รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

ยามบ่ายกลับบ้าน

ลุงจำเริญ//พวกเธอทะเลาะอะไรกันห๊ะ

แก้ว//เรื่องมันยาวค่ะลุง

ลุงจำเริญ//ลุงก้ออยากจะฟังอ่ะหนูแก้ว

โทโมะ//พ่ออย่ารู้เลย

ลุงจำเริญ//ชั้นพ่อแก ทำไมชั้นจะรู้ไม่ได้ห๊ะ

ธามไท//พ่อ เรื่องของวัยรุ่น

ลุงจำเริญ//เมื่อก่อนชั้นเคยเป็น

แต๋น//คุณชายคะ อย่ายุ่งจะดีกว่า

ลุงจำเริญ//เชอะ ชั้นจะไม่ยุ่งก้อได้ ชิ๊ (เดินขึ้นห้อง)

แต๋น//เดี๋ยวค่ะ คุณผู้ชาย

ธามไท//ฮัลโลครับเฮียฮ้อ

เฮียฮ้อ//เออ ธาม มาประชุมกันหน่อยนะ เรื่อง คอนเสิร์ตน่ะ 

ธามไท//ได้ครับเฮีย แล้วจะไปตอนไหนล่ะครับ

เฮียฮ้อ//ตอนนี้เลย

ธามไท//ครับๆผมจะรีบไป

แก้ว//มีอะไรหรอ

ธามไท//เดี๋ยวเราไปทำงานแปปนะ

แล้วธามก้อรีบวิ่งออกไป เหลืออยู่สองคน

โทโมะ//เธอ....

แก้วไม่ฟังรีบลุกแล้วจะเดินขึ้นห้อง

โทโมะ//เดี๋ยวสิเธอ ฟังชั้นก่อน

แก้ว//ปล่อย

โทโมะ//ไม่

แก้ว//ว่ามาสิ มีอะไรจะสาธยายก้อว่ามา ชั้นเหนื่อย ชั้นจะนอน

โทโมะ//เรื่องที่ชั้นเปนเเฟนกะเกลน่ะ ชั้นไม่ได้รักเค้านะ เค้าขอให้ช่วย

แก้ว//ช่วย ช่วยอะไรกัน

โทโมะ//ถ้าเค้าไม่มีแฟนเปนหลักฐาน เค้าก้อจะโดนฆ่า ยังไงล่ะ

แก้ว//แล้วทำไมต้องเลือกนาย นายเสี่ยงเกินไปแล้วนะ

โทโมะ//ทีนี้รู้แล้วรึยังล่ะห๊ะ

...?//พี่คะ

โทโมะ//เกล

เกล//เจอพี่จนได้ คืนนี้นอนด้วยนะคะ

โทโมะ//ไม่ได้หรอกนะเกล 

แก้ว//นอนห้องชั้นก้อได้

โทโมะ//อืมๆ ใช่ๆ นอนยัยนี่เถอะนะ

เกล//ทำไมล่ะคะ เราเปนแฟนกันนะ

แก้ว//แฟน แต่ไม่ใช่ สามี

เกล//หนอย...แก 

แก้ว//ตบสิ ตบสิ เจอTEEN แน่ยัยปลาร้าแช่อิ่ม

เกล//แหม เออๆ นอนก้อค่ะพี่

แก้วย้านลงมานอนโซฟา 

โทโมะ//เธอทำอะไรเนี่ย 

แก้ว//นอนโซฟา

โทโมะ//ปวดหลังแย่แน่ นอนห้องชั้น

แก้ว//ห๊ะ (แก้วนึกถึงเมื่อตอนอยู่ที่ชายหาด)

โทโมะ//ชั้นคงไม่ทำอะไรพิเลนๆหรอกน่ะ อย่างเมื่อตอนนั้น..............(โทโมะนึกเหมือนแก้วเปรี๊ยบ)

แก้ว//อืม ก้อได้ แต่นาย....

โทโมะ//ห้ามทำไรชั้นเด็ดขาด  ชั้นรู้

แก้ว//รู้ไว้ก้อดีแล้ว

...?//แต่แก้ว พี่เค้ามีแฟนแล้ว ไปนอนอย่างงั้นได้ไง

แก้ว//เออใช่จิงด้วยธาม

ธามไท//นอนห้องธามดีกว่านะ

แก้ว//เออๆๆ ดีเหมือนกัน

โทโมะ//ไม่ได้!