รักอันตรายของคุณชายหน้าหวาน

 

[ บ้านไทยานนทร์ ] [ Kaew Say :: ]

 

"แก้วสินะ"คุณลุง หรือ เจ้าของบ้านนี้นั่นเอง

 

"ค่ะ คุณท่าน ^^"ฉันยิ้ม

 

"ไม่ต้องเรียกอย่างงั้นหรอกเรียกคุณลุงก็ได้ ^^"เจ้าของบ้านพูดขึ้นอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม

 

"ตะ...แต่.."พูดยังไม่ทันจบประโยค เขาก็แทรกขึ้นมาซะก่อน

 

"ไม่แต่จ้ะ นี่คือคำสั่ง"

 

"ค่าา..คะ คุณลุง"

 

"อื้ม ดีมากจ้ะ!  อ๋อ  นี่เชนพาเธอไปห้องข้าง ๆ โทโมะสิ"

 

"ครับ นายท่าน"พูดจบ คนใช้ประจำตััวของคุณลุง ก็เดินนำฉันไป ฉันเดินตามอย่างเงียบ ๆ ไม่กล้าพูดอะไร

 

"เอ่อ..ถามหน่อยนะคะ"

 

"มีอะไรหรอครับ ??"

 

"บ้านหลังนี้มันมีกี่ห้องหรอคะ ?"ฉันถามแบบสงสัยสุด ๆ  ก็มันใหญ่ซะขนาดนี้ เดินไปเดินมาฉันอาจจะหลงก็ำได้นะเนี่ย = =  ยิ่งหลงทางง่าย ๆ อยู่  ก็นะ  คนมันความจำไม่ดีนี่ [ไม่ใช่เรื่องน่่าดีใจเล๊ย]

 

"รวม ๆ แล้วก็เกือบ 30 ห้องนะครับ = =  แขกมาบ้านนี้เยอะน่ะครับ  อ้าว คุณแก้วถึงห้องแล้วครับ"

 

"เชน  ไม่ต้องเรียกเราว่าคุณก็ได้นะ ไม่ต้องพูดครับด้วย แก้วเกรงใจนะ ^^ อีกอย่างเราฐานะเดียวกันนี่"ฉันยังไม่เข้าไป ยังคงเจรจากับเชนอยู่ = =;; 

 

"ไม่ได้หรอกครับ ^ o ^  คนใช้ประจำตัวของคุณหนูต้องเรียกว่าคุณและลงท้ายด้วยครับ งั้นขอโทษนะครับ ผมขอไปก่อนเพราะงานผมยุ่งมาก ส่วนนี่ตารางเวลาครับ"ฉันยังไม่ได้อ่านตารางเวลาอะไรทั้งนั้น ฉันเดินเข้าห้องไป 

 

แกร๊ก

 

"เอ๋ ใหญ่มาก ๆ เลย  ยิ่งกว่าห้องเดิมฉันตั้งหลายเท่าแน่ะ = =^ คนพวกนี้เงินเหลือใช้จริง ๆ"ห้องนี้เป็นห้องที่สะอาดมาก ราวกับทำความสะอาดอยู่ทุกวัน = =  ฉันจะมาทำรกหรือเปล่าเนี่ย ห้องนี้เป็นผนังสีชมพูอ่อน ๆ ประดับเข้ากับโคมไฟบนเพดาน  และ เตียงสีขาวที่ถูกย้อมเป็นสีส้มอ่อนด้วยแสงไฟ - -;  โห ฉันเก็บเงินทั้งชาติจะได้อย่างงี้หรือเปล่าเนี่ย คงไม่ล่ะนะ ^ ^  หลังจากพล่ามกับตัวเองเสร็จสับ ฉันก็หยิบตารางเวลาขึ้นมาดู โห๋ แต่ละอย่าง = =  แปดโมงไปปลุกคุณหนูโทโมโอะ และอื่น ๆ อีกมากมายขี้เกียจพูด = =  นี่ก็เจ็ดโมงห้าสิบแล้วนี่นาไปเลยแล้วกันนะ

 

ก๊อกก๊อก

 

"ขออนุญาตินะคะ คุณหนู"ฉันเขาะประตูไปสองที แล้วเดินถือวิสาสะเข้ามา

 

"ตื่นได้แล้วนะค่ะ เจ็ดโมงแล้ว"

 

..เงียบ..

