รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

ยามบ่ายกลับบ้าน
ลุงจำเริญ//พวกเธอทะเลาะอะไรกันห๊ะ
แก้ว//เรื่องมันยาวค่ะลุง
ลุงจำเริญ//ลุงก้ออยากจะฟังอ่ะหนูแก้ว
โทโมะ//พ่ออย่ารู้เลย
ลุงจำเริญ//ชั้นพ่อแก ทำไมชั้นจะรู้ไม่ได้ห๊ะ
ธามไท//พ่อ เรื่องของวัยรุ่น
ลุงจำเริญ//เมื่อก่อนชั้นเคยเป็น
แต๋น//คุณชายคะ อย่ายุ่งจะดีกว่า
ลุงจำเริญ//เชอะ ชั้นจะไม่ยุ่งก้อได้ ชิ๊ (เดินขึ้นห้อง)
แต๋น//เดี๋ยวค่ะ คุณผู้ชาย
 
ธามไท//ฮัลโลครับเฮียฮ้อ
เฮียฮ้อ//เออ ธาม มาประชุมกันหน่อยนะ เรื่อง คอนเสิร์ตน่ะ 
ธามไท//ได้ครับเฮีย แล้วจะไปตอนไหนล่ะครับ
เฮียฮ้อ//ตอนนี้เลย
ธามไท//ครับๆผมจะรีบไป
แก้ว//มีอะไรหรอ
ธามไท//เดี๋ยวเราไปทำงานแปปนะ
แล้วธามก้อรีบวิ่งออกไป เหลืออยู่สองคน
โทโมะ//เธอ....
แก้วไม่ฟังรีบลุกแล้วจะเดินขึ้นห้อง
โทโมะ//เดี๋ยวสิเธอ ฟังชั้นก่อน
แก้ว//ปล่อย
โทโมะ//ไม่
แก้ว//ว่ามาสิ มีอะไรจะสาธยายก้อว่ามา ชั้นเหนื่อย ชั้นจะนอน
โทโมะ//เรื่องที่ชั้นเปนเเฟนกะเกลน่ะ ชั้นไม่ได้รักเค้านะ เค้าขอให้ช่วย
แก้ว//ช่วย ช่วยอะไรกัน
โทโมะ//ถ้าเค้าไม่มีแฟนเปนหลักฐาน เค้าก้อจะโดนฆ่า ยังไงล่ะ
แก้ว//แล้วทำไมต้องเลือกนาย นายเสี่ยงเกินไปแล้วนะ
โทโมะ//ทีนี้รู้แล้วรึยังล่ะห๊ะ
 
...?//พี่คะ
โทโมะ//เกล
เกล//เจอพี่จนได้ คืนนี้นอนด้วยนะคะ
โทโมะ//ไม่ได้หรอกนะเกล 
แก้ว//นอนห้องชั้นก้อได้
โทโมะ//อืมๆ ใช่ๆ นอนยัยนี่เถอะนะ
เกล//ทำไมล่ะคะ เราเปนแฟนกันนะ
แก้ว//แฟน แต่ไม่ใช่ สามี
เกล//หนอย...แก 
แก้ว//ตบสิ ตบสิ เจอTEEN แน่ยัยปลาร้าแช่อิ่ม
เกล//แหม เออๆ นอนก้อค่ะพี่
 
แก้วย้านลงมานอนโซฟา 
โทโมะ//เธอทำอะไรเนี่ย 
แก้ว//นอนโซฟา
โทโมะ//ปวดหลังแย่แน่ นอนห้องชั้น
แก้ว//ห๊ะ (แก้วนึกถึงเมื่อตอนอยู่ที่ชายหาด)
โทโมะ//ชั้นคงไม่ทำอะไรพิเลนๆหรอกน่ะ อย่างเมื่อตอนนั้น..............(โทโมะนึกเหมือนแก้วเปรี๊ยบ)
แก้ว//อืม ก้อได้ แต่นาย....
โทโมะ//ห้ามทำไรชั้นเด็ดขาด  ชั้นรู้
แก้ว//รู้ไว้ก้อดีแล้ว
...?//แต่แก้ว พี่เค้ามีแฟนแล้ว ไปนอนอย่างงั้นได้ไง
แก้ว//เออใช่จิงด้วยธาม
ธามไท//นอนห้องธามดีกว่านะ
แก้ว//เออๆๆ ดีเหมือนกัน
โทโมะ//ไม่ได้!