ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา
7.7
Sai_BR
แชร์นิยาย
32) My Girlfriend
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความPart's Faye
เมื่อพี่ฟางเดินออกจากห้องไปแล้ว ยัยรุ่นน้องคนนั้นก็เดินเข้าไปออเซาะอยู่ในอ้อมกอดของนายป๊อปปี้ พร้อมกับหันมาแสยะยิ้มส่งให้กับพวกเรา มันน่าจับตบนัก ฮึ่ย!!
เฟย์ : นี่เธอน่ะ! ทำคนอื่นเขาทะเลาะกันแล้วยังมีหน้ามาออเซาะอ้อล้ออยู่กับคนอื่นอีกนะ
... : คนอื่นที่ไหน นี่มันพี่ป๊อปปี้ ไม่ใช่คนอื่น
ขนมจีน : ไม่ใช่คนอื่นสำหรับเธอ แต่เธอน่ะใช่คนอื่นและเป็นคนนอกสำหรับไอป๊อปมันแน่!
ขนมจีนที่เริ่มระเบิดโทสะออกมาทีละน้อย ฉันเห็นขนมจีนกำหมัดแน่นเพื่อระงับความโกรธที่มีอยู่มากเกินขีดจำกัด ส่วนนายป๊อปปี้ก็เงียบเหมือนคนจิตหลุดออกจากร่างไปแล้ว
เฟย์ : นี่นายป๊อป! พูดอะไรบ้างสิ!
ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงของฉันเรียก ถึงกับสะดุ้ง พร้อมกับผลักรุ่นน้องออกจากอ้อมแขน ก่อนจะพูดออกมาว่า
ป๊อปปี้ : เฟย์ฉันขอโทษนะที่ทำให้ฟางเจ็บตัวและทำให้ฟางเสียใจ
เฟย์ : ไม่ ฉันไม่ให้อภัยนาย
ฉันพูดออกมา ป๊อปปี้เมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับทำหน้าสลด ก่อนจะก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด ฉันที่เห็นดังนั้นถึงกับแทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ส่วนเพื่อนของฉันก็หันมาทำหน้าประมาณว่า 'แกจะไม่ให้อภัยมันจริงน่ะเหรอ' ตลกชะมัด
เฟย์ : ถ้านายไม่ไปง้อพี่สาวของฉันนะคะ คุณพี่เขย
ฉันที่เริ่มเห็นทุกคนทำหน้าเศร้าไปตามๆกัน ก็รีบพูดประโยคที่ควรจะพูดต่อจากประโยคนั้นทันที ป๊อปปี้เมื่อได้ยินดังนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างดีใจ
ป๊อปปี้ : ขอบใจมากนะเฟย์
เฟย์ : ยัง ยัง ยังอีก ยังไม่รีบไปอีก
ป๊อปปี้เมื่อได้ยินฉันพูดเตือนสติ ก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
เฟย์ : ง้อพี่สาวฉันให้สำเร็จนะคะ คุณพี่เขย
ฉันก็ไม่วายออกปากจะโกนแซวตามหลังป๊อปปี้ไป จัดการเรียบร้อยไปหนึ่งเรื่อง ฉันรีบหันกลับไปจัดการกับตัวต้นเหตุทันทีที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น
เฟย์ : นี่เธอน่ะ! กล้าดียังไงมาตบพี่สาวของฉันฮะ!
... : เอ่อ...
เฟย์ : ตอบมาสิ!!
ขนมจีน : พอเถอะเฟย์ เรื่องมันแล้วก็แล้วๆกันไป ส่วนเธออย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอเคยอยู่แก๊งเดียวกับยัยเกลน่ะ แต่เพราะเกิดความขัดแย้งกันเรื่อง 'ผู้ชาย' เธอจึงแยกตัวออกมา
... : นี่เธอ!
รุ่นน้องมองหน้าขนมจีนอย่างเอาเรื่อง แต่ยัยจีนก็ไม่มีท่าทีว่าจะสะทกสะท้านกับท่าทางแบบนั้นของรุ่นน้อง
ขนมจีน : ทำไมฉันพูดแทงใจดำเธอหรือไง ยัยแพท
ขนมจีนพูดสวนกลับอย่างกวนๆ ฉันทีเห็นว่า 2 คนนี้กำลังจะเปิดสงครามตัดหน้าฉันที่กำลังจะเริ่มก่อ ยอมไม่ได้ค่ะ! ฉันจึงพูดตัดหน้ายัยพวกนี้ออกมา
เฟย์ : หยุดเรื่องของเธอทั้งคู่ไว้ก่อนแล้วตอบมา เธอกล้าดียังไงมาตบพี่สาวของฉันน่ะฮะ!
แพท : เอ่อ...
