The Kid , No kid.
8) บทที่8
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เราน่าจะทำอย่างนี้ตั้งแต่แรกเนอะ"
เซโตะรับน้ำอัดลมด้วยมือแล้วยื่นเบอร์เกอร์ให้ด้วยมือซ้าย ซึ่งคาโอรุรับมันมาพร้อมการพยักหน้าเห็นด้วย ทั้งสองคนไม่มีวี่แว่วของการดื่มน้ำอัดลมที่ 'หวานเกินไป' หรือกินซอสในเบอร์เกอร์ที่ 'รสชาติแย่' เลยสักนิด เห็นได้ชัดว่าข้อค้านในตอนแรกมันไม่มีความจริงเลย
ที่มีข้อสรุปที่ดีเช่นนี้ได้ก็เพราะโรซารี่โกรธแทบควันออกหู ราคาบัตรที่แพงลิบลิ่วแล้วการเปลืองแรงแค่ไหนในการทำให้ลูกเห็บตกแทนหิมะ แทนที่จะใช้โอกาสหายากในการสวีทวี้ดวิ้ว ยังจะทะเลาะกันอีก!
โซราซี่ปลอบเพื่อนสาวผมทองให้ใจเย็นๆเข้าไว้ แล้วหันซ้ายขวาหาคู่รักที่กำลังทะเลาะในเรื่องเดียวกัน จัดการบอกวิธีแก้ไขให้ แถมยังมอบบัตรสวนสนุกให้เป็นของรางวัล หากพวกเขาและเธอยอมรับวิธีนี้ ซ้ำยังกำชับให้แสดงวิธีการนั้นใกล้ๆกับพวกคาโอรุโดยดึงความสนใจให้มากที่สุด
สาวประเภทสองผมทองอดคิดไม่ได้จริงๆว่าถ้าปล่อยให้เพื่อนทำงานเพียงลำพังจะสำเร็จจริงๆหรือเปล่า?
คาโอรุกินไปก็ดูรายการเครื่องเล่น ฟ้าสีเทาครึ้มบ่งบอกว่าลูกเห็บคงตกอีกนาน เครื่องเล่นอื่นที่อยู่ในร่มก็คงเป็นพวกโชว์ตามละครเวทีที่มีไว้สำหรับพวกเด็กๆแล้วก็หนึ่งในสุดยอดเครื่องเล่นของที่นี่เมจิคคัลเลอร์ รูม
"ก็แค่ห้องที่มีประตูหลากสีเยอะๆแล้วก็ผู้หญิงติดสลิง น่าสนใจตรงไหนกัน"
"ผู้หญิงติดสลิงอะไร!" คาโอรุเสียงสูง "นางฟ้าแสนสวยต่างหากล่ะ เห็นไหมๆ แถมห้องนี้ยังติดกับอลิซรูมด้วยล่ะ"
ตามความรู้สึกของเซโตะที่โดนเอาปลิวมาชูแทบติดหน้าแล้วก็ยังคงเป็นผู้หญิงติดสลิงยิ้มหวานลอยอยู่กลางอากาศอยู่วันยังค่ำ แต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ไม่ได้ชอบฟังนิทานเจ้าหญิงอยู่แล้ว และอาจเป็นเพราะเขาไม่ได้สนใจอะไรในเรื่องเจ้าชายกบนัก จึงไม่ได้เกลียดกลัวการโดนจุมพิตแบบคาโอรุ
แต่อย่างไรก็ตามทั้งเบอร์เกอร์และน้ำอัดลมก็หมดแล้ว เครื่องเล่นที่อยากก็วืดเพราะลูกเห็บ จะคล้อยตามไปก่อนก็ได้
ขณะที่เซโตะเดินไปกับคาโอรุ สาวผมทองคนเดิมกอดอกพูดพึมพำ "ใช่ๆ ผู้หญิงติดสลิงอะไรกัน นางฟ้าต่างหากล่ะ เนอะ..."
เมื่อเห็นโซราซี่กลั้นขำแทบไม่อยู่ โรซารี่ก็ได้แต่ยึดฮึดฮัดอยู่คนเดียว ฮึ่ย ยัยแม่มดใจร้าย ใช่เลย คำนี้แหละ ยัยแม่มดใจร้าย!
