ชีวิตฉันให้นาย

" ดาดฟ้า "
" ฟาง! เฟย์ตามหมอด่วน! " ป๊อปปี้ที่ตะโกนบอกเฟย์ที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยเสียงที่ดังมากกกกกกกกกกกก
" อ่ะ! ค่ะ ค่ะ " เฟย์ที่ตกใจกับเสียงของป๊อปปี้และประโยคที่เค้าให้เธอไปตามหมอแต่พอสติกลับมาก็รีบวิ่งไปหาหมอทันที
 
 
 
" ตอนนี้คนไข้อาการน่าเป็นห่วงมากค่ะ ตอนนี้ยังหายใจเองไม่ได้แล้วคนไข้ก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราค่ะ หมอไม่อาจรู้ได้ว่าเค้าจะฟื้นมาเมื่อไหร่นะค่ะ ในเมื่อคนไข้ข้าวก็ไม่กินต้องให้วางยาตลอดถึงจะยอมกิน วันๆเอาแต่เครียด เศร้า ต่างๆนาๆ หมอขอตัวนะค่ะ " หมอสาวที่ออกจากห้องของฟางมาพร้อมร่างของฟางที่ถูกเข็นย้ายไปยังห้องอื่นๆ มาบอกรายละเอียดของฟางทั้งหมดซึ่งผลมันตรงกันข้ามกับที่พวกเราหวังเอาไว้เป็นอย่างมาก
ฟรึ่บ
ทันทีที่หมอสาวเดินออกไปเฟย์ก็ถึงกับทรุดลงไปกับพื้นทันที
" เฟย์ ไม่เป็นไรนะครับ ยังไงฟางเค้าก็ต้องกลับมาน่ะ " เขื่อนรีบเข้ามาปลอบเฟย์ทันทีที่เห็นอาการของเฟย์
" ฮึกๆ ฮืออออออออออออ "
" เฟย์ " เขื่อนเรียกชื่อเฟย์ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
" ฮึกๆเพราะพี่ป๊อปคนเดียว ทำไมใจร้ายยังงี้ " เฟย์หันมาตวามใส่ป๊อปปี้
" ฉัน ฉันผิดไปแล้ว " ป๊อปปี้พูดเสร็จก็กำลังจะเดินออกไปจากที่ตรงนี้แต่จะไปยังห้องของฟางแทน
หลังจากนั้น 3 เดือน
ทุกคนต่างก็มาเยี่ยมเยียนฟางตลอดไม่ขาดสาย เขื่อนกับเฟย์ต่างก็ทำงานเลี้ยงลูกและมาเยี่ยมฟาง  ป๊อปปี้ก็เลิกเจ้าชู้หันมาให้ความรักกับลูกๆ งาน ทุกคนรอบตัว รวมกระทั่ง คนที่นอนอยู่
 แอ๊ด
" มีไรหรอค่ะคุณหมอ? " เฟย์ถามหมอสาวที่ก้าวเข้ามาในห้องอย่าง
" คือ หมอจะมาบอกว่าอาการของคุณฟางไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้นเลยมีแต่แย่ลง แย่ลงขึ้นทุกวันถ้าพรุ่งนี้คุณฟางยังไม่ฟื้นมีสิทธิ์ที่เธอจะไม่ฟื้นตลอดไปค่ะ " คุณหมอพูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย
" ค่ะ " เฟย์ขานรับคุณหมอก่อนที่คุณหมอจะเดินออกไป
" ฮึกๆๆๆๆฮือออออออออ " เฟย์ได้แต่ร้องคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด
ตี 5 ของวันใหม่
ทุกคนต่างก็ไม่หลับไม่นอนรอเฝ้าฟางที่จะฟื้นขึ้นมาหาเค้า แต่ก็มีเสียงทำร้ายหัวใจพวกเค้าลง
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
" ไม่ ไม่ พี่ฟาง พี่ฟางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง " เฟย์ที่เห็นดังนั้นก็ส่งเสียงร้องก่อนที่จะหมดสติไป
" เฟย์ เดี๋ยวฉัน ฮึก พาเฟย์ไปก่อนนะ " เขื่อนพูดด้วยเสียงสั่นๆติดสะอื้น
ป๊อปปี้ถอดพวกเครื่องช่วยหายใจทุกอย่างออกจากตัวฟางแล้วอุ้มฟางออกมาจากห้อง
" เอ่อ คุณภาณุค่ะจะพาคุณฟางไปไหนค่ะ ? "
" ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เธอไปจากทุกคนก็จริงแต่เธอยังมีตัวตรสำหรับผมอยู่ "
ดาดฟ้า
ป๊อปปี้วางฟางลงบนพื้นแต่ยังอยู่ในอ้อมกอดของเค้า ป๊อปปี้ไล่จูบหน้าผากมนของฟาง จูบแก้มทั้ง2ข้าง จูบคางมน จูบจมูกเรียว จูบริมฝีปากของเธออย่างอ่อนหวาน
" ฟางครับ ฟาง ฮึกๆ ตื่นขึ้นมาซิครับ เห็นมั้ยพระอาทิตย์ใกล้จะขึ้นแล้วในอีกไม่กีนาทีเท่านั้นเอง ฮึกๆ ฟางครับ ป๊อปรักฟางนะครับ ฮึก ฟาง "
" .............. "
" ฮึกๆๆ ฟางครับ ฟาง "
" .................. "
" ฟางครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ " ป๊อปปี้ตะโกนออกมาสุดเสียงทันทีที่เค้ารู้ว่าเธอจะไม่ฟื้นมาอีกแล้ว
" ความรักของป๊ฮปมันชั่งมาก ทำร้ายฟาง ให้ฟางเจ็บ ทำร้ายลูกของเรา ทำร้ายทุกอย่างของเรา ป๊อปอยากจะดูแล ให้ความอบอุ่น ความห่วงใย ความปรารถนาดี ความรักให้กับฟางนะครับ ฮึกๆๆๆๆๆๆๆๆ " ป๊อปปี้พูดเสร็จก็รั้งร่างบางที่นอนไร้วิญญาณเข้ามากอดไว้อย่างกับกลัวว่าจะมีใครมาพลากเค้า2คนออกไปจากกันตลอดไปไม่ว่าจะเป็น วิญญาณ ร่างกายของเธอ ใบหน้าสวนหวานซีดซุกอยู่กับอกแกร่งที่มอบความอบอุ่นให้เธออยู่


 

ตอนหน้าจะเป็นยังต้องติดตามนะค่ะเอาคอมเม้นให้ถึง 120 หรือมากว่านี้ได้มั้ยอ่า คอมเม้นน้อยจัง ถ้าน้อยไม่อัพน่ะ ตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้วด้วย ฟางอยู่หรือไปก็ขึ้นอยู่กับคอมเม้นทะลุเป้ารึป่าว เรามีอีกหลายเรื่องฝากด้วยนะค่ะ อ้อ! แล้วโหวตอ่ะถึง 20 ได้มั้ยค่ะ จำนวนโหวตอ่ค่ะ ไม่เคนได้สูงๆเลยอ่ะ น่ะขอน่ะค่ะตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้วน่ะ เราไม่เคยกำหนดคอมเม้นหรือผลโหวตเลยนะแต่เราก็อยากมีคอมเม้นที่มันทะล๋องทะลายอย่างกับคนอื่นเค้าบ้าง ขอนะ