เฟย์ : ตอบมาสิ! ตอบมา!!
ขนมจีน : เฟย์พอเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ก็ให้มันแล้วๆกันไปเถอะนะ ส่วนเธอไปได้แล้วไป
ขนมจีนที่พูดออกมา ทำให้พวกเราถึงกับอึ้ง เพราะปกติยัยนี่ยอมใครซะที่ไหน ฉันเห็นนะว่ายัยจีนเกือบจะเขมือบหัวรุ่นน้องคนนี้อยู่แล้ว แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้ใจเย็นอย่างกับน้ำแข็งแบบนี้นะ
แพท : ขอบคุณค่ะ รุ่นพี่
Part's Fang
ฉันเดินออกมาจากห้องอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันแค่น้อยใจ ทำไมต้องเป็นฉันที่เสียใจ ทำไมต้องเป็นฉันที่เจ็บตัวตลอดเลย และฉันก็แอบน้อยใจป๊อปปี้อยู่ลึกๆ(ลึกมาก) ฉันแอบหวังอยู่ภายในใจว่าเขาจะตามฉันออกมา แต่ป่าวเลย เลิกหวั่นไหวได้แล้วยัยฟาง!! ฉันได้แต่พูดปลอบใจตัวเอง แต่ก็ไม่เคยตัดใจจากนายนั่นได้เลยซักครั้งเดียว
... : พี่ฟางครับ ผมชอบพี่ฟาง เป็นแฟนกับผมนะครับ
ฉันเมื่อเดินผ่านห้องkz 2 ซึ่งเป็นห้องเรียนของเด็ก ม.3-4 ก็ได้มีรุ่นน้องผู้ชาย ซึ่งฉันคาดว่าน่าจะแฟนคลับของฉัน ได้มาสารภาพรัก แล้วขอฉันเป็นแฟน ฉันพยายามแกะมือของตนเองออกจากมือของรุ่นน้องคนนั้น แต่ไม่ว่าฉันจะแกะยังไง สะบัดยังไงก็ไม่สามารถแกะมือของตนเองออกจากมือของรุ่นน้องคนนั้นได้เลย
... : ขอโทษนะครับ อย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนี้
มีคนมาช่วยฉันให้หลุดจากมือตุ๊กแกของรุ่นน้องคนนี้ได้ ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อนจะดูหน้าคนที่มาช่วยฉันเอาไว้ เมื่อฉันได้เห็นหน้าคนที่มาช่วยฉันเอาไว้ เส้นประสาทที่รับรู้ถึงความรู้สึกดีใจของฉันก็เริ่มทำงาน ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าคนที่มาช่วยฉันเอาไว้จะคือเขา ใช่เขาคนนั้นก็คือ 'ป๊อปปี้'
... : พี่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามผมไม่ให้ยุ่งกับพี่ฟาง
ป๊อปปี้ : ขอโทษนะ อย่ามายุ่งกับคนของพี่ ฟางน่ะ My Girlfriend
... : ขอโทษครับรุ่นพี่ป๊อปปี้ ผมไม่ทราบจริงๆครับๆ
ป๊อปปี้ไม่ได้ตอบอะไรรุ่นน้องคนนั้น ได้แต่ลากฉันออกมาจากที่ตรงนั้น
ฟาง : นี่นาย! จะพาฉันไปไหนอ่ะ
ฉันร้องโวยวายทันทีที่ป๊อปปี้จับฉันยัดใส่รถของเขา ก่อนจะขับรถพาฉันออกจากโรงเรียนไป
ป๊อปปี้ : เธอไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอกน่า
ฟาง : นี่! โรงเรียนยังไม่เลิกนะ
ป๊อปปี้ : วันนี้ไม่มีสอน อาจารย์ประชุม
หมดหนทางที่ฉันจะโต้แย้งเขาได้ ตอนนี้เรากำลังมุ่งหน้าไปในที่ไหนซักแห่งในประเทศไทยนี่หล่ะ ซึ่งมีแต่ป๊อปปี้เท่านั้นที่จะรู้ได้ว่าตอนนี้เรากำลังเดินทางไปที่ไหน
>>> มาอัพเพิ่มให้แล้วนะคะ ตอนหน้าก็จบแล้วนะคะ <<<
>>> ช่วยโหวต คอมเม้นต์ด้วยนะคะ <<<
>>> ในการอัพตอนนี้เราอัพถึง 4 หนเลยนะ แต่มันไม่ได้ ครั้งแรก คอมแฮงค์ต้องรีใหม่ ครั้งที่ 2 เน็ตหลุด ครั้งที่ 3 คอมค้าง ครั้งที่ 4 ถึงจะอัพได้ โหดร้ายมากๆ T_T <<<
เมื่อพี่ฟางเดินออกจากห้องไปแล้ว ยัยรุ่นน้องคนนั้นก็เดินเข้าไปออเซาะอยู่ในอ้อมกอดของนายป๊อปปี้ พร้อมกับหันมาแสยะยิ้มส่งให้กับพวกเรา มันน่าจับตบนัก ฮึ่ย!!
