MY CLOSE FRIEND

ย้อนกลับไปตอนตี 5

FANG SAY

อย่าให้ความหวังทั้งๆที่เธอก็ยังต้องมีเขา

I PHONE ของฉันดังขึ้น ใครโทรมาเวลานี้เนี้ยคนจะนอนเว้ย

"ฮัลโหล ฟางเหรออยู่ไหน" ที่แท้ก็ไอ้ป็อปนี่เอง

"อยู่บ้าน"ฉันตอบทั้งที่ยังหลับตาอยู่

"แกมาหาฉันที่บ้านหน่อยดิ"ป็อปปี้ถามฉัน คำถามนี้ทำให้ฉันลืมตาในทันที

"ทำไมอ่ะ" ฉันถามอย่างสงสัยสุดๆ

"แกมาก่อนเหอะแล้วแกจะรู้เอง" แลัวมันก็วางทันที โถ่คนกำลังนอนมาปลุกให้ไปหาทำไมตอนนี้เนี้ย ฉันละเบื่อจริงๆเลยไอ้ป็อปเนี้ยมันชอบกวนเวลาพักผ่อนของฉัน แล้วฉันก็ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยิบ IPODมาฟังแก้เซ็งด้วย แล้วก็หยิบกุณแจรถ  BMWของฉัน

  แล้วในที่สุดฉันก็ขับรถมาถึงบ้านไอ้ป๊อปปี้สักทีตลอดทางที่ขับมาฉันก็หาวมาตลอดทางเลยล่ะ เพราะเวลา ตี 5ใครจะไปตื่นโรงเรียนเข้าตั้ง07.30 น. ตื่น07.25 ก็ทัน เพราะว่าบ้านฉันและบ้านไอ้ป็อปมันไม่อยู่ไกลจากโรงเรียนเลย แล้วประตูบ้านของป็อปปี้ก็เปิดออกให้รถของฉันเข้าไป รถฉันขับเข้าไปอย่างชำนาญเพราะว่าฉันเข้านอกออกในบ้านป๊อปบ่อยมาก  ฉันจอดรถไว้ที่โรงรถของบ้านป๊อป แล้วก็เดินเข้าไปในบ้านอย่างเซๆ เพราะอยากจะหลับจะแย่อยู่แล้ว ฉันขึ้นไปยังห้องนอนของป็อปปี้โดยไม่หลงทาง แล้วฉันก็เปิดประตูห้องของป็อปปี้

"ป็อปแกอยู่ว่ะ"ฉันพูดพร้อมเอามือเกาหัวของตัวเองอย่างอารมณ์เสียสุดๆ ทำไมห้องไอ้ป็อปมันมืดแบบนี้ปกติมันก็ไม่เคยมืดแบบนี้มาก่อน

"ป๊อป" ฉันยังคงถามหาป็อปต่อไปเรื้อยๆ

"ไอป๊อปฉันไม่เล่นด้วยนะ" ฉันพูดอย่างรู้ทันว่าไอ้เพื่อนตัวแสบมันจะทำอไร

"โถ่ ฟาง ทำไมรู้ก่อนทุกทีเลยล่ะ มันไม่สนุกเลยนะรู้มั๊ย"ไอ้ป๊อปพูดอย่างเดียวไม่พอมันดันกอดฉันจากด้านหลังแล้วเอาหน้าของมันมาสบที่ไหล่ของฉัน

"นิ แล้วโทรเรียกฉันมามีอะไร"ฉันพูดกับป๊อปแล้วพยายามเอามือของป็อปออกแต่มันดันกอดฉันแน่นกว่าเดิม

"โทรหาแฟนจำเป็นต้องมีธุระด้วยเหรอ" ไอ้ป็อปมันพูดกวนบาทาฉันจริงๆเลยแล้วฉันก็เอามือหนาๆของไอ้ป็อปออกจากเอวฉันจนได้ แล้วฉันก็หันหน้าไปคุยกับป็อป

"ฉันไปเป็นแฟนกับแกตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ"แล้วฉันก็เดินตรงมาที่เตียงของไอ้ป็อปแล้วฉันก็ล้มตัวลงไปนอนบนเตียงของป็อป

"โถ่ ฟาง ทำไมพูดไม่เพราะแบบนี้"วันนี้มันแปลกเว้ย ปกติเวลาเราอยู่ด้วยกัน เราจะไม่พูดเพราะ แต่ทำไมวันนี้มันแปลกจัง

"ก็ปกตินิ ฉันก็พูดไม่เพราะแบบนี้มาตั้งนานแล้ว"ไอ้นับวันมันยิ่งทำตัวผิดปกตมากขึ้นทุกที

"แล้วนี่โทรหาฉันมีไร" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะฉันกลัวว่ามันจะยาว ฉันไม่อยากเถียงกับไอ้ป็อป เถียงกับมันทีไรมันก็ชนะทุกที

"ฉันอยากให้แกช่วยฉันหน่อยอ่ะ"นั้นไงฉันว่าแล้วว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ

"แล้วให้ฉันช่วยอะไรอ่ะ" ฉันถามป็อปเพราะฉันเดาไม่ออกว่ามันจะให้ฉันช่วยอะไร

"แกรู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นประธานนักเรียน  แล้วแกก็รู้ใช่ไหมว่า รองประธานของฉันมีสองคนคือ ไอ้โมะ ไอ้เขื่อน"