 

"ขอโทษค่า >///<  ได้โปรดตื่นเถอะนะคะ"ฉันเดินเข้าไปหาเขา = = โห หน้าตาดีใช่ย่อยเห็นแล้วน่า..(คิดเอง)

 

"คุณหนูค่ะ ตื่นได้แล้วนะค่ะ คุณหนูได้โปรด T^T"ฉันเดินเข้าไปเขย่าแขนเขา คุณหนูก็จับแขนฉันไว้ซะงั้น

 

"..ทำ..อะ.อะ ไร คะ ค่ะ"ฉันพูดเสียงสั่น

 

"เธอจะลักหลับฉันหรือไง"เขาพูดแบบไม่รู้ว่าล้อเล่นหรือเอาจริง = =;; แต่ถ้าจะจริง

 

"= =;; เปล่าค่ะ คุณท่านให้มาปลุกคุณ"ฉันพูด

 

"หึ พ่อ คิดว่าส่งมาแบบนี้ผมจะยอมตื่นรึไง งั้นเธอลงไปบอกพ่อว่า 'ฉันไม่ตื่น !!'เข้าใจไหม"เขาพูดหน้าจริงจังแล้วนอนต่อ = =;  ตรูจะตายไหมวะ ถึงจะคิดอย่างนั้นฉันได้ยินแล้วฉันก็เลยลงมาหาคุณท่าน (คุณลุง)

 

 

"ว่าไงมัน ไอ้โมะมันไม่ยอมตื่น ไอ้ลูกเฮงซวย  นี่หนูแก้วไปปลุกเขาอีกสิถ้าไม่ตื่นเธอจะโดนหักเงินเดือนและค่าหนี้นะ"โห มาบทโหด ยังไงฉันก็ต้องปลุกเขาสินะ

 

"T^T ค่า"

 

- ห้องโทโมะ -

 

"คุณโทโมะค่ะ ^ ^  คือ ยอมตื่นเถอะนะคะ ขอร้องล่ะค่ะ ^_^"ฉันพูด

 

"- -; เธออีกแล้วหรอ พ่อช่วยส่งคนที่น่าพิศวาสกว่านี้ไม่ได้รึไงนะ = =  หุ่นก็ใช่ว่าดี แบนก็แบน = ="หน๊อย ไอ้บ้าดูถูก ๆ ฉันซ่อนรูปนะยะ !! เชอะ

 

"ทำไมเธอต้องทำหน้าอย่างงั้น = =  ไม่พอใจอะไรรึไง"

 

"ปะ..เปล่าค่ะ ไหน ๆ คุณก็ตื่นแล้วลงไปเถอะนะคะ"จู่ ๆ โทโมะก็ลุกมาคุยกับฉัน ฉันเลยตกใจ

 

"- -^ ถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันไม่ทราบ"เขาเชิ่ดอก = =; เป็นผู้หญิงรึไง

 

"= =; ไม่มีหรอกคะ แต่ยังไงคุณก็ต้องตื่น"เหนื่อยใจจริง ๆ

 

"ถ้ามันเป็นความต้องการของเธอฉันก็จะ..."

 

"ค่ะ ?"ฉันเอียงคองงนิด ๆ

 

"= = ท่าทางแบบนั้นไม่ได้ช่วยให้เธอหน้ารักขึ้นฉะนั้นอย่าทำ !! และ ถ้ามันเป็นความต้องการขอเธอฉันก็จะ..ไม่"ฉันมองหน้าเขา = =

 

"= =;; ไม่ปฏิเสธหรอค่ะ ?"

 

"เปล่า ไม่ทำต่างหาก"พูดจบตานั่นก็นอนไปเลย ห่มผ้าดิบดีซะด้วย  = =;; เหอะ ไอ้บ้าเอ๊ย อยากเจอไม้เด็ดก็ไม่บอกฉัน บอกมาแต่แรกก็ไม่ยุ่งยาก ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมแก้วน้ำ และไมุ่ถึงยี่สิบวิฉันก็เดินออกมาและตรงไปที่เตียงของนายนั่นทันที = = 

 

ซ่าาาาา

 

"เฮ้ยยย ทำบ้าอะไรของเธอ"

 

"ปลุกคุณ = =; ไงคะ"

 

"ฉันขอไล่เธอออก"เฮอะ

 

"อะไร = =  คนไล่ฉันออกได้มีแต่คุณท่านเท่านั้นยะ ไอ้บ้า !!"

