lesson of angel 365วันเดิมพันหัวใจยัยจอมป่วน

Lesson  four
 
 
 
ชีวิคใหม่ ? (2)
 
 

               วันนี้ถือว่าเป็นวันมหาซวยของผมเลยครับ นอกจากจะต้องมาโดนคนที่ผมรักบอกเลิกยังต้องมาแบกยัยบ้าที่ไหนไม่รู้กลับบ้านมาด้วย = =;
 
                นาซูโอมิ ริวตะ นามสกุลผมไม่มีใครคนไหนในญี่ปุ่นไม่รู้จัก เพราะผมเกิดมาในตระกูลผู้ดีติดลำดับต้นๆของประเทศ นอกจากฐานะผมจะดีแล้ว ผมยังมีหน้าตาที่ดีอีกด้วย (ไม่ค่อยพรีเซต์นตัวเองเลยไง) - -“
 
                “ยัยลิงบ้านี่เป็นใครกัน อยู่ๆมาเป็นลมต่อหน้าแบบนั้น คนเขาก็หาว่าฉันทำอะไรเธอสิยัยบ้า” วันนี้ต้องเป็นวันที่พระเจ้ากลั่นแกล้งผมแน่ๆ เหอะๆ ให้ตายเถอะ
 
                ผมแบกยัยลิงปากจัดขึ้นรถสปอร์ตคันหรูสีขาวของผม แล้วขับพากลับบ้านมา ตอนนั้นผมคิดไม่ออกจริงๆว่าจะพาไปไหน พาไปรพ.ก็กลัวว่ามันจะวุ่นวาย ถ้าพาไปโรงแรมก็เรื่องเยอะอีก เหอะๆ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว =____=;
 
                เมื่อถึงบ้านผมก็รีบแบกยัยนี่ลงมาจากรถอีกครั้ง เหอะๆคนหรือฮิปโปหนักชิบ
 
                “ปิ้งป่องงง..ปิ้งป่องงง..” เสียงอาจจะแปลกหน่อย สาบานได้ว่านี่แหละกริ่งหน้าบ้านผมเอง
                “มาแล้วค่า มาแล้วววว.. อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ดกระตู้หู้แว๊กก..!! @@$#%$%^@!$&  O[]O  ”  
อากิแม่บ้านที่บ้านผมตกใจเมื่อเปิดประตูมาพบว่าผมแบกผู้หญิงนิรนามเข้ามาในบ้าน
 
                “อากิ จะตะโกนโวยวายทำไมกัน ใครมาเหรอ... กรี๊ดอุ๊ยว๊ายยยยย!!! O( )o”
ส่วนนี่แม่ผมครับ แม่เองก็ตกใจไปด้วยคน
 
                “อะไรกันที่รักเสียงดังเชียว.. เห้ยยยยย!!! O_O”
พ่อผมก็อีกคนครับ ผมเอาผู้หญิงเข้าบ้านมันน่าตกใจมากเลยรึไงเนี่ย - -;;
 
                “เอ่อ..ทุกคนครับผม..."
                “ไม่นะริวตะ ลูกไม่ใช่คนแบบนี้ โอยแม่จะเป็นลม T ^T” แม่ครับผมยังไม่ทันพูดอะไรเลยอย่าเพิ่งตัดสินไปเองได้มั้ย = =;
 
                “ใจเย็นที่รักอย่าเพิ่งเป็นอะไรก่อน ริวตะ แกไปทำอะไรหนูคนนี้ ไหนว่าจะออกไปเที่ยวกับหนูมิกะ แล้วแกทำไม.. ไม่น่าเลยผิดที่พ่อกับไม่ไว้ใจแกจริงๆ” เอาเข้าไปพ่อแม่ผม เหอะๆๆ - -“
 