ในห้องเมจิคคัลเลอร์รูมหลากสีสันราวกับสร้างขึ้นจากสายรุ้ง บานประตูเรียงกันซ้ายขวา สีสันสลับกันไปมาสดใส คล้ายโลกนิทานที่จะมีนางฟ้าโผล่มาจริงๆ แน่นอน ผู้หญิงที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศพร้อมกับเต้นรำไปมานี่คือนักกายกรรมซึ่งเป็นมนุษย์แท้ๆ
ผู้คนมากมายที่เข้าไปแต่กลับไม่แออัดเพราะความกว้างและยาว ประตูแต่ละบานก็มีผู้คนกรูกันเข้าไป แน่นอน ในหลายร้อยบานประตูต้องมีสักแห่งที่ทะลุเข้าอลิซรูม ซึ่งถ้าใครจะสิ่งที่เรียกว่า 'ประตูของอลิซ' ก็จะสามารถเข้าไปในอลิซรูมได้ฟรีๆ แต่มันไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่ายเลย
เซโตะควงแขนไปกับกับคาโอรุ ตั้งเป้าหมายว่าถึงพวกเขาจะมีบัตรฟรี แต่จะไม่ใช้การเล่นห้องหลากสีนี้ให้เสียไปเปล่าๆ เฉกเช่นเดียวกับอีกหลายๆคนที่อยากรู้ว่าตนเองมีโชคแค่ไหน ใช่แล้ว...การเสี่ยงทายง่ายๆอย่างเช่นหาประตูอลิซที่ถูกต้องให้เจอยังไงล่ะ
"ในแต่ละบานจะมีประตูทะลุผ่านไปยังห้องใหญ่ๆอีกห้อง ฉะนั้น เราต้องเข้าไปในห้องของแต่ละบานเพื่อตรวจสอบ" คาโอรุยิ้มแหย "ฉลาดดีนะ แค่เดินผ่านห้องก็ใช้เวลาไปตั้งเยอะแล้ว แถมคงไม่มีใครอยากใช้เวลาทั้งวันเพื่อเครื่องเล่นชนิดเดียวซึ่งอาจจะพลาดหรอก"
เซโตะกอดอกหน้ามุ่ย ถึงหน้าจะมุ่ยแต่ใจก็คิด การสร้างประตูสักบานขึ้นมาคงจะมีรูปแบบแน่นอน ไม่ใช่ประตูแรกเพราะที่นั่นจะเป็นบานที่ทุกคนกรูกันเข้าไป ฉะนั้น ตัดแผนอยู่ใกล้ที่สุดกลับปลอดภัยที่สุดออกไปได้เลย ประตูสุดท้ายก็เช่นเดียวกัน วิ่งรวดเดียวไปบานสุดท้าย ใครจะเสี่ยงติดตั้งประตูอลิซกันล่ะ
นางฟ้าค่อยๆลอยลงมาเชื่องช้างดงาม นางดัดหลังเป็นรูปสะพานโค้งเห็นส่วนเว้าชุดเจน ช่างงดงามเย้ายวน นางฟ้าปลอมที่ในความรู้สึกของเซโตะยังคงเป็นผู้หญิงติดสลิงตนนั้นยื่นใบสีฟ้าให้
'Welcome To Magic Color Room คุณต้องการอะไรจากที่นี่? เวทมนตร์ ความสนุกสนาน ความตื่นเต้น'
เด็กหญิงตัวนน้อยสามสี่คนที่ำได้รับใบสีฟ้าใกล้ๆกับพวกคาโอรุตอบกันเสียงใส แต่ละคำตอบแตกต่างกันไป นางฟ้าบิดตัวกลับมาอย่างอ่อนพลิ้วในท่าสะพานโค้งกลับด้าน หน้าอกที่คอเสื้อเว้าแทบคลุมไม่อยู่ทำให้คาโอรุยกมือขึ้นปิดตาเด็กหนุ่มผมแดงซึ่งงุนงงกับการกระทำนั้นโดยอัตโนมัติ แล้วเลี่ยงสายตาไปทางอื่นอย่างมีมารยาท
นางฟ้าเผยยิ้มแสนเย้ายวนใจ เลื่อนมือของคาโอรุที่ปิดตาเซโตะอยู่อย่างเบาๆแล้วส่งสายตาหว่านเสน่ห์เต็มที
