ชีวิตฉันให้นาย

" พอกันที! "
" ป๊อปค่ะ ว้าย! " ฟางร้องเสียงหลงทันทีที่เผลอไปเหยียบยกบราหน้าหวานๆที่พึ่งเปื้อนรอยยิ้มค่อยๆหุบเก็บรอยยิ้มนั้นให้หายไป
" เฮ้ย! ฟางเข้ามาทำไม? "
" เย๊ย! ทำไมไม่เคาะประตู? "
" ฮึกๆถ้าฉันไม่เข้ามาฉันก็ไม่รู้น่ะซิว่าคุณพาผู้หญิงคนนี้มาร่วมรักกันบนเตียงของฉัน! บ้านของฉันทั้งๆที่ฉันเคยบอกคุณไปแล้วว่าห้ามมาร่วมรักกันบนเตียงของฉัน! ฉันเคยบอกแล้วแตในเมื่อคุณทำตามสัญญาไม่ได้ ฉันขอยกป๊อปปี้ให้กับเธอน่ะ! " ฟางพูดกับป๊อปก่อนจะหันไปพูดกับผู้หญิงที่นอนเปลือยอยู่ไม่ซินุ่งผ้าคุณหนูนั่งอยู่บนเตียงข้างๆป๊อปปี้...สามีของเธอ
" ฟาง!ผมไม่ใช่สิ่งของน่ะที่จะยกให้ใครก็ได้! "
" ฉันก็ไม่ใช่เสื้อผ้าที่พึ่งซื้อมาใหม่ก็ถนุถนอมอย่างลูกในไส้แต่พอเวลาผ่านไปก็เขี่ยทิ้งอย่างไม่แยแส บางทีคูณอาจคิดว่าคุณไม่ได้ทิ้งฉัน คูณยังอยู่กับฉันเสมอ ฉันอยากจะบอกว่า ฉันเจ็บ เจ็บมานาน เจ็บมามาก ฉันพยายามอดทน ฉันพยายามมอบความสุขให้คุณแม้กระทั่งยอมให้คุณไปมีคนอื่น แต่ขออย่างเดียวเตียงๆนั้นเก็บไว้ให้เรา2คน เรา2คนเท่านั้นแต่คุณรักษาสัญญาไม่ได้ คุณมันไม่ใช่มนุษย์ คุณไม่มีหัวใจ ชีวิต หัวใจ เลือด เนื้อของคุณทำด้วยอะไรกันห่ะ?ถึงทำร้ายผู้หญิงคนนี้ได้ลงคอ ทั้งๆที่เธอถนุถนอมคุณเหมือนผ้าที่ซื้อมาใหม่ ใหม่จนไม่มีวันเก่าได้ แต่วันนี้มันจะเก่าและจะเก่าตลอดไป พอกันที! " ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้พร้อมน้ำตาที่ไหลรินและความทุกข์ ความโกรธในใจ
" ฟาง " ป๊อปปี้เรียกชื่อหญิงสาวที่มีศักดิ์เป็นภรรยาของตนที่ตอนนี้ใบหน้ามีแต่น้ำตาและแววตาแห่งความเศร้าออกมาเสียงแผ่ว
" พี่ฟางค่ะ! " เฟย์ที่ได้ยินเสียงดังโหวกเหวกด้านบนก็รีบวิ่งขึ้นมาดูแต่ก็เห็นบางอย่างที่อยู่บนเตียง
" เฟย์รอเขื่อนด้วย " เขื่อนที่วิ่งมาทีหลังเฟย์ก็เกิดอาการตกใจเช่นเดียวดับเฟย์ในตอนนี้
" พอ พอได้แล้ว ฉันไม่ชอบละครน้ำเน่า แกถ้ายกให้ฉันแล้วไปเซ็นใบหย่าให้ฉันด้วยหล่ะ " ผู้หญิงคนนั้นลุกจากเตียงแล้วเดินมาประชันหน้ากับฟางแล้วพูดกับฟางก่อนจะผลักฟางอย่างสุดแรงเกิดทำให้ตัวของฟางกระแทกกับกำพงแล้วหน้าท้องของฟางก็ไปกระแทกต่อที่โต๊ะไม้เข้าอย่างจัง