ไอ้มันถามยังกับฉันเป็นนักเรียนพึ่งเข้ามาใหม่

"เออ ฉันรู้ นี่ฉันอยู่โรงเรียนนี้ตั้งแต่อนุบาลนะเว้ยทำไมฉันจะไม่รู้"ฉันตอบไอ้ป็อปอย่างหมั่นไส้

"แกเคยสัญญากับฉันว่าแกจะช่วยฉันทุกเรื่องจำได้ไหม" ฉันไปสัญญากับมันตอนไหน อ๋อ ฉันเคยสัญญากับป็อปปี้ตอนเด็กๆแต่มันก็นานมากแล้วนะ

"จำได้" ฉันพูดพร้อมกับเอาหัวของตัวเองหนุนตักของป็อปปี้ทันทีแล้วเอาหมีพูของป็อปปี้มากอด

"'งั้น ฉันจะให้แกช่วยแกต้อง เป็นเลขาให้ฉัน "ไอ้ป็อปปี้บอกฉันแล้วมาก็เอามือของมันมาลูบที่ผมของฉันเบาๆ

" นี้แก ล้อฉันเล่นใช่ไหม" ฉันถามป็อปปี้ เพราะว่าฉันมันเป็นคนไม่เอาไหนเลย

"ฉันพูดจริง ฉันพูดจริงไม่ได้ล้อเล่น" น้ำเสียงที่ป็อปปี้พูดมันดูจริงจังมาก 

"แกคิดผิดรึเปล่า ที่ให้ฉันเป็นเลขาแกอ่ะ" ที่จริงฉันก็ไม่อยากเป็นเลขาให้ป็อปปี้หรอกนะ แต่ฉันเห็นว่ามันทำงานของโรงเรียนหนักฉันก็อยากจะช่วย แต่งานที่ป็อปปี้ให้ฉันทำมันเกินความสามารถฉันอ่ะ

"ไม่ผิดหรอก คนอย่างแกเท่านั้นที่จะช่วยฉันได้" ป๊อปปี้ ตอบอย่างมั่นใจมากว่างานนี้ต้องฉันเท่านั้นถึงจะทำได้ แต่ฉันเก่งเรื่องใช้กำลังมากกว่าใช่สมองซะอีกนะไม่รู้เหมือนกันสิฉันอาจจะเก่งเรื่องใช้สมองก็ได้มั้ง

" อืม ตกลง" ฉันตอบป๊อปปี้ไปทำให้มันเผยรอยยิ้มออกมาทันที

"นี่ก็ 06.30 น.แล้วแกควรจะไปอาบน้ำได้แล้วไป" พูดเสร็จฉันก็ลุกจากตักป๊อปปี้แล้วถีบมันตกเตียงอย่างรวดเร็วแล้วฉันก็เอาผาห่มคุมตัวเองทันที

"โอ๊ย ไอ้ฟางบ้า! เล่นเเรงตลอด" ฉันได้ยินมันพูดครั้งสุดท้ายก่อนมันจะเข้าห้องน้ำ

  ฉันนอนนึกอะไรดีๆออกที่จะแกล้งไอ้ป๊อปปี้ฉันไม่รอช้าเลยเดินไปปิดไฟปิดผ้าม่าน แล้วหยิบ IPHONE โทรหาคนใช้ในบ้านของป๊อปปี้

"ฮัลโหลป้าค่ะช่วยขึ้นมาหาหนูหน่วยได้ไหมค่ะ" 

"ได้ค่ะ"คนใช้ในบ้านของป๊อปปี้รันโทรศัพท์ฉัน

"ป้ามาหาหนูที่ห้องของป็อปปี้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ" สนุกแน่ป๊อปปี้

 แล้วป้าเขาก็เข้ามาฉันจึงจัดฉากให้ป้าเป็นฉันที่นอนอยู่บนเตียงแทน  แล้วชั้นก็ไปแอบอยู่ตรงผ้าม่าน 

แล้วป๊อปปี้ก็ออกมาตามที่ฉันคาดไว้

"ยังนอนอยู่อีกเหรอ" ป๊อปปี้ถามก่อนจะไปนอนบนเตียงแล้วกอดป้าที่เป็นแทนฉัน ฉันเห็นแบบนั้นแล้วฉันก็อดยิ้มไม่ได้แล้วฉันก็ออกมาจากผ้าม่านแล้วถามป๊อปปี้ว่า

" แกทำอะไรอ่ะ ป๊อปปี้" ฉันถามป๊อปปี้แล้วขำไปด้วย

"นี้ ที่นอนอยู่ไม่ใช่แกหรอกเหรอ" ป๊อปี้พูดแล้วรีบออกจากที่นอนทันที

"ป้าเองค่ะคุณหนู"ป๊อปปี้ส่องสายตาอำมหิตมาทางแล้วฉันจะอยู่ทำไมล่ะอยู่ให้ป๊อปปี้มันฆ่าฉันรึไง ฉันไม่รอช้ารีบออกจากห้องป๊อปปี้ทันที แล้วไปที่รถของฉันขับออกอย่างรวดเร็วแล้วฉันก็ไปหายัยเฟย์กับยัยแก้ว

มาอัพแล้วนะขอโทษที่อัพช้านะ เรามาอัพตอนที่1 เพิ่มอ่ะ ใครที่อ่านเมื่อวานก็มาอ่าต่อให้จบตอนที่1นะ

ไม่สนุกก็บอกได้นะ เราไม่โกรธหรอกเราต้องไปทำธุระกับแม่ก็เลยไม่มีเวลา