เซโตะทำเสียงปกติ "มีอะไร ผู้หญิงติดสลิง"
นางฟ้าแทบจะตกสลิงเป็นครั้งแรกในการทำงาน โชคดีที่ความพลิ้วไหวทำให้เธอเปลี่ยนท่าได้อย่างว่องไวและงดงาม ไม่งั้นการที่นางฟ้าตกสลิงจะทำให้ความใฝ่ฝันของเด็กหญิงตัวน้อยต้องเสียหายไปอีกเท่าไหร่ หลังจากที่ถูกโจมตีด้วยคำว่าผู้หญิงติดสลิงของเซโตะ
นางฟ้ามองการหันหลังพยามกลั้นขำของคาโอรุแล้วอมยิ้มพลางพยักหน้านิดๆ ในใจคิดไปถึงไหนต่อไหน ก่อนจะชี้ไปที่ใบสีฟ้าให้คำตอบคำถาม
"เรากำลังค้นหาประตูอลิซ" เขาตอบตามตรง
นางฟ้าหยิบเหรียญทองปลอมขึ้นมาอันหนึ่งด้วยท่วงท่าทรงเสน่ห์ แต่ไม่มากจนล้นเหมือนเมื่อครู่ เซโตะกระพริบตาปริบๆ "อะไร? ถ้าคิดว่าฉันจะจ่ายใต้โต๊ะเธอเพื่อแลกกับการบอกว่าประตูอลิซอยู่ไหนน่ะ ไม่มีทาง"
นางฟ้าเหวอสุดๆ รีบยื่นเหรียญให้โดยไม่ดัดท่าอะไรแล้ว เด็กน้อยสามสี่คนนั้นหันมาโวยวายยกใหญ่ บอกว่านางฟ้าบอกคำใบ้ต่างหาก นางฟ้าไม่เคยรับเงินเพื่อแลกกับการใจดีหรอก
เซโตะทำหน้าเยาะๆ "โกหกสิ้นดี นางฟ้าไม่มีจริงหรอก แล้วรู้ไหมว่านางฟ้าของพวกเธอก็ทำงานเป็นผู้หญิงติดสลิงอยู่นี่ไงล่ะ เป็นนางฟ้าปลอม!"
เด็กผู้หญิงเริ่มเบะปากร้องไห้กระจองอแง สิ่งที่เซโตะจำได้ก่อนจะสลบเหมือนคือหมัดงามๆของนางฟ้าพร้อมกับเสียงขอบคุณเบาๆของคาโอรุราวกับเห็นชอบในการกระทำนั้น...
"อูย..."
เซโตะส่งเสียงเบาๆระหว่างสะลึมสะลือ ความรู้สึกรอบเบ้าตาคือปวดหนึบ เท่าที่จำได้คือเขาโดนนางฟ้า...ไม่สิ ผู้หญิงติดสลิงต่อยเอา ทำไมกันล่ะ เขาแค่พูดความจริงไม่ให้เด็กๆพวกนั้นต้องอยู่ในความเพ้อฝัน คิดว่าผู้หญิงติดสลิงเป็นนางฟ้าจริงๆ
"นายปากเสียนี่นา ทำเด็กร้องไห้ด้วย ไปทำลายความฝันของเด็กๆไม่ดีนะ" คาโอรุประคบยาแรงๆด้วยใบหน้าใสซื่อแอบสะใจ พูดเบาๆในประโยคต่อ "หึ โดนสักหมัดก็ถือว่าปรานีแล้ว เป็นฉันต้องเบิ้ลสอง มาพูดได้ไงว่านางฟ้าไม่มีจริงได้ไง ทำร้ายจิตใจกันสุดๆ"
สำหรับเซโตะแล้วคิดว่าคนที่โดนทำร้ายจิตใจไม่น่าจะใช่แค่เด็กผู้หญิงพวกนั้น แต่เป็นตัวคู่เดทจำเป็นด้วยมากกว่า พยาบาลหนุ่มสุดหล่อหัวเราะเบาๆกับประโยคสนทนาเหล่านั้น พลางขอโทษ
เซโตะทำหน้างุนงง ถามว่าเขาขอโทษเรื่องอะไร เรื่องที่หัวเราะงั้นเหรอ
"เปล่าๆ แบบว่านางฟ้าติดสลิงคนนั้นมันแฟนฉันเอง ขอโทษแทนเธอที่ต่อยนายไปน่ะ" ซากุระฮิสะทำหน้ายิ้มเขินๆเมื่อพูดถึง ก่อนจะถอนหายใจยาว "แต่เพราะต่อยนายเลยต้องงดทำงานสักวันสองวัน หรือแต่งหน้าให้ลูกค้าจำไม่ได้น่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"