" โอ๊ย! " ฟางร้องออกมาเมื่อเริ่มมีอาการเจ็บปวดขึ้นมาก่อนที่ตัวเองจะกวาดสายตาลงไปมองที่พื้นเพราะมือทั้งสองข้างของเธอวางอยู่บนพื้นแล้วรู้สึกเปียกพอก้มลงไปดูปรากฎว่าสิ่งเธอคิดว่ามันเปียกเพราะน้ำอาจหกแต่มันไม่ใช่ มันคือ เลือด เลือดของเด็ก เด็กในท้องเธอซึ่งคือลูกของเธอและเค้า
ฟางยกมือขึ้นมาดูด้วยแววตาสั่นระริกระริก คนอื่นที่มองอยู่ก็เกิดอาการอึ้งค้างก่อนที่สติจะกลับมาเพราะ
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! " ฟางกรี๊ดออกมาด้วยความเสียใจที่เข้ามาลุมเธออย่างไม่มีถดถอยจนสลบไปจนเขื่อนต้องรีบอุ้มฟางไปโรงพยาบาลตามด้วยเฟย์ โฟร์ ฟอร์ ป๊อกกี้ ข้าวฟ่าง และป๊อปปี้
ตอนนี้พวกเราก็รออยู่หน้าห้องผ่าตัดนานมากแล้ว นานร่วม 2 ชั่วโมงครึ่งก็ไม่มีวี่แววว่าหมอจะออกมา
แอ๊ด เสียงสวรรค์ของพวกเค้าดังขึ้นส่งผลใทกคนลุกขึ้นแล้ววิ่งปรี่มาหาคุณหมอ
" คุณหมอ? "
" หมอเสียใจด้วยนะค่ะเด็กไม่รอดค่ะส่วนคุณแม่ปลอดภัยดีค่ะ แต่ยังไงคุณแม่ก็ต้องอยู่ในโรงพยาบาลและอยู่ในสายตาของหมอและพยาบาลนะค่ะเพราะหมอเห็นมาเยอะแล้วสำหรับคนเป็นแม่ที่ลูกจบชีวิตลงบ้างก็เสียสติหรือจะอะไรต่างๆนาๆมันก็แล้วแต่ความเข้มเข็งของคนเป็นแม่ จิตใจของคนเป็นแม่นะค่ะ " พอคุณหมอสาวพูดเสร็จก็เดินออกไปและสักพักก็มีบุรุษพยาบาลเข็นเตียงคนไข้ที่ฟางกำลังนอนอยู่ไปยังห้อง 203
' ผมเห็นหน้าฟางซีดมากคงจะเสียเลือดมาก ' ป๊อปปี้
' รอให้พี่ฟางฟื้นก่อนเหอะ ฉันจะบังคับให้พี่ฟางหย่ากับนาย ' เฟย์
' ไอป๊อปแกมัน...ฉันหล่ะอยากตัดขาดกับแกจริงๆเลยว่ะ ' เขื่อน
' คุณแม่ปลอดภัยแล้วแต่น้อง.... ' ป๊อกกี้กับข้าวฟ่าง
' คุณอาปลอดภัยแล้ว ดีใจจังแต่น้องก็ไปแล้วซินะ ' โฟร์และฟอร์



เดี๋ยวก็จบนะค่ะยังอีกหลายเรื่องฝากติดตามทุกเรื่องเลยนะค่ะใกล้จบแล้วขอโหวต+คอมเม้นเยอะๆนะค่ะเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์น่ะ ส่วนคนอื่นๆอีกหลายคนที่ยังแต่งไม่เสร็จก็แต่งให้เสร็จนะค่ะเพราะบางคนไรเตอร์รออยู่ ไม่ว่าเป็น แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง ผมรักยัยเลขา ช่วยไม่ได้เธออยากเซ็กซี่ เธอเป็นแฟนฉันนะ รักนี้สลับคู่ และอื่นๆอีกที่ไรเตอร์รอเรามีเรื่องใหม่มาอีกแล้วฝากด้วยนะค่ะ