รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

บ่ายวันนึง

ปิ๊ง ป่อง ปิ๊งป่อง

ลุงจำเริญ//ใครมาน่ะ แต๋นไปเปิดประตูสิ๊

แก้ว//เดี๋ยวแก้วไปเองค่ะ

น่ะนห้าประตูบ้าน

...?//แก้ว

แก้ว//ใครน่ะ

...?//จำเราไม่ได้หรอ

แก้ว//โน

...?//เรากวังไง

แก้ว//อ๋ออออออออออ เพื่อนของชั้น กวัง

กวัง//จร้าแก้ว

แก้ว//เข้ามาก่อนๆๆๆๆ

ลุงจำเริญ//ใครมาล่ะน่ะ

แก้ว//ลุงคะนี่ กวังเพื่อนเก่าแก้วสมัยมัธยม

กวัง//สวัสดีครับคุณพ่อ

ลุงจำเริญ//เดี๋ยวๆไม่ใช่พ่อแท้ๆนะไอ้หนุ่ม

กวัง//อ้าวหรอครับ

แก้ว//อืมไม่ใช่หรอก แล้วรู้จักบ้านนี้ได้ไงล่ะ

กวัง//ก้อโบว์บอกว่าแก้วอยู่ที่นี่

แก้ว//เจอโบว์มาหรอ

กวัง//อืม ทำไมแก้วดุซึมๆจัง ไม่เหมือนเมื่อตอนมัธยมเลยล่ะ

แก้ว//ก้อเหมือนเดิมแหละ แต่มีอะไรที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แล้วนี่กลับจากอเมริกา เปนไง มีที่อยู่รึยังล่ะ

ลุงจำเริญ//อยู่บ้านลุงก่อนก้อได้นะไอ้หนุ่ม

กวัง//เกรงใจน่ะครับ

ลุงจำเริญ//เกรงใจอะไรกัน เพื่อนแก้วมาทั้งคน ให้อยู่ไม่ได้เปนไปไม่ได้หรอกไอ้หนุ่ม

กวัง//เมื่อลุงพูดซะขนาดนี้อยู่ที่นี้ก้อได้ครับ

แก้ว//เย้! แต่ว่ามันไม่มีห้องเหลือแล้วนะคะ

กวัง//อยู่ห้องแก้วไง

แก้ว//เอ๋!

กวัง//ไม่เห็นเปนไรเลย เพื่อนกันไง

แก้ว//เออ อ่ะอ่ะ ก้อได้

ณ สวนสาธาราณะ

ธามไท//โบว์

โบว์//ว่าไงธาม

ธามไท//ถ้าเกิดว่า พรุ่งนี้ธามตายไป โบว์จะทำยังไง

โบว์//ทำไมถามอย่างงั้นล่ะ

ธามไท//ก้อถามดู

โบว์//ถามแบบเปนลางเนี่ยนะ

ธามไท//ทำยังไงล่ะ

โบว์//โบว์จะไม่มีใครอีกเลยไง

ธามไท//ไม่เชื่อหรอกเดี๋ยวโบว์ก้อมีคนอื่น คนเรามันห้ามใจกันได้ที่ไหน

โบว์//แล้วจะถามทำไมล่ะอีแบบเนี่ย โบว์รู้สึกไม่ดีเลย ธามต้องมีอะไรปิดบังโบว์แน่ๆ บอกมานะ

ธามไท//................