เฟย์ : นี่เธอน่ะ! ทำคนอื่นเขาทะเลาะกันแล้วยังมีหน้ามาออเซาะอ้อล้ออยู่กับคนอื่นอีกนะ
... : คนอื่นที่ไหน นี่มันพี่ป๊อปปี้ ไม่ใช่คนอื่น
ขนมจีน : ไม่ใช่คนอื่นสำหรับเธอ แต่เธอน่ะใช่คนอื่นและเป็นคนนอกสำหรับไอป๊อปมันแน่!
ขนมจีนที่เริ่มระเบิดโทสะออกมาทีละน้อย ฉันเห็นขนมจีนกำหมัดแน่นเพื่อระงับความโกรธที่มีอยู่มากเกินขีดจำกัด ส่วนนายป๊อปปี้ก็เงียบเหมือนคนจิตหลุดออกจากร่างไปแล้ว
เฟย์ : นี่นายป๊อป! พูดอะไรบ้างสิ!
ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงของฉันเรียก ถึงกับสะดุ้ง พร้อมกับผลักรุ่นน้องออกจากอ้อมแขน ก่อนจะพูดออกมาว่า
ป๊อปปี้ : เฟย์ฉันขอโทษนะที่ทำให้ฟางเจ็บตัวและทำให้ฟางเสียใจ
เฟย์ : ไม่ ฉันไม่ให้อภัยนาย
ฉันพูดออกมา ป๊อปปี้เมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับทำหน้าสลด ก่อนจะก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด ฉันที่เห็นดังนั้นถึงกับแทบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่ ส่วนเพื่อนของฉันก็หันมาทำหน้าประมาณว่า 'แกจะไม่ให้อภัยมันจริงน่ะเหรอ' ตลกชะมัด
เฟย์ : ถ้านายไม่ไปง้อพี่สาวของฉันนะคะ คุณพี่เขย
ฉันที่เริ่มเห็นทุกคนทำหน้าเศร้าไปตามๆกัน ก็รีบพูดประโยคที่ควรจะพูดต่อจากประโยคนั้นทันที ป๊อปปี้เมื่อได้ยินดังนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างดีใจ
ป๊อปปี้ : ขอบใจมากนะเฟย์
เฟย์ : ยัง ยัง ยังอีก ยังไม่รีบไปอีก
ป๊อปปี้เมื่อได้ยินฉันพูดเตือนสติ ก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
เฟย์ : ง้อพี่สาวฉันให้สำเร็จนะคะ คุณพี่เขย
ฉันก็ไม่วายออกปากจะโกนแซวตามหลังป๊อปปี้ไป จัดการเรียบร้อยไปหนึ่งเรื่อง ฉันรีบหันกลับไปจัดการกับตัวต้นเหตุทันทีที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น
เฟย์ : นี่เธอน่ะ! กล้าดียังไงมาตบพี่สาวของฉันฮะ!
... : เอ่อ...
เฟย์ : ตอบมาสิ!!
ขนมจีน : พอเถอะเฟย์ เรื่องมันแล้วก็แล้วๆกันไป ส่วนเธออย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอเคยอยู่แก๊งเดียวกับยัยเกลน่ะ แต่เพราะเกิดความขัดแย้งกันเรื่อง 'ผู้ชาย' เธอจึงแยกตัวออกมา
... : นี่เธอ!
รุ่นน้องมองหน้าขนมจีนอย่างเอาเรื่อง แต่ยัยจีนก็ไม่มีท่าทีว่าจะสะทกสะท้านกับท่าทางแบบนั้นของรุ่นน้อง
ขนมจีน : ทำไมฉันพูดแทงใจดำเธอหรือไง ยัยแพท
ขนมจีนพูดสวนกลับอย่างกวนๆ ฉันทีเห็นว่า 2 คนนี้กำลังจะเปิดสงครามตัดหน้าฉันที่กำลังจะเริ่มก่อ ยอมไม่ได้ค่ะ! ฉันจึงพูดตัดหน้ายัยพวกนี้ออกมา
เฟย์ : หยุดเรื่องของเธอทั้งคู่ไว้ก่อนแล้วตอบมา เธอกล้าดียังไงมาตบพี่สาวของฉันน่ะฮะ!
แพท : เอ่อ...
เฟย์ : ตอบมาสิ! ตอบมา!!
