รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

ธามรีบวิ่งออกมาจากบ้านเพ่อไปหาโบว์ ท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรง ธามไทรู้สึกผิดมาก ที่ทำให้ผู้หญิงคนนึงเป็นแบบนี้

ธามไท//โบว์....

โบว์//ธาม ธาม ธาม โบว์ขอโทษ ขอโทษจิงๆ 

ธามไทกอดโบว์อย่างรู้สึกผิด ท่ามกลางสายฝนกับฟ้าที่ร้องคำราม

ธามไท//ไม่ต้องพูดแล้วไม่ต้องพูด ธามรู้แล้ว ธาม ขอโทษ

โบว์//ดะดะ ดีใจ จังเลยยย

โบว์แน่นิ่งไปในอ้อมกอดของธาม

ธามไท//โบว์!!ๆๆๆ 

ธามพาโบว์เข้ามาาในบ้าน ธามเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ (อุ๊ต๊ัะ!!) แล้วหลับไปพร้อมกับโบว์

เช้ารุ่งขึ้น

โบว์//ธาม ธาม ธาม 

ธามไท//โบว์!! เป็นไรมั้ย!!! ธามขอโทษ

โบว์//ช่างมันเถอะ เราดีใจที่ธามได้รู้ความจริง

ธามไท//โบว์ โบว์ห้ามให้ไอ้บ้านั่นเข้าใกล้โบว์เด็ดขาด

โบว์//หึงหรอ 

ธามไท//หึงสิยัยบ๊อง แล้วมันจะเป็นอันตรายกับเธอ

โบว์//อันตราย? อันตรายอะไร

ธามไทเล่าทุกอย่างให้โบว์ฟัง

โบว์//โอเค ชั้นจะช่วยยัยแก้วอีกแรง

ธามไท//อืม เราต้องช่วยพี่ด้วย

โบว์//ธามไม่โกรธโบว์แล้วนะ

ธามไท//จนป่านนี้ยังไม่หายไม่รู้จะพูดว่าอะไรแล้ว ธามรักโบว์จะตายไป

โบว์//โบว์ก็รักธาม

ธามกับโบว์กอดกันอย่างแนบแน่น ธามไทจึงกระซิบข้างหูโบว์ว่า

ธามไท//หัวเหม็นอ่ะ ไปอาบน้ำไป 

โบว์//ธาม!!!!

ขอโทษค่ะที่ห่างหายไปนาน ช่วงนี้มีทัวต่างประเทศ คิดถึงคนอ่านทุกคนมากๆเลย พอกลับมาก็รีบอัพสุดๆแล้ว อย่าพึ่งทิ้งกันนร้าาาา เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว เดี๋ยวจะอัพใหม่อีกเรื่อง จะคล้ายๆกันแต่ตัวละครพระเอกนางเอกจะคนละคาเเรคเตอร์นร้าาาา อย่าลืมติดตามกันนะคะ