I am mafia นายมันเลว!!
jenny
5) หนี!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความchapter 5
หนี!!
.........
"นี่เธอ เมื่อไหร่จะอาบเสร็จซักทีฮ้ะ"
"นี่นาย ฉันจะอาบเสร็จเมื่อไหร่มันก็เรื่องของฉัน นายไม่มีสิทธิที่จะมาเร่งฉัน"
"หึๆ...ถ้าเธอยังขัดใจฉันอยู่..เธอคงรู้นะว่าต้องโดนอะไร"
............
ร่างบางที่ตอนนี้รู้สึกอารมณ์เสียเป็นที่สุด เพราะยังไงเธอก็ไม่มีสิทธิที่จะทำอะไรเค้าได้
ร่างบางตัดสินใจที่จะเดินออกมาอย่างโดยดี....
"ตามฉันลงไปข้างล่าง..."
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะได้พูดอะไร ก็ถูกร่างสูงพูดตัดบทไปก่อน
'เชอะ..คิดเหรอว่าฉันจะตามใจนายทุกเรื่อง หึ นายรู้จักฉันน้อยไปแล้ว..'
......
ร่างบางเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ตู้มาใส่...แต่ละตัวที่หยิบออกมา มันกลับใหญ่เกินตัวของเธอ
เป็นร้อยเท่าแต่ถึงอย่างงั้น เธอก็ต้องใส่ จะให้ใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว คงเป็นไปไม่ได้
แถมยกทรงของเธอ ก็ถูกเค้าฉีกขาดไปเรียบร้อยแล้ว..เธอเลยต้องใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ
พร้อมกับเสื้อแจ็คเก็ทหนังใส่คลุมไปอีกตัว และกางเกงยีน ที่เธอเลือกมาหวังว่ามันจะเป็น
ตัวที่เล็กที่สุด แต่นั่นมันก็ใหญ่สำหรับเธอ เธอเดินไปหยิบเข็มขลัดที่มันจะพอช่วยพยุงกางเกง
ไม่ให้มันหลุดลงไปได้....
ร่างบางกวาดสายตาไปรอบห้องเพื่อมองหา ช่องทางที่จะหนีรอดไปได้ แต่มันไม่มีทาดเลยที่จะ
มีช่องให้หนีออกไปได้ ร่างบางเดินออกมาจากห้อง และเดินวนหาช่องทางที่จะมีให้เธอหนีออกไป...
"บ้านอะไร ลึกลับกว่าในเขาวงกตซะอีก"
ร่างบางพยายามมองไปรอบๆอีกครั้ง ก็พบว่า มีห้องอีกห้องนึงซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของเค้า
เธอลองเดินเข้าไป...แต่เหมือนห้องนี้จะเป็นห้องว่าง ซะมากกว่า เพราะดูรอบๆแล้ว ห้องนี้เหมือนจะ
ไม่ได้ใช้งานมานานเหมือน เธอเดินไปรอบๆห้อง สายตาเธอก็ไปหยุดอยู่ที่รูปนึง ท่มันวางอยู่ที่พื้น
ร่างบางหยิขึ้นมาพร้อมมองอย่างแปลกใจ.....
ร่างบางมองไปที่คนในรูป หญิงสาวผมยาว หน้าตาน่ารัก..
"เอ๊ะ!! ผู้หญิงคนนี้....เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน???"ร่างบางยืนคิดอยู่นาน แต่เธอก็ต้องลบเรื่องนี้
ออกไปจากสมองก่อน เพราะตอนนี้เวลามันก็ผ่านมาหลายนาที ร่างสูงคงสงสัยว่าเธอทำไมยังไม่ลงไป
เธอเลยต้องรีบเล่นหาทางออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ร่างสูงจะรู้ทัน...แต่โชคยังช่วยเธอ
ยังดีที่ห้องนี้ยังมีหน้าต่างอยู่บ้าง เธอจึงรีบวิ่งไปที่หน้าต่าง....เธอมองลงไป ซึ่งมันก็ไม่สูงเท่าไหร่นัก
มันยังพอไหวที่เธอจะสามารถกระโดดลงไปได้.....
พรึบ!
ร่างบางกระโดดลงมาลงมา...ก่อนจะวิ่งไปที่ประตู แต่ก็พบว่า ยังมีลูกน้องนายนั่น อีก 2 คน ที่เฝ้าอยู่หน้าประตู
เธอจึงตัดสินใจ ที่จะปีนกำแพงดีกว่า...แต่กำแพงมันสูงมาก...แต่นั่นมันคงไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธออยู่แล้ว
เพียงใช้เวลาไม่กี่วินาที เธอก็สามารถ ปีนกำแพงออกมาได้.....
Tomo
"ทำไมเธอยังไม่ลงมาอีกนะ....ป้าพรครับ ไปตามแก้วลงมาข้างล่างทีครับ"....
"ค่ะ..คุณหนู"
......
"เอ่อ..คุณหนูคะ...คือว่า..คุณแก้วหายไปไหนไม่รู้ค่ะ ป้าขึ้นไปตามก็ไม่เจอเลยค่ะ"
"แก้ว...." สีหน้าร่างสูงขึ้นสีแดงจัด อารมณ์ร่างสูงตอนนี้ ใครอย่าใกล้หรือขัดใจอะไรเลย
ได้ตายแน่!!.........
------------------------------
มาอัพแล้ว เน้อ เนื่องจากดองไว้เป็นชาติแล้ว5555
ช่วงนี้ไรเตอร์ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้ว เศร้าTT
ถ้าไรเตอร์ แต่งผิดแต่งถูก ก็อย่าว่ากันนะ ช่วงนี้ไรเตอร์
เศร้าจริงๆ //เม้น+โหวต กัน เหมือนเดิมนะ
รักรีดเดอร์ทุกคนนน :))))
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
