ทะเบียนรัก ทะเบียนเเค้น

ถ้าคุณเคยฝันว่าอยากมีคู่ชีวิต อยากมีงานเเต่งงานคุณคิดดีหรือยัง

ความรักสีชมพูหอมหวานบางทีก็เต็มไปด้วยคาวเลือด ความเกลียดชัง

ความเศร้าโศก ความตาย ความทุกข์ทรมานที่มากล้นจากความรัก

.................................................

'นนท์คะ'เสียงเรียกอันไพเราะของพิมพ์อัปสรทำให้นนท์ปวิธต้องหันหน้ามา'เป็นไงพิมพ์'นนท์ปวิธถามไถ่พิมพ์อัปสรหลังจากที่เธอกลับ

'พิมพ์ก็สบายดีไงคะ ว่าเเต่นนท์เหอะคิดถึงพิมพ์หละสิ'

'ก็เเหงอยู่เเล้วมีเเฟนเป็นเเอร์นะ เผื่อโดนพวกโรคจิตมันลักไก่นนท์ก็ใจขาดตายพอดี'

'จ้า เอ่อ...เเล้วมาคนเดียวหรอ'

'มากับเจ๊นุดีน๊ะ'ว่าถึงนุดี นุดีก็โผล่มาพอดี

'หวัดดีจ้าพิมพ์'

'เช่นกันจ้า'

'นนท์ฉันเคลียร์ตารางงานให้เธอหมดเเล้วนะกรุณาว่างตามตาราง'

'เเล้วพรุ่งนี้นนท์ไปไหนหรอคะ'คำพูดของนุดีทำให้พิมพ์อัปสรอดสงสัยไม่ได้ว่านนท์ปวิธจะไปไหน

'เอ้า!นี่พิมพ์ยังไม่รู้หรอว่านนท์จะพาไปไหน'

'ไปร้านMarry Seasonหนะ ร้านเวดดิ้งชื่อดังเลยนะ'

พิมพ์อัปสรเริ่มบอกกับตัวเองอย่างงงๆว่า:เราบอกจะเเต่งงานหรอ:

'ทำเป็นอึ้งไปได้'นุดีกล่าวเมื่อเห็นอาการของพิมพ์อัปสร

'เเต่งงานกับนนท์นะ'

'นนท์ว่าไงนะ'

'เเต่งงานกับนนท์นะ'พิมพ์อัปสรอึ้งไปซักพักก่อนที่จะ'อื้ม'

'เย้!'นุดีกระโดดตัวโย่งเมื่อพิมพ์อัปสรรับรักของนนท์ปวิธ

'เจ๊เกินไปเเล้วนะผมสิต้องพูด'

'เเหมก็เจ๊ดีใจนี่'

นนท์ปวิธกอดพิมพ์อัปสรเเล้วยกตัวสะบัดสะบัดมาจนทุกคนหันมามอง

เเต่ไม่ได้ทำให้นนทืปวิธอายอะไรเลยเขาอยากประกาสให้คนรู้ว่าเขาจะเเต่งงานเเล้ว เขารักผู้หญิงคนนี้อย่างจริงใจ

................................................

ข่าวดีค๊า ข่าวดี เสียงนักข่าวในโทรทัศน์ดังเจื้อยเเจ้ว

ดาราหนุ่มไฟเเรงนามว่า นนท์ปวิธหรือน้องนนท์คนหล่อของเราประกาศที่จะเเต่งงานกับเเอโฮสเตสสาวสุดสวย ตัวอักษร พ พาน กลางสนามบิน เป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาจริงๆ

อมลรดาที่นั่งดูอยู่นั้นกำรีโมทเเล้วกดปิดไป เธอกัดฟันกรอดอย่างโกรธเเค้น

'มันคือใครกัน อักษรพ พานงั้นหรอ'

กริ๊งๆๆ

'สวัสดีคะอมลรดาพูด'

'นี่นนท์เองนะ'อมลรดาตื่นเต้นเมื่อได้ยินเสียงนนท์ปวิธ

'นนท์หรอว่าไงนนท์'

'มลคือว่านนท์อยากจะชวนมลมาช่วยพิมพ์เลือกเเบบชุดเเเต่งงานให้เจ้าสาวของนนท์หน่อยมลว่างมั้ย'คำพูดของนนท์ปวิธทำให้อมลรดาอยากเห็นหน้าของเจ้าสาวของนนท์ปวิธ

'ได้สิมลว่างเสมอเพื่อนนนท์'

'ขอบใจมลมากๆนะ'

'ไม่เป็นไรหรอก ยินดีด้วยนะ'อมลรดาเเสยะยิ้มพร้อมกับวางสาย

'ฉันไม่ได้ช่วยอะไรง่ายๆอย่างนั้นหรอมันต้องมีบางอย่างเเลกสิ'

.............................................