำสนิท มีผู้หญิง ชุดดำอีกคนที่กำลังกินอะไรอยู่....โชริโกะ ไม่รอช้าเดินไปอย่างว่องไว แล้วจับไหล่าผู้หญิงชุดสีดำ
"เธอเป็นใครเหรอ...."โชริโกะถาม...เธอหันหน้ามาช้าๆ....มีรอยเลือดที่แก้ม เมื่อเธอหันหน้ามาโชริโกะ ได้เห็น หน้าที่เรียวงามสวยที่มีเลือดแปะเต็มหน้า พร้อมคาบลูกตาไว้ที่ปาก กอดจะกัดแรงๆกินลูกตาเข้าไป....
"ก็เป็นนายไงถามอะไรแปลก=_=?"หญิงสาวหันหน้ากลับไปกินต่อ...
"เธอกินอะไร..."โชริโกะถามอีก....ทำให้หญิงสาวหยุดกินแล้วหันหน้ามายิ้มใหญ่ให้
"ก็กินนายไงละ^_^"
-----------------------------------------------
กึก....
"ขยับแล้ว!!~โชริโกะขยับแล้ว!!~"เสียงของคนๆแรกที่ โชริโกะ ได้ยินเป็นเสียงไม่คุ้นหู...เสียงของหญิงสาว....โชริโกะลืมตาขึ้นมา
"โยชิโมริ..."แพนโดร่าเดินเข้ามาอย่างช้าๆ
"โชริโกะคุง"ยาสึโทระ
"ขยับได้แล้วใช่ไหม!!~"เสียงของผู้ชายนี้หว่าเสียงแรกหนะ=_=
จุ๊บ!!~
"อื้อ!?~"โ๙ริโกะลืมตาโพล่งเห็น หญิงสาวตาแดงจูบปากอยู่....
(=_=!?)
..................................
........................................
.............................................
"ว้าก!!~"โชริโกะลุกโพล่ง!!~
"เฮ้ยอย่าเพิ่งหลุด ไม่งั้นของๆแก!?"ยาสึโทระพยายามห้ามแต่ห้ามไม่ทัน โชริโกะที่นอนอยู่บนเตียงสวยๆ...และห้องสวยงามมาก เหมือนในรถพ่วงคารวารเลย(ก็อยู่ในรถพ่วงคารวานนี้)แขนของโชริโกะ หลุดออกมาเลย แต่ไม่มีเลือดสักหยด โชริโกะวิ่งไปที่ ห้องที่เชื่อมกับห้องขับรถเป็นประตูเลื่อนเอง
ครืด!!~
"อ้าว...ไงตื่นแล้วหรือ..."เบลกำลังคาบไอติมพร้อมน้ำอีกหลายรังที่วางไว้ใต้เท้าเขา.....โชริโกะ มองหน้าคนที่ชนเขาอย่างเฉยๆ....."ไม่โกรธเหรอที่ชั้นชนนายหนะ..."
"ก็ผมไม่ตายนี้ แล้วคุณตอนนั่นก็เบรคไม่ได้นี้ผมเห็นคุณจะเหยียบเบรคแต่เหยียบไม่ได้เพราะผมอ่านสีหน้าคุณออก...."โชริโกะ อธิบายเหตุผลคร่าวๆ
"แขนนายหลุดไม่เจ็บเหรอ..."
"ไม่ละคุณทำยังไงให้มันไม่เจ็บละ"โชริโกะถาม
"ก็จริงสินะ คุณตายไปตอนผมชนแล้วนี้...."
"ห๊ะ!?"
ติดตามตอนต่อไป...........