เซโตะมองอย่างรู้สึกไม่เชื่อ บุคลิกอบอุ่นดูใจดีเป็นมิตรกับเด็ก สิ่งแวดล้อมและสิ่งมีชีวิตทั่วราชอาณาจักรแบบพยาบาลหนุ่มผู้นี้จะมีแฟนสุดเย้ายวนขนาดนั้น โกหกชัดๆ! สเป็คที่เหมาะกับคนแบบนี้ต้องเป็นสาวน้อยช่างฝัน จินตนาการถึงเจ้าชายที่หล่อแบบเหลือเชื่อ ดีอย่างเหลือเชื่อและมีรักแท้แบบเหลือเชื่อด้วย ประมาณโรเมโอกับจูเลียตนั่นล่ะ!
คาโอรุแอบสะกิดหมับ บอกว่าการทำงานกับตัวตนจริงๆไม่เหมือนกัน ความจริงแล้วนางฟ้าตนนั้นอาจเป็นผู้หญิงอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนกับซากุระฮิสะก็ได้
แต่บุรุษพยาบาลคนนั้นหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเช่นเคย
"ไม่หรอก ตัวตนจริงๆก็ประมาณนั้นแหละ แต่พอทำงานก็ต้องเพิ่มบุคลิกเข้าไปเป็นสองเท่า บางครั้งก็กลายเป็นนางฟ้าสุดเย้ายวนไป เพราะคนที่เข้าไปในเมจิคคัลเลอร์ รูมก็มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่รวมทั้งผู้ชายด้วย
คาโอรุขมวดคิ้วหน่อยๆ "แล้วนายไม่รู้สึกแบบ...หึง...เหรอ ถ้าแฟนสาวสุดเซ็กซี่กำลังทำท่าอะไรแบบนั้นอยู่"
"หึง!" ซากุระฮิสะตอบทันที "แต่ทำไงได้ มันเป็นงานของเขานี่นา แล้วจะพูดว่าแฟนสาวก็ยังไงๆอยู่นะ เพราะหน้าสวยเกินไปเลยโดนจับแต่งหญิง ทั้งที่ความจริง... แฮะๆ เหมือนพวกนายนั่นล่ะ"
สองคู่เดทจำเป็นประมวลคำพูดเขินๆของซากุระฮิสะได้ในเวลาไม่กี่วินาทีแล้วโต้ตอบทันทีว่า่พวกเขาไม่ใช่คู่รักสักหน่อย ที่มาด้วยกันวันนี้ก็เพราะได้บัตรฟรีต่างหาก อย่างไรก็ตาม คาโอรุอดถามไม่ได้ ถึงจะเลี่ยงสายตาโดยทันทีก็เถอะ แต่แวนหนึ่งเขาว่าเขาเห็น 'หน้าอกตู้มๆ' ของแฟนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพศชาย
"ของปลอมน่ะ เนียนมากใข่ไหมล่ะ ยังสงสัยอยู่เลยว่าเขาทำได้ไง" ซากุระฮิสะทำหน้าตาเหมือนนักสืบกำลังตั้งข้อสันนิษฐาน "แต่ก็นะ ถึงจะปลอมตัวยังไงๆ คนรักก็คือคนรัก เราก็ต้องรักแฟนตัวเองไว้ก่อนล่ะ พวกนายก็รักกันมากๆนะ"
เซโตะฟังแล้วเบือนหน้าหนี นึกถึงผู้มีเนตรราตรีที่เห็นด้วยในการที่เขาโดนชกแล้วพูดอย่างหนักแน่น "แฟนฉันต้องเป็นคนสวย น่ารักแล้วก็แสนดี นุ่มนวลอ่อนหวาน ดูยังไงๆเจ้าหมอนี่ก็ไม่ใช่เลยนะ"
คาโอรุคิ้วกระตุกอย่างโกรธๆ คิดถึงตอนที่เซโตะบอกว่านางฟ้าไม่มีจริงและซีเวลเป็นนางฟ้าปลอม "แฟนของฉันต้องเป็นคนน่ารัก พูดเพราะ ไม่ดิบเถื่อนและเป็นอันธพาลอย่างใครบอกคนหรอก ฮึ่ย!"
ซากุึระฮิสะหัวเราะเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆคือตอนนี้เสียงหัวเราะของเขาไม่น่ารื่นรมณ์สำหรับพวกคาโอรุเหมือนครั้งที่แล้ว มันเป็นเสียงที่ไม่รู้ว่าหัวเราะอะไร!
บุรุษพยาบาลพยักหน้าแล้วผายมือไปทางประตู "ในเมื่อฟื้นแล้วก็ออกไปเถอะ แล้วที่โกรธๆก็คืนดีกันซะนะ ที่นี่มียาทุกประเภทแต่ไม่มียาคู่รักหายโกรธหรอกนะ เฮ้อ ถ้ามีก็ดีสิ ซีเวลของฉันเวลาโมโหแล้วทำฉันเจ็บตัวเกือบทุกที"
ท่าทางจะรักกันมากนะนี่ื ถึงขนาดเรียกซีเวลของฉัน...
อย่างไรก็เถอะ เซโตะกับคาโอรุพยามยืนยันอีกครั้งว่าพวกเขาไม่มีทางเป็นอย่างที่ซากุระฮิสะเข้าใจแน่นอน!
อย่างไรก็ตาม เซโตะยืนยันว่าตนไม่มีทางเข้าไปเล่นในเมจิคคัลเลอร์ รูม อีกเป็นแน่ แถมเวลาเหลืออีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง จะไปหาประตูอลิซจากจำนวนเป็นร้อยได้ยังไงกันล่ะ ถึงกระนั้นคาโอรุก็ไม่ยอมแพ้ ต่อให้เข้าอลิซรูมจะไม่ต้องจ่ายอะไรเพราะมีบัตรวีไอพี แต่ว่าจะให้ยอมแพ้ง่ายๆมันก็จะเซ็งไปซะเปล่าๆ
นางฟ้าโรยตัวลงมาจากเพดานอีกครั้ง ถึงจากคอนแท็กสีฟ้าจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว รวมทั้งเปลี่ยนชุดและสีการแต่งหน้าพร้อมทั้งสวมหน้ากากผีเสื้อคลุมปิดไปซะครึ่งหนึ่ง แต่ถ้าถามจากแววตาที่มองเขามา เซโตะเดาได้ทันทีว่านี่คือเจ้าของหมัดงามๆก่อนที่เขาจะสลบแน่นอน
เป็นการปลอมตัวที่เนี้ยบมาก หน้าอกตูมๆยังคงเสมือนจริง ยิ่งงานนี้เอาแต่ยื่นใบต่างๆให้ลูกค้า ไม่จำเป็นต้องออกเสียง ยิ่งเหมือนผู้หญิงจริงๆมากเลยทีเดียว
"อลิซรูม" เซโตะตอบอีกครั้งก่อนจะอ่านเหรียญสีทองที่ได้รับมาเป็นครั้งที่สอง "เต้นรำไปกับเวทมนตร์ของอลิซ ดั่งกระต่ายขาวนำทาง? เฮ้ นายมีกระต่ายให้พวกเราด้วยเหรอ"
ซีเวลค้อนขวับแล้วพุ่งขึ้นด้านบนเพื่อ 'ลอย' ไปหาผู้เล่นในเมจิคคัลเลอร์ รูมคนอื่นโดยไม่ได้ตอบอะไรอีก แต่ก็แน่นอน ถึงเซโตะอยากจะต่อยคืนสักหมัดเพราะศักดิ์ศรีหยามกันไม่ได้ แต่ก็นั่นล่ะ ในฐานะผู้ชายแล้วบอกตามตรงว่าเขาลังเลในการทำร้ายคนที่ทั้ง 'สวย' ทั้งมี 'หน้าอก' ไม่แน่ว่านางฟ้าปลอมคนนี้จะเป็นผู้ชายจริงๆอย่างที่ซากุระฮิสะบอก แถมถ้าเขาทำร้ายผู้หญิงแท้ๆขึ้นมา บอกตามตรงว่าเสียศักดิ์ศรียิ่งกว่าโดนชกฟรีซะอีก
