ยัยตัวแสบ VS นายเย็นชา
7.7
30) คนพิเศษของหัวใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความครืด ครืด ครืด
เสียงมือถือของฉันดังขึ้นในกระเป๋า ฉันกับป๊อปปี้รีบผละออกจากกันทันที ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาดู
=...เฟย์...=
ยัยเฟย์นี่เองนึกว่าใคร ฉันที่เห็นดังนั้นรีบกดรับทันที
ฟาง : ฮัลโหลเฟย์ ว่าไง
(เฟย์ : พี่ฟางอยู่ไหนอ่ะ)
ฟาง : พี่อยู่สวนสาธารณะ มีไรป่าวเฟย์
(เฟย์ : ป่าวค่ะพี่ฟาง เฟย์แค่จะบอกว่าเฟย์จะออกไปเที่ยวกับพวกนี้ข้างนอกนะ)
ฟาง : อืมๆ แล้วกลับกี่โมง
(เฟย์ : ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พี่ฟางเฟย์ฝากเก็บของด้วยนะ)
ฟาง : แกไม่ต้องมาทำเป็นฝากหรอกเฟย์ เพราะแกไม่เคยเก็บเลยต่างหาก
(เฟย์ : พี่ฟางอ่ะ รู้ทันอีกแล้ว งั้นแค่นี้นะคะ)
ฟาง : อืมๆ รีบๆกลับล่ะ อย่ากลับช้าเกินล่ะ
(เฟย์ : ค่ะพี่ฟาง)
เฟย์พูดจบก็วางสายไป ฉันหันไปดูป๊อปปี้ที่ตอนนี้นั่งหน้าบึ้งอยู่ที่เก้าอี้ยาว
ฟาง : ป๊อปเป็นไรอ่ะ
ป๊อปปี้ : ไม่มีไรหรอกฟาง แค่โดนขัดจังหวะเฉยๆ
ฟาง : อ๋อ 555 ดีแล้วล่ะ
ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน จนป๊อปปี้ที่ทำหน้าหมั่นไส้ฉัน เอื้อมมือมาผลักหัวของฉันอย่างหยอกล้อ
ป๊อปปี้ : ฟางนี่เราเป็นอะไรกันอ่ะ
ป๊อปปี้ที่อยู่ๆก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมาทันที
ฟาง : เป็นเพื่อนสนิทไง
ป๊อปปี้ : ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วอ่ะ เป็นอย่างอื่นได้ไหม
ฟาง : ไม่เป็นเพื่อนแล้วจะเป็นอะไรหล่ะ
ป๊อปปี้ : แฟน
ฟาง : ไม่ๆ นายยังไม่ได้ขอ แล้วถึงนายขอตอนนี้ฉันก็ไม่ตอบรับเป็นแฟนกับนายแน่ๆ
ป๊อปปี้ : ทำไมอ่ะ
ฟาง : นายก็จีบฉันให้ติดสิ! ><
ป๊อปปี้ : ก็ได้ๆ งั้นตอนนี้เป็นคนพิเศษของหัวใจก่อนก็แล้วกันนะ
ฟาง : บ้า ><
ฉันพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปตีแขนของป๊อปปี้เบาๆ
ป๊อปปี้ : เขินแล้วอย่ามาทำร้ายร่างกายกันสิฟาง 555
ป๊อปปี้พูดเย้ยฉัน พร้อมกับหัวเราะฉันไปด้วย
ฟาง : เชอะ!
