รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

ธามรีบวิ่งออกมาจากบ้านเพ่อไปหาโบว์ ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรง ธามไทรู้สึกผิดมาก ที่ทำให้ผู้หญิงคนนึงเป็นแบบนี้
ธามไท//โบว์....
โบว์//ธาม ธาม ธาม โบว์ขอโทษ ขอโทษจิงๆ 
ธามไทกอดโบว์อย่างรู้สึกผิด ท่ามกลางสายฝนกับฟ้าที่ร้องคำราม
ธามไท//ไม่ต้องพูดแล้วไม่ต้องพูด ธามรู้แล้ว ธาม ขอโทษ
โบว์//ดะดะ ดีใจ จังเลยยย
โบว์แน่นิ่งไปในอ้อมกอดของธาม
ธามไท//โบว์!!ๆๆๆ 
ธามพาโบว์เข้ามาาในบ้าน ธามเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ (อุ๊ต๊ัะ!!) แล้วหลับไปพร้อมกับโบว์
 
เช้ารุ่งขึ้น
โบว์//ธาม ธาม ธาม 
ธามไท//โบว์!! เป็นไรมั้ย!!! ธามขอโทษ
โบว์//ช่างมันเถอะ เราดีใจที่ธามได้รู้ความจริง
ธามไท//โบว์ โบว์ห้ามให้ไอ้บ้านั่นเข้าใกล้โบว์เด็ดขาด
โบว์//หึงหรอ 
ธามไท//หึงสิยัยบ๊อง แล้วมันจะเป็นอันตรายกับเธอ
โบว์//อันตราย? อันตรายอะไร
ธามไทเล่าทุกอย่างให้โบว์ฟัง
โบว์//โอเค ชั้นจะช่วยยัยแก้วอีกแรง
ธามไท//อืม เราต้องช่วยพี่ด้วย
โบว์//ธามไม่โกรธโบว์แล้วนะ
ธามไท//จนป่านนี้ยังไม่หายไม่รู้จะพูดว่าอะไรแล้ว ธามรักโบว์จะตายไป
โบว์//โบว์ก็รักธาม
ธามกับโบว์กอดกันอย่างแนบแน่น ธามไทจึงกระซิบข้างหูโบว์ว่า
ธามไท//หัวเหม็นอ่ะ ไปอาบน้ำไป 
โบว์//ธาม!!!!
 
ขอโทษค่ะที่ห่างหายไปนาน ช่วงนี้มีทัวต่างประเทศ คิดถึงคนอ่านทุกคนมากๆเลย พอกลับมาก็รีบอัพสุดๆแล้ว อย่าพึ่งทิ้งกันนร้าาาา เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว เดี๋ยวจะอัพใหม่อีกเรื่อง จะคล้ายๆกันแต่ตัวละครพระเอกนางเอกจะคนละคาเเรคเตอร์นร้าาาา อย่าลืมติดตามกันนะคะ