รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

บ่ายวันนึง
ปิ๊ง ป่อง ปิ๊งป่อง
 
ลุงจำเริญ//ใครมาน่ะ แต๋นไปเปิดประตูสิ๊
แก้ว//เดี๋ยวแก้วไปเองค่ะ
 
น่ะนห้าประตูบ้าน
 
...?//แก้ว
แก้ว//ใครน่ะ
...?//จำเราไม่ได้หรอ
แก้ว//โน
...?//เรากวังไง
แก้ว//อ๋ออออออออออ เพื่อนของชั้น กวัง
กวัง//จร้าแก้ว
แก้ว//เข้ามาก่อนๆๆๆๆ
 
ลุงจำเริญ//ใครมาล่ะน่ะ
แก้ว//ลุงคะนี่ กวังเพื่อนเก่าแก้วสมัยมัธยม
กวัง//สวัสดีครับคุณพ่อ
ลุงจำเริญ//เดี๋ยวๆไม่ใช่พ่อแท้ๆนะไอ้หนุ่ม
กวัง//อ้าวหรอครับ
แก้ว//อืมไม่ใช่หรอก แล้วรู้จักบ้านนี้ได้ไงล่ะ
กวัง//ก้อโบว์บอกว่าแก้วอยู่ที่นี่
แก้ว//เจอโบว์มาหรอ
กวัง//อืม ทำไมแก้วดุซึมๆจัง ไม่เหมือนเมื่อตอนมัธยมเลยล่ะ
แก้ว//ก้อเหมือนเดิมแหละ แต่มีอะไรที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แล้วนี่กลับจากอเมริกา เปนไง มีที่อยู่รึยังล่ะ
ลุงจำเริญ//อยู่บ้านลุงก่อนก้อได้นะไอ้หนุ่ม
กวัง//เกรงใจน่ะครับ
ลุงจำเริญ//เกรงใจอะไรกัน เพื่อนแก้วมาทั้งคน ให้อยู่ไม่ได้เปนไปไม่ได้หรอกไอ้หนุ่ม
กวัง//เมื่อลุงพูดซะขนาดนี้อยู่ที่นี้ก้อได้ครับ
แก้ว//เย้! แต่ว่ามันไม่มีห้องเหลือแล้วนะคะ
กวัง//อยู่ห้องแก้วไง
แก้ว//เอ๋!
กวัง//ไม่เห็นเปนไรเลย เพื่อนกันไง
แก้ว//เออ อ่ะอ่ะ ก้อได้
 
ณ สวนสาธาราณะ
ธามไท//โบว์
โบว์//ว่าไงธาม
ธามไท//ถ้าเกิดว่า พรุ่งนี้ธามตายไป โบว์จะทำยังไง
โบว์//ทำไมถามอย่างงั้นล่ะ
ธามไท//ก้อถามดู
โบว์//ถามแบบเปนลางเนี่ยนะ
ธามไท//ทำยังไงล่ะ
โบว์//โบว์จะไม่มีใครอีกเลยไง
ธามไท//ไม่เชื่อหรอกเดี๋ยวโบว์ก้อมีคนอื่น คนเรามันห้ามใจกันได้ที่ไหน
โบว์//แล้วจะถามทำไมล่ะอีแบบเนี่ย โบว์รู้สึกไม่ดีเลย ธามต้องมีอะไรปิดบังโบว์แน่ๆ บอกมานะ
ธามไท//................