ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา

พิม/มิน/จินนี่ : เรื่องที่พวกเราจะขอพวกเธอสองคนก็คือ ให้พวกเธอสองคนหันหน้ากลับมาเป็นเพื่อนกัน ไม่ทะเลาะเบาะแว้งกัน ได้หรือป่าว

ป๊อปปี้ : เป็นไปไม่ได้ ให้ฉันไปญาติดีกับยัยนี่น่ะนะ ไม่มีวัน!

ฟาง : พวกเธอขอมากเกินไปแล้ว

เฟย์ : พี่ฟางถือซะว่าเฟย์ขอนะคะ พี่ฟางทำให้เฟย์ได้หรือป่าวค่ะ

ฟาง : เอ่อ...ก็ได้ๆ พี่จะถือว่าเฟย์ขอแล้วกันนะ

เฟย์ : เย้ๆ! รักพี่ฟางที่สุดเลยค่ะ

โทโมะ : เหลือแต่นายแล้วป๊อปปี้ ว่าไงหล่ะ

ป๊อปปี้ : เออก็ได้!

พิม : สัญญากับพวกเราได้หรือป่าว ฟาง ป๊อปปี้

ฟาง/ป๊อปปี้ : อืม ฉันสัญญา

เฟย์ : สัญญาแล้วนะ

เฟย์พูดจบก็หันไปกอดกับพี่สาวตนเอง ฟางจึงได้แต่ลูบผมของน้องตนเองพร้อมกับยิ้มออกมา ครั้งนี้มันเป็นยิ้มที่สวยมาก เพราะปกติฟางจะยิ้มมุมปากหรือไม่ก็แสยะยิ้ม ทำให้ดูเหมือนเธอเป็นผู้หญิงขี้วีน

Part's Poppy

ผมเพิ่งเคยเห็นฟางยิ้มออกมาจากใจจริงก็ครั้งนี้แหละ มันน่ารักมากๆเลยแหละครับ อันที่จริงผมก็ไม่ชอบนักหรอกที่ต้องมานั่งเถียงเธออยู่ทุกวันๆ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะครับ

ฟาง : เฟย์ปล่อยพี่ก่อน พี่หายใจไม่ออก

เฟย์ : แหะ แหะ ขอโทษค่ะพี่ฟาง

ป๊อปปี้ : เออนี่ แล้วเรื่องค่ายอาสาอะไรนั่น มีรายละเอียดยังไงหล่ะ

เคนตะ : พวกเราต้องไปเป็นพี่เลี้ยงให้กับน้องๆ และไปปรับปรุงโรงเรียนให้น้องๆเขาหน่ะ

จินนี่ : ใช่ๆ พวกเราจะเริ่มออกเดินทางวันพุธของเดือนหน้านะ ไปเข้าค่ายเป็นเวลา 3 วัน 2 คืน

พิม : กลับกันเถอะ นี่ก็ดึกแล้ว

เมื่อพิมพูดจบ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอพัก

Part's Min

สวัสดีค่ะอยู่กับมินนะคะ หลายวันที่ผ่านมานี้ความสัมพันธ์ระหว่างฟางกับป๊อปปี้เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้วค่ะ แล้วตอนนี้นิสัยของป๊อปปี้ก็เปลี่ยนไปมากเลยล่ะค่ะ เพราะแรกๆที่มินอยู่ห้องเดียวกับป๊อปเนี่ย ป๊อปจะเย็นชา นิ่งๆ แต่พอฟางย้ายเข้ามาป๊อปก็กลายเป็นคนร่าเริง สงสัยแอบหลงรักเพื่อนของมินแล้วมั้งคะ(ไม่มีวัน! : ป๊อปปี้)(นายอย่ามายุ่งกับความคิดฉันสิป๊อป : มิน)(เออๆ : ป๊อปปี้)

อาจารย์ : มาครบกันแล้วใช่ไหม งั้นขึ้นรถได้และต้องนั่งเป็นคู่บัดดี้นะ

นักเรียน : ค่ะ/ครับ

Part's Poppy 

ฟาง : ป๊อปปี้ ฉันขอนั่งริมหน้าต่างนะ

ป๊อปปี้ : ไม่

ฟาง : นะๆๆๆๆ ป๊อปปี้ ขอฉันนั่งริมหน้าต่างนะ

ป๊อปปี้ : เออก็ได้

พูดจบผมก็เอามือไปลูบผมเธอเล่น หลังจากวันนั้นฟางน่ารักมากขึ้นเยอะเลยแหละครับ ตอนแรกที่เธอเข้ามาเรียนที่ KZ Shool ผมคิดว่าเธอเป็นคนขี้วีน แต่พออยู่ด้วยจริงๆแล้วเธอเป็นคนที่มีเหตุผลมากเลยแหละ พวกเรานั่งรถราวๆ 5 ชม. ก็ถึงโรงเรียนที่พวกเราจะมาทำค่ายแล้วครับ

อาจารย์ : นักเรียนเอากระเป๋าไปเก็บที่บ้านพักนะ ก่อนจะออกมาอาจารย์ได้แจ้งห้องพักให้กับนักเรียนทุกคนแล้วใช่ไหม

นักเรียน : ค่ะ/ครับ

อาจารย์ : ห้องหนึ่งนอน 2 คนนะ เอากระเป๋าไปเก็บได้ หลังจากนี้จะเป็นเวลาสบายๆนะ เราจะมารวมกันอีกทีที่นี่เวลา 6 โมงเย็นนะ เอาล่ะไปได้แล้ว

เมื่อผมเดินมาที่บ้านทานตะวัน 3 คือบ้านพักที่ผมได้ ผมก็เปิดประตูเข้าไปเห็นผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ริมหน้าต่าง

ป๊อปปี้ : สวัสดีครับ ผมป๊อปปี้นะครับ

.... : สวัสดีค่ะ อ้าว! นาย

ป๊อปปี้ื : เฮ้ย! ยัย...

>>>>> ไม่สนุกกันใช่ไหมค่ะ ติชมหรือแสดงความคิดเห็นว่าอยากให้เรื่องนี้เป็นยังไงได้เลยนะคะ <<<<<