ฉันก็ไม่น้อยหน้าหรอกนะ ตีหน้าเชิด พร้อมกับตีแขนป๊อปปี้แรงๆ
ป๊อปปี้ : โอ๊ย! แน่จริงก็ตีให้ทันสิ
ป๊อปปี้พูด ก่อนจะออกวิ่งไปข้างหน้า
ฟาง : ได้ นายอย่าท้าฉันนะ
ฉันกับป๊อปปี้วิ่งไล่กันไปเรื่อยๆเป็นเวลานาน จนตอนนี้พวกเราก็นั่งทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง แล้วอยู่ๆป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างๆฉันบนสนามหญ้าแห่งนี้ ก็เลื่อนตัวลงมานอนบนตักของฉัน
ป๊อปปี้ : ฟางขอนอนตักฟางได้ไหม
ฟาง : ก็ได้ๆ
ป๊อปปี้ : ฟางให้ป๊อปนอนตักฟางแค่คนเดียวนะ คนอื่นห้าม
ฟาง : ทำไมอ่ะ นี่มันตักฉันนะ
ป๊อปปี้ : ก็ป๊อปหวงอ่ะ
เมื่อป๊อปปี้พูดจบ เราทั้ง 2 คนก็เงียบไป พร้อมกับหน้าของเราที่แดงอย่างกับมะเขือเทศ
ป๊อปปี้ : อยากนอนอยู่แบบนี้นานๆจัง
ฟาง : ก็นอนไปสิ
ป๊อปปี้ : อืม ฟางห้ามให้คนอื่นนอนตักฟางนะ
ฉันไม่ตอบ ได้แต่เงียบ จนป๊อปปี้ต้องขอซ้ำอีกครั้ง
ป๊อปปี้ : นะฟางนะ
ฟาง : ก็ได้ๆ สัญญาเลยไม่ให้ใครนอนตักนอกจากนาย
ป๊อปปี้ : สัญญาแล้วนะ
ป๊อปปี้ยื่นนิ้วก้อยออกมาเพื่อให้ฉันเกี่ยวเพื่อเน้นย้ำว่าฉันได้สัญญากับเขาแล้วจริงๆ ฉันก็ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว พร้อมกับพูดออกมาว่า
ฟาง : อืม สัญญา ตักของฉันมีไว้ให้นายคนเดียวเท่านั้น
>>> ช่วยโหวต เม้น ติ ชม กันด้วยนะคะ <<<
เสียงมือถือของฉันดังขึ้นในกระเป๋า ฉันกับป๊อปปี้รีบผละออกจากกันทันที ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาดู
=...เฟย์...=
ยัยเฟย์นี่เองนึกว่าใคร ฉันที่เห็นดังนั้นรีบกดรับทันที
ฟาง : ฮัลโหลเฟย์ ว่าไง
(เฟย์ : พี่ฟางอยู่ไหนอ่ะ)
ฟาง : พี่อยู่สวนสาธารณะ มีไรป่าวเฟย์
(เฟย์ : ป่าวค่ะพี่ฟาง เฟย์แค่จะบอกว่าเฟย์จะออกไปเที่ยวกับพวกนี้ข้างนอกนะ)
ฟาง : อืมๆ แล้วกลับกี่โมง
(เฟย์ : ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พี่ฟางเฟย์ฝากเก็บของด้วยนะ)
ฟาง : แกไม่ต้องมาทำเป็นฝากหรอกเฟย์ เพราะแกไม่เคยเก็บเลยต่างหาก
(เฟย์ : พี่ฟางอ่ะ รู้ทันอีกแล้ว งั้นแค่นี้นะคะ)
ฟาง : อืมๆ รีบๆกลับล่ะ อย่ากลับช้าเกินล่ะ
(เฟย์ : ค่ะพี่ฟาง)
เฟย์พูดจบก็วางสายไป ฉันหันไปดูป๊อปปี้ที่ตอนนี้นั่งหน้าบึ้งอยู่ที่เก้าอี้ยาว
ฟาง : ป๊อปเป็นไรอ่ะ
ป๊อปปี้ : ไม่มีไรหรอกฟาง แค่โดนขัดจังหวะเฉยๆ
ฟาง : อ๋อ 555 ดีแล้วล่ะ
ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างสนุกสนาน จนป๊อปปี้ที่ทำหน้าหมั่นไส้ฉัน เอื้อมมือมาผลักหัวของฉันอย่างหยอกล้อ
ป๊อปปี้ : ฟางนี่เราเป็นอะไรกันอ่ะ
ป๊อปปี้ที่อยู่ๆก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมาทันที
ฟาง : เป็นเพื่อนสนิทไง
ป๊อปปี้ : ไม่อยากเป็นเพื่อนแล้วอ่ะ เป็นอย่างอื่นได้ไหม
ฟาง : ไม่เป็นเพื่อนแล้วจะเป็นอะไรหล่ะ
ป๊อปปี้ : แฟน
ฟาง : ไม่ๆ นายยังไม่ได้ขอ แล้วถึงนายขอตอนนี้ฉันก็ไม่ตอบรับเป็นแฟนกับนายแน่ๆ
ป๊อปปี้ : ทำไมอ่ะ
ฟาง : นายก็จีบฉันให้ติดสิ! ><
ป๊อปปี้ : ก็ได้ๆ งั้นตอนนี้เป็นคนพิเศษของหัวใจก่อนก็แล้วกันนะ
ฟาง : บ้า ><
ฉันพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปตีแขนของป๊อปปี้เบาๆ
ป๊อปปี้ : เขินแล้วอย่ามาทำร้ายร่างกายกันสิฟาง 555
ป๊อปปี้พูดเย้ยฉัน พร้อมกับหัวเราะฉันไปด้วย
ฟาง : เชอะ!
ฉันก็ไม่น้อยหน้าหรอกนะ ตีหน้าเชิด พร้อมกับตีแขนป๊อปปี้แรงๆ
ป๊อปปี้ : โอ๊ย! แน่จริงก็ตีให้ทันสิ
ป๊อปปี้พูด ก่อนจะออกวิ่งไปข้างหน้า
ฟาง : ได้ นายอย่าท้าฉันนะ
ฉันกับป๊อปปี้วิ่งไล่กันไปเรื่อยๆเป็นเวลานาน จนตอนนี้พวกเราก็นั่งทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง แล้วอยู่ๆป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างๆฉันบนสนามหญ้าแห่งนี้ ก็เลื่อนตัวลงมานอนบนตักของฉัน
ป๊อปปี้ : ฟางขอนอนตักฟางได้ไหม
ฟาง : ก็ได้ๆ
ป๊อปปี้ : ฟางให้ป๊อปนอนตักฟางแค่คนเดียวนะ คนอื่นห้าม
ฟาง : ทำไมอ่ะ นี่มันตักฉันนะ
ป๊อปปี้ : ก็ป๊อปหวงอ่ะ
เมื่อป๊อปปี้พูดจบ เราทั้ง 2 คนก็เงียบไป พร้อมกับหน้าของเราที่แดงอย่างกับมะเขือเทศ
ป๊อปปี้ : อยากนอนอยู่แบบนี้นานๆจัง
ฟาง : ก็นอนไปสิ
ป๊อปปี้ : อืม ฟางห้ามให้คนอื่นนอนตักฟางนะ
ฉันไม่ตอบ ได้แต่เงียบ จนป๊อปปี้ต้องขอซ้ำอีกครั้ง
ป๊อปปี้ : นะฟางนะ
ฟาง : ก็ได้ๆ สัญญาเลยไม่ให้ใครนอนตักนอกจากนาย
ป๊อปปี้ : สัญญาแล้วนะ
ป๊อปปี้ยื่นนิ้วก้อยออกมาเพื่อให้ฉันเกี่ยวเพื่อเน้นย้ำว่าฉันได้สัญญากับเขาแล้วจริงๆ ฉันก็ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว พร้อมกับพูดออกมาว่า
ฟาง : อืม สัญญา ตักของฉันมีไว้ให้นายคนเดียวเท่านั้น
>>> ช่วยโหวต เม้น ติ ชม กันด้วยนะคะ <<<
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