Love My Blood รักใสใสขององค์ชายแวมไพร์
6.9
1) เจอกัน ณ โลกใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพียะ ! เสียงตบหน้าดังไปทั่วห้อง ห้องที่ประดับไปด้วยเครื่องคาราโอเกะ และแสงสีเสียง ฉันมีนามว่าิ เดซีลี่ ตอนนี้
ฉันกำลังเสียใจมากเพราะผู้ชายที่นอกใจฉัน ฉันร้ก็ตอนที่หมอนี่มาที่ร้านคาราโอเกะแล้วกำลังโอบผู้หญิงมัน
ทำให้ฉันเสียใจมาก ฉันเดินออกไปหน้าร้านแล้วปาดน้ำตาแล้วพยายามบอกตัวเองว่าไม่เปนไร ไม่เปนไรผู้ชายไม่ได้มี
คนเดียวในโลก ซะ....ซะ.... ที่ไหนเล่า!!!!!
-แย่จริงๆ เฮ้อ ให้ตายสิ...-
ฉันเดินมาึยังห้องนอนตัวเองแล้วเปิดประตูห้องออก แล้วโน้มตัวลงไปบนเตียงด้วยความอ่อนล้าแล้วฉันก็ต้องตกใจเมื่อ
รู้สึกว่าเตียงมันนุ่มกว่าปกติฉันเลยค่อยๆยกผ้าห่มออกแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบผู้ชายใส่เสื้อผ้าหรูหราแต่มันไม่ได้เป็น
เสื้อผ้าในยุคปัจจุบันแต่ตอนนี้ไม่มีอะไรตกใจมากกว่ามีผู้ชายมานอนอยู่บนเตียงนอนในห้องตอนนี้ฉันอยู่หลังแล้วพอ
หลังชิดผนังแล้วฉันพยายามจะตั้งสติแต่มือพาซวยดันไปปัดนิตยสารจนตกจากโต๊ะ ทำให้ร่างี่หมดสติค่อยๆขยับแล้ว
ตาที่หลับพริ้มนั้นค่อยๆเปิดออก เขาค่อยมองไปรอบๆห้องและมาสะดุดกับฉันที่ผงะนั่งอยู่ชิดผนัง เค้าค่อยๆเดินมาหา
ฉัน...
ปัง!
"เธอเป็นใคร ? "
"..."
ตอนนี้ฉันไม่แม้่แต่จะเปรีงเสียงเพราะตอนนี้ฉันแน่ใจว่าบรรยากาศรอบเย็นยะเยือกไปหมดฉันตัวสั่นไปหมด เค้า
ค่อยๆยกมือแล้วจับคางฉันให้เงยหน้าเพื่ออะไรก็ไม่ร้เค้าค่อยโน้มตัวหน้าลงแล้วก็ประกบริมฝีปากมันทำให้ฉันหน้า
แดงและก็ทำให้หัวใจเต้นระรัวไปหมด ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะ.....
ฉันกำลังเสียใจมากเพราะผู้ชายที่นอกใจฉัน ฉันร้ก็ตอนที่หมอนี่มาที่ร้านคาราโอเกะแล้วกำลังโอบผู้หญิงมัน
ทำให้ฉันเสียใจมาก ฉันเดินออกไปหน้าร้านแล้วปาดน้ำตาแล้วพยายามบอกตัวเองว่าไม่เปนไร ไม่เปนไรผู้ชายไม่ได้มี
คนเดียวในโลก ซะ....ซะ.... ที่ไหนเล่า!!!!!
-แย่จริงๆ เฮ้อ ให้ตายสิ...-
ฉันเดินมาึยังห้องนอนตัวเองแล้วเปิดประตูห้องออก แล้วโน้มตัวลงไปบนเตียงด้วยความอ่อนล้าแล้วฉันก็ต้องตกใจเมื่อ
รู้สึกว่าเตียงมันนุ่มกว่าปกติฉันเลยค่อยๆยกผ้าห่มออกแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบผู้ชายใส่เสื้อผ้าหรูหราแต่มันไม่ได้เป็น
เสื้อผ้าในยุคปัจจุบันแต่ตอนนี้ไม่มีอะไรตกใจมากกว่ามีผู้ชายมานอนอยู่บนเตียงนอนในห้องตอนนี้ฉันอยู่หลังแล้วพอ
หลังชิดผนังแล้วฉันพยายามจะตั้งสติแต่มือพาซวยดันไปปัดนิตยสารจนตกจากโต๊ะ ทำให้ร่างี่หมดสติค่อยๆขยับแล้ว
ตาที่หลับพริ้มนั้นค่อยๆเปิดออก เขาค่อยมองไปรอบๆห้องและมาสะดุดกับฉันที่ผงะนั่งอยู่ชิดผนัง เค้าค่อยๆเดินมาหา
ฉัน...
ปัง!
"เธอเป็นใคร ? "
"..."
ตอนนี้ฉันไม่แม้่แต่จะเปรีงเสียงเพราะตอนนี้ฉันแน่ใจว่าบรรยากาศรอบเย็นยะเยือกไปหมดฉันตัวสั่นไปหมด เค้า
ค่อยๆยกมือแล้วจับคางฉันให้เงยหน้าเพื่ออะไรก็ไม่ร้เค้าค่อยโน้มตัวหน้าลงแล้วก็ประกบริมฝีปากมันทำให้ฉันหน้า
แดงและก็ทำให้หัวใจเต้นระรัวไปหมด ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะ.....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