ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

ป๊อปปี้ : เฮ้ย! ยัยฟาง เธออีกแล้วเหรอเนี่ย

ฟาง : อะไรมันจะบังเอิญอย่างนี้นะ

ป๊อปปี้ : นั่นสิ!

ฟาง : ช่างเหอะ! เอาเป็นว่าตอนอยู่ในห้องนี้นายพยายามยุ่งกับฉันให้น้อยที่สุดแล้วกันนะ

ป๊อปปี้ : พูดเหมือนกับฉันอยากยุ่งกับเธอนักล่ะ ยัยหลงตัวเอง!

ฟาง : เหอะ! ว่าแต่คนอื่น นายไม่หลงตัวเองเลยว่างั้น

ป๊อปปี้ : นี่เธ...

>>ถ้าไม่แคร์ ถ้าไม่แคร์ ฉันก<<<

(เฟย์ : ฮัลโหล พี่ฟางอยู่ห้องเดียวกับนายป๊อปน่ะ อย่าทะเลาะกันนะ)

ฟาง : ใครทะเลาะ ไม่มี้ (พูดเหมือนรู้เลยยัยเฟย์ : ฟาง)

(เฟย์ : ขึ้นเสียงสูงอย่างนี้ทะเลาะกันหรือป่าวคะเนี่ย)

ฟาง : ยัยเฟย์ แกเห็นพี่เป็นคนยังไงฮะ! (ถ้าถูกจับได้ซวยแน่ยัยฟางเอ๊ย! : ฟาง)

ฟางพูดกับเฟย์ในโทรศัพท์พร้อมกับหันมาทำหน้าประมาณว่า 'อย่าปากมากนะ ไม่งั้นนายตายแน่' ใส่ผม ซึ่งหน้าแบบนี้ของเธอผมชินแล้วหล่ะ เพราะ ปกติเวลาที่พวกเพื่อนๆไม่อยู่ ผมกับฟางก็มักจะเกิดสงครามประสาทกันทุกครั้ง

(เฟย์ : โธ่! พี่ฟางอย่าเพิ่งวีนสิคะ เฟย์ขอโทษ)

ฟาง : แล้วโทรมามีอะไรเนี่ย

(เฟย์ : ป่าวหรอกคะ โทรมาจับผิด เอ๊ย! โทรมาหาเฉยๆค่ะ) (เกือบไปแล้วเฟย์เย่เอ๊ย! : เฟย์)

ฟาง : อะไรนะเฟย์ โทรมาจั...

(เฟย์ : ไม่มีอะไรหรอกคะ แค่นี้นะค่ะ อ้อ!พี่ฟางเดี๋ยวอีก 10 นาที ออกมาเจอกันที่เดิมนะ แค่นี้ล่ะ)

ฟาง : อืม เดี๋ยวส...

Part's Fang

อ๊ากกกก!! ไอน้องบ้า ตัดสายฉันเฉยเลย 

ป๊อปปี้ : นี่ยัยอ้วน! เดี๋ยวอีก 10 นาที ฉันออกไปหาเพื่อนนะ

ฟาง : เออ! เดี๋ยวนี้กล้ามากนะนายอ่ะ มาว่าฉันอ้วน 

นายป๊อปปี้ไม่ตอบอะไร แค่ยักคิ้วกวนๆมาให้ฉัน เหอะ! ระวังคิ้วนายไว้ละกัน อย่าเผลอนะเดี๋ยวแม่จะจับโกนคิ้วไม่ให้เหลือเลย ชิ!! เจ็บใจๆ

ป๊อปปี้ : นี่! ไม่ต้องมานินทาฉันในใจเลยนะ ยอมรับความจริงไม่ได้หรือไงว่าเธอหน่ะ อ้วน

ฟาง : นายตายแน่ ป๊อปปี้!!

พูดจบฉันก็วิ่งไล่นายนั่นทันที แต่พอวิ่งไปวิ่งมาความโกรธมันก็หายไป กลายเป็นเรา 2 คนวิ่งไล่จับกันแทนอ่ะนะ นายนั่นวิ่งเร็วชะมัดเลย (ฉันไม่ได้วิ่งเร็ว แต่เธอขาสั้นต่างหากยัยฟาง : ป๊อปปี้)(ส่วนสูงฉันมาตรฐานหญิงไทยย่ะ! นายไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันเตี้ยนะ : ฟาง)(แน่ใจเหรอ >_O : ป๊อปปี้)(ล้านเปอร์เซ็นต์ : ฟาง)

พลั่ก!! ตึง!!

เสียงฉันสะดุดขาโต๊ะ แล้วล้มลงไปทับป๊อปปี้ ตอนนี้ฉันนอนทับป๊อปปี้อยู่ >< หน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบเลยอ่ะ แล้วมันมีเหมือนแรงดึงดูดให้หน้าของเราเข้าใกล้กัน

ตึก ตึก ตึก 

จะเต้นแรงทำไมเนี่ย ไอหัวใจบ้า>< ตอนนี้หน้าของเราใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน แล้วอยู่ๆนายนั่นก็ประกบปากลงมากับปากของฉัน และเมื่อฉันเริ่มได้สติ เพราะฉันหายใจไม่ออก ฉันจึงผลักนายป๊อปปี้ออก พร้อมกับลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

ฟาง : เอ่อ...

ป๊อปปี้ : ขอโทษทีนะฟาง

ฟาง : มะ...ไม่เป็นไร

ป๊อปปี้ : เดี๋ยวฉันไปหาเพื่อนก่อนนะ

ฟาง : อะ...อืม ฉันก็จะไปหาเพื่อนเหมือนกัน แต่นายไปก่อนเลยนะ 

ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนจะเดินเข้ามากระซิบข้างหูของฉัน

ป๊อปปี้ : หวานจังปากเธออ่ะ

เมื่อพูดจบ ป๊อปปี้ก็ขยิบตาให้ฉัน>_O ก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้ฉันยืนหน้าแดงอยู่ที่เดิม เมื่อได้สติอีกครั้ง ทำให้ฉันระลึกชาติขึ้นได้ว่านั่นมัน First kiss ฉันเชียวนะ นายขโมยเฟิร์สคิสฉันไป นายป๊อปปี้!! แต่ไม่รู้ทำไมมันถึงไม่ทำให้ฉันโกรธ แต่กลับทำให้ฉันใจเต้นโครมคราม นี่มันอะไรกันเนี่ย!!

>>> มาอัพให้ตามคำขอจ้า ช่วยกันเม้น ช่วยกันโหวต ด้วยนะคะ ติชมได้จ้าไม่ว่ากัน<<<