                “เห้ออ.. ช่วยเอายัยนี่ไปที่ห้องก่อนได้มั้ยครับ ผมหนักเมื่อยหลังหมดแล้ว เหนื่อยด้วย”
ผมถอดหายใจเฮือกใหญ่ เหนื่อยใจกับคนรอบข้างจริงๆ -____________-;
 
                “อากิพาคุณหนูคนนี้ไปพักที่ห้องพักแขก จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หนูเขาด้วยแล้วกันนะจ๊ะ ส่วนเราริวตะ ตามแม่กับพ่อมาที่ห้องนั่งเล่นเรามีเรื่องต้องคุยกัน = 3= “

แม่พูดจบก็เดินสะบัดหน้าเข้าไปที่ห้องรับแขกโดยมีพ่อเดินตามไปด้วยอีกคน ผมส่งตัวยัยลิงให้กับคนรับใช้ในบ้านเพื่อให้แบกขึ้นไปนอนบนห้องตามระเบียบ จากนั้นผมก็เดินไปหาพ่อกับแม่ในห้องนั่นเล่น
 
                “ไหนบอกมาสิว่าเรื่องมันเป็นมายังไง ? ทำไมอยู่ๆลูกถึงพาแม่หนูนั่นมาที่บ้านได้ ? ไปรู้จักกันมาตอนไหน ? แล้วเป็นใครมาจากไหน ?” แม่รัวคำถามมาที่ผมทำเอาแทบตั้งตัวไม่ทัน
 
                “ผมก็ออกไปตามนัดของมิกะล่ะครับ แล้วผมก็ไปเจอยัยนี่ อยู่ๆยัยนี่ก็เป็นลมผมไม่รู้จะทำไงเลยต้องพามาที่บ้านครับ”
เมื่อฟังเรื่องของผมพ่อกับแม่ก็พยักหน้ากันอย่างเข้าใจ
 
                “นั่นสิพ่อก็ว่าอยู่ว่าริวตะคงไม่พาหญิงเข้าบ้านง่ายๆหรอก ถ้าเป็นไอ้ไดจิมันคงไม่ตกใจ 555555555”
ยังจะหัวเราะอีกนะครับพ่อ เมื่อกี้ก็แทบจะด่าผมอยู่ไม่ใช่เหรอ - -“
 
                “อืม แล้วทำไมรีบกลับจังล่ะจ๊ะเนี่ย ไม่ได้ไปเที่ยวกับหนูมิกะจังเหรอจ๊ะลูก ?” แม่หันมาถามผม
 
                “ไม่ครับ ผมโดนมิกะบอกเลิก -_-;”
                “อุ๊ยตายจริง! อย่าเสียใจนะจ๊ะลูก บางทีมิกะจังเขาอาจจะมีเหตุผลอะไรบางอย่างก็ได้นะจ๊ะ” เหตุผล ? ไปชอบคนอื่นล่ะสิไม่ว่า
 
                “ชั่งมันเถอะครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำพักก่อนนะครับ” ผมเดินออกมาแบบมึนๆเดินตรงไปที่ห้องของตัวเอง
 
                วันนี้ผมเหนื่อยจริงๆ เหมือนมันจะเศร้านะแต่แปลกที่ผมไม่เศร้าเท่าที่ควร หรือเพราะวันนี้เจอแต่เรื่องวุ่นๆ เป็นเพราะยัยบ้านั่นแท้ๆ วันที่แสนสงบสุขของผมเลยเปลี่ยนเป็นวุ่นวายแบบนี้ - -
 
                “เมื่อไหร่เราจะได้เห็นรอยยิ้มของลูกคะคุณ เขาโตขึ้นยิ่งเย็นชานะคะเนี่ย”
                “ผมเขาคงต้องรู้จักความรักที่แท้จริงล่ะมั้ง เขาถึงจะยิ้มแบบมีความสุขได้”
 
 
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป
 
อัพอีกตอนแล้วนะคะ อิอิ ติมตามกันต่อไปด้วยน๊าาาา ขอบคุณค่าา