 

"งั้นหรอ งั้นถ้าฉันไปบอกพ่อละ"

 

"เรื่องของนายฉันไม่สน !!"แล้วเขาก็ทนไม่ได้ วิ่งลงไปหาพ่อ 5 นาทีถัดมาเขาเดินกัดฟันมาอย่างช้า = =  โฮะ ๆ นายทำอะไรฉันไม่ได้หรอก = = 

 

"ว่าไงค่ะ คุณหนูโทโมะ ^ O ^  ฉันโดนไล่ออกรึเปล่า"ฉันยิ้มอย่างเป็นผู้ชนะ  ฮ่า สมน้ำหน้าไอ้คุณหนูเอาแต่ใจ

 

"- -^ ฮ่วย !!"เขาก็เดินไปที่ห้องทันทีสะใจเล็ก ๆ แฮะ

 

[ ร้านไอติม ] [ Fang Say ::]

 

"พี่ฟาง วันนี้ทำไมเราต้องมาร้านไอติมกันค่ะ ^^"เฟย์ถามฉันด้วยน่าตายิ้มแย้ม = w= ดีใจมากสินะ มากินไอติมเนี่ย ก็นะเฟย์ชอบกินนี่

 

"= w =  มาร้านไอติมมาทำอะไรล่ะจ้ะ ก็มากินไอติมน่ะสิจ้ะ = ="ไม่ใช่อะไร แผนฉันเองให้เฟย์ได้เจอกับเขื่อนนั่นเอง

 

"เอ๋ = =;  เฟย์จ๋าา พี่ไปห้องน้ำก่อนนะ ^^"ฉันพูดแล้วเดินออกไปนอกร้าน ฮ่ะ ๆ เจอเขื่อนพอดีเลย

 

"ขอบคุณนะครับ ฟาง"

 

"ไม่เป็นไรจ้า ^^  งั้นก็ฝากน้องสาวด้วยนะ กลับบ้านเป็นเวลา ถ้ากลับดึกฉันเอานายตายแน่เขื่อน ! อ๋อ อีกอย่างน้องฉันอยากได้อะไรก็ต้องซื้อให้ = =  กรุณาตามใจน้องสาวฉันทุกอย่างนะ"ฉันร่ายประโยคยาว

 

"ครับ ๆ ^^  ผมรู้ดีว่าผมควรทำอะไร ^ . ^"พูดจบเขื่อนก็เข้าไปในร้าน

 

"ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ได้เขื่อน"ฉันแอบมองจากนอกร้าน และ ติดเครื่องดับฟังไว้ [ ทำไปได้ ]

 

"^^ มาตามหาความรัก ขอนั่งด้วยนะ"

 

"ไม่อนุญาติ"

 

"น่า ๆ นะ  ก็โต๊ะิอื่นเต็มแล้วนี่"

 

"แต่..."เฟย์ยังพูดไม่จบเขื่อนก็แทรก

 

"คุณครับขอแบบนี้อีก 2 ถ้วย = w ="

 

"ค่้ะ ^^  รอซักครู่นะค่ะ"

 

"= =;; นายกินเยอะจังนะ"เฟย์เปิดปากคุยก่อนแฮะ น้องเรา > <

 

"ใครบอก ฉันกินถ้วยเ้ดียวอีกถ้วยฉันให้เธอต่างหาก = ="เขื่อนพูด โอ๊ะ ๆ ใจดีแท้ถ้วยตั้ง 99 บาท = w = เสียดายตังค์เหมือนกันก็เค้ารวยนี่ ฐานะบ้านฉันมันปานกลาง ฮ่า ๆ

 

"= w = จริงอ่ะ ไม่โกหกนะ ถ้าโกหกฉันเอานายตายแน่"

 

"ครับ ๆ ไม่โกหก"หายห่วงไปดีกว่า

 

"นี่...เธอน่ะ"ใครเนี่ย ??

 

---------------------------------------------

 

จบไปอีก 1 ตอนแล้วนะคะ

สนุกไหมเนี่ย ? = w = ใครคือคนที่มาทักฟาง

ชะตาของแก้วล่ะจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน เฟย์กับ

เขื่อนจะลงเอยกันอย่างไร = w = ติดตามนะคะ