ขนมจีน : เฟย์พอเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ก็ให้มันแล้วๆกันไปเถอะนะ ส่วนเธอไปได้แล้วไป
ขนมจีนที่พูดออกมา ทำให้พวกเราถึงกับอึ้ง เพราะปกติยัยนี่ยอมใครซะที่ไหน ฉันเห็นนะว่ายัยจีนเกือบจะเขมือบหัวรุ่นน้องคนนี้อยู่แล้ว แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้ใจเย็นอย่างกับน้ำแข็งแบบนี้นะ
แพท : ขอบคุณค่ะ รุ่นพี่
Part's Fang
ฉันเดินออกมาจากห้องอย่างไม่มีจุดมุ่งหมาย ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันแค่น้อยใจ ทำไมต้องเป็นฉันที่เสียใจ ทำไมต้องเป็นฉันที่เจ็บตัวตลอดเลย และฉันก็แอบน้อยใจป๊อปปี้อยู่ลึกๆ(ลึกมาก) ฉันแอบหวังอยู่ภายในใจว่าเขาจะตามฉันออกมา แต่ป่าวเลย เลิกหวั่นไหวได้แล้วยัยฟาง!! ฉันได้แต่พูดปลอบใจตัวเอง แต่ก็ไม่เคยตัดใจจากนายนั่นได้เลยซักครั้งเดียว
... : พี่ฟางครับ ผมชอบพี่ฟาง เป็นแฟนกับผมนะครับ
ฉันเมื่อเดินผ่านห้องkz 2 ซึ่งเป็นห้องเรียนของเด็ก ม.3-4 ก็ได้มีรุ่นน้องผู้ชาย ซึ่งฉันคาดว่าน่าจะแฟนคลับของฉัน ได้มาสารภาพรัก แล้วขอฉันเป็นแฟน ฉันพยายามแกะมือของตนเองออกจากมือของรุ่นน้องคนนั้น แต่ไม่ว่าฉันจะแกะยังไง สะบัดยังไงก็ไม่สามารถแกะมือของตนเองออกจากมือของรุ่นน้องคนนั้นได้เลย
... : ขอโทษนะครับ อย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนี้
มีคนมาช่วยฉันให้หลุดจากมือตุ๊กแกของรุ่นน้องคนนี้ได้ ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อนจะดูหน้าคนที่มาช่วยฉันเอาไว้ เมื่อฉันได้เห็นหน้าคนที่มาช่วยฉันเอาไว้ เส้นประสาทที่รับรู้ถึงความรู้สึกดีใจของฉันก็เริ่มทำงาน ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าคนที่มาช่วยฉันเอาไว้จะคือเขา ใช่เขาคนนั้นก็คือ 'ป๊อปปี้'
... : พี่มีสิทธิ์อะไรมาห้ามผมไม่ให้ยุ่งกับพี่ฟาง
ป๊อปปี้ : ขอโทษนะ อย่ามายุ่งกับคนของพี่ ฟางน่ะ My Girlfriend
... : ขอโทษครับรุ่นพี่ป๊อปปี้ ผมไม่ทราบจริงๆครับๆ
ป๊อปปี้ไม่ได้ตอบอะไรรุ่นน้องคนนั้น ได้แต่ลากฉันออกมาจากที่ตรงนั้น
ฟาง : นี่นาย! จะพาฉันไปไหนอ่ะ
ฉันร้องโวยวายทันทีที่ป๊อปปี้จับฉันยัดใส่รถของเขา ก่อนจะขับรถพาฉันออกจากโรงเรียนไป
ป๊อปปี้ : เธอไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอกน่า
ฟาง : นี่! โรงเรียนยังไม่เลิกนะ
ป๊อปปี้ : วันนี้ไม่มีสอน อาจารย์ประชุม
หมดหนทางที่ฉันจะโต้แย้งเขาได้ ตอนนี้เรากำลังมุ่งหน้าไปในที่ไหนซักแห่งในประเทศไทยนี่หล่ะ ซึ่งมีแต่ป๊อปปี้เท่านั้นที่จะรู้ได้ว่าตอนนี้เรากำลังเดินทางไปที่ไหน
>>> มาอัพเพิ่มให้แล้วนะคะ ตอนหน้าก็จบแล้วนะคะ <<<
>>> ช่วยโหวต คอมเม้นต์ด้วยนะคะ <<<
>>> ในการอัพตอนนี้เราอัพถึง 4 หนเลยนะ แต่มันไม่ได้ ครั้งแรก คอมแฮงค์ต้องรีใหม่ ครั้งที่ 2 เน็ตหลุด ครั้งที่ 3 คอมค้าง ครั้งที่ 4 ถึงจะอัพได้ โหดร้ายมากๆ T_T <<<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