คาโอรุสะกิดแขนเซโตะที่เหม่อแล้วถามว่าเขาคิดออกหรือยัง เห็นเหม่อมองเหรียญตั้งนานแล้ว เด็กหนุ่มผมแดงส่ายหน้ารัวๆไม่ตอบอะไร มีความรู้สึกไม่อยากบอกคาโอรุว่าเขากำลังคิดถึงซีเวลอยู่ ถึงมันจะเป็นการคิดที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องฉันชู้สาวก็เถอะ เอ๊ะ...ทำไมถึงต้องเปรียบกับเรื่องแนวนั้นด้วยล่ะ? เซโตะมึนไปหมด ทั้งที่ปริศนาน่ามึนกว่าอยู่ที่คำใบ้ในเหรียญทองแท้ๆ
"นี่...นี่! เฮ้อ นี่นายคิดอะไรอยู่ตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้วนะ เอาเถอะ ฉันว่ากระต่ายขาวนำทางนี่มันอาจจะเป็นสัญลักษณ์อะไรสักอย่างบนบานประตูไม่ก็พื้นนะ เช่นมีสัญญลักษณ์หรือคำว่าแรบบทประดับอยู่ ประตูสีน้ำเงินนั่นไง!"
เซโตะโดนลากเข้าไปในประตูบานนั้นอย่างรวดเร็วท่ามกลางความมั่นใจเต็มที่ของคาโอรุ ประตูสีน้ำเงินก็คือสีชุดของอลิซ แถมยังมีคำว่าแรบบิทประดับอยู่ด้วย ถึงจะคิดดูดีๆแล้วชุดอลิซจะเป็นสีฟ้าก็ตามเถอะ
ในห้องของประตูสีน้ำเงินมีคู่รักกำลังจัดงานแต่งงานในห้องโถงกว้าง บาทหลวงพูดด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบว่าคู่บ่าวสาวจะรับเป็นคู่สามีภรรยาหรือ พวกเขาพูดอย่างหวานซึ้งแล้วตอบตกลง โดยที่พวกนักแสดงเหล่านั้นแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้ว่ามีใครก้าวเข้ามาในห้อง ให้บรรยากาศเหมือนหลุดเข้าไปในโลกปริศนาผ่านทางบานประตู ซึ่งโลกปริศนานั้นไม่รับรู้การมีอยู่ของคนที่ก้าวผ่านประตูนั่น
คาโอรุตกใจเล็กน้อยที่เจอบรรยากาศแบบนี้แล้วรีบลากเซโตะออกไปทันที
"นั่นคงเป็นอลิซที่แต่งงานแล้วงั้นสินะ" เซโตะยิ้มเยาะๆ "กระต่ายขาวนำทางนี่คงจะหมายถึงการสังเกตกระต่ายจริงๆนั่นล่ะ แต่เต้นรำไปกับเวทมนตร์ของอลิซคงหมายถึง...ผู้หญิงติดสลิงชุดสีฟ้านั่นไง!"
ซีเวลกอดอกกลางอากาศแล้วเลิกคิ้วพลางยัดคำใบ้ต่อไปใส่มือ ถึงจะไม่ได้เจอบานประตูแต่การที่ได้คำใบ้ใหม่ก็ทำให้เซโตะรู้สึกว่าตนเองได้ไปหนึ่งแต้มล่ะ!
คาโอรุค้อนขวับแล้วอ่าน "ปล่อยใจไปกับลอลิซ เธอคือคนที่สามารถเปิดประตูได้ ยังไงกันล่ะเนี่